Αντικρίζοντας τις πρώτες εικόνες τις οποίες σου προσφέρει η Σέριφος, δεν θα ξέρεις από πού να ξεκινήσεις για να περιγράψεις τα αισθήματα που σου γεννά η άγρια ομορφιά της, καθώς η απόχρωση των βουνών του νησιού συναντά το κατανυκτικό, γαλαζοπράσινο μοτίβο που χαρακτηρίζει τις παραλίες του.
Η δική μας απόδραση στη Σέριφο ξετυλίχθηκε σαν μία πορεία 3 ημερών στα πιο επιδραστικά τοπία που έχει να δώσει αυτό το κυκλαδίτικο νησί. Ως καταφύγιό μας, αλλά και ως βάση των εξορμήσεών μας, είχαμε το εμβληματικό ξενοδοχείο «Coco-mat Eco Recidence», το οποίο βρίσκεται στον γραφικό κόλπο της Βάγιας, σε μία από τις θεωρούμενες ως νότιες παραλίες, 6 χιλιόμετρα μακριά από το λιμάνι.
Εδώ, οι νυν ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου αναπαλαίωσαν ουσιαστικά το παλιό κτήριο της Διοίκησης των Μεταλλείων, με απόλυτο σεβασμό στον αρχιτεκτονικό ρυθμό των πέτρινων κτισμάτων της εποχής. Με αποτέλεσμα να μεταφερόμαστε (περίπου) 100 χρόνια πίσω, καθώς το κοιτάμε. Τα δωμάτιά του είναι ευρύχωρα, ενώ ατμοσφαιρικός είναι και ο χώρος του πρωινού –όταν δεν φυσάει, τουλάχιστον– έχοντας ωραία θέα στην προαναφερόμενη παραλία της Βάγιας.
Ημέρα πρώτη
Αφού πάρουμε νωρίς το πρωινό μας, ξεκινάμε με κατεύθυνση προς τα νοτιοδυτικά, όπου, πολύ σύντομα, συναντάμε την παραλία Γάνεμα. Προστατευμένη από τον (πιθανό) αέρα και με γαλαζοπράσινα νερά, είναι ιδανική για το πρώτο μπάνιο της ημέρας. Εκεί, επίσης, θα συναντήσετε και το beach bar «SAAN», φτιαγμένο με ιδιαίτερη αισθητική –έχοντας ως συστατικό στοιχείο το σχοινί. Είναι το κατάλληλο μέρος για να πιείτε τον καφέ σας και για να απολαύσετε (αργότερα, μετά τις βουτιές) ένα light γεύμα.
Στο τέλος αυτής της παραλίας ξεκινάει μία ακόμη: ο Κουταλάς, ο οποίος, σύμφωνα με την ιστορία, είχε κατοικίες προοριζόμενες για τους μεταλλωρύχους του νησιού. Σήμερα, πάλι, είναι ιδιωτικές οικίες ενώ στην όμορφη αυτή ακτή μπορείτε να χαρείτε το μπάνιο σας, καθώς επικρατεί κι εδώ προστασία από τους ανέμους. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα έχει βέβαια πρωτόγονο χαρακτήρα, αφού δεν υπάρχει δυνατότητα ούτε για να πάρετε έναν καφέ.
Στη συνέχεια κατευθυνόμαστε στην ερημική παραλία Μαλλάδες. Αφήνουμε το αυτοκίνητο στην αρχή ενός χωμάτινου δρόμου και περπατάμε για 20 λεπτά. Φτάνοντας, αντικρίζουμε μια καταπληκτική, απάνεμη ακτή, στην οποία, σε όποια περίοδο του καλοκαιριού κι αν επισκεφθείτε, θα βρείτε ελάχιστο κόσμο. Μάλιστα, εάν κοιτάξετε προσεκτικά, θα διαπιστώσετε ότι οι γύρω λόφοι διατηρούν έναν ζωντανό, κόκκινο χρωματισμό –στοιχείο που μας οδηγεί έναν αιώνα πίσω, όταν όλο το υπέδαφος της Σερίφου ήταν γεμάτο μεταλλεύματα. Αφήνοντας κατόπιν τους Μαλλάδες, ύστερα από 10 λεπτά πορείας, φτάνουμε στο μάλλον πιο ιστορικό μέρος του νησιού: το Μεγάλο Λιβάδι.
Με πάνω από 100 χρόνια ιστορίας, το Μεγάλο Λιβάδι υπήρξε έδρα της εξόρυξης των πλούσιων σε ποσότητα και ποιότητα κοιτασμάτων της Σερίφου και σήμερα μπορείτε να παρακολουθήσετε μέρος αυτής της ιστορίας να ξεδιπλώνεται μπροστά σας. Θα έχετε δηλαδή τη δυνατότητα να δείτε ένα μέρος από τις σήραγγες, να φωτογραφήσετε την παλαιά σκάλα μεταφοράς του μεταλλεύματος και να επισκεφθείτε το Λαογραφικό Μουσείο του χωριού, όπου και θα βουτήξετε μέσα στον χρόνο, ανακαλύπτοντας ότι το Συνδικάτο των Μεταλλωρύχων πραγματοποίησε την πρώτη εργατική απεργία στην ελληνική επικράτεια. Γεμάτοι από εντυπώσεις, αποφασίζουμε έπειτα να καθίσουμε στο καφενείο «Της Κυρά Μαρίας», όπου, εκτός από καφέ, πήραμε και μία ωραία γεύση από τους ντόπιους μεζέδες.
Ολοκληρώνοντας κατόπιν αυτή την πολύ γεμάτη εμπειρία αποφασίζουμε να γυρίσουμε από τον εναλλακτικό δρόμο που οδηγεί στη Χώρα. Μετά από (περίπου) 5 χιλιόμετρα στρίβουμε σε έναν βατό χωματόδρομο και ξεκινάμε την off road πορεία, η οποία θα μας οδηγήσει στα χωριά Αββεσαλός και Κάτω Παναγιά. Εδώ ο χρόνος δείχνει να έχει παγώσει, αφού ο τρόπος ζωής των ελάχιστων κατοίκων έχει μείνει, νοσταλγικά, στην περίοδο 1950-1960, με την κτηνοτροφία να αποτελεί τη μοναδική επιλογή.
Στη συνέχεια πάμε στη Χώρα –όχι για να την ανακαλύψουμε, αλλά για να ολοκληρώσουμε την τόσο γεμάτη από εμπειρίες ημέρα μας. Ανεβαίνουμε λοιπόν κάποια σκαλοπάτια και φτάνουμε στην πλατεία της Άνω Χώρας, την οποία οι ντόπιοι ονομάζουν «Άνω Πιάτσα». Στη γραφική αυτή γωνιά, όπου δεσπόζει ο καθεδρικός ναός του Αγίου Αθανασίου, υπάρχουν πολλά μαγαζιά. Εμείς επιλέξαμε το all day cafe «Του Στράτου», τιμώντας δεόντως μια μεγάλη γκάμα από καφέδες, πρωινά, γλυκά, καθώς και τις ποικιλίες για ούζο. Πλήρεις από εικόνες της φύσης και της τοπικής ιστορίας, από τα δείγματα της φιλοξενίας και της εστίασης, επιστρέφουμε ύστερα στο «Coco-mat», στο οποίο κυριαρχεί η απόλυτη ησυχία. Με εξαίρεση, φυσικά, την αρμονία των ήχων της θάλασσας, μόλις μια ανάσα από τα δωμάτιά μας.
Ημέρα δεύτερη
Έχοντας θέα στο απέραντο γαλάζιο του κόλπου της Βάγιας από το μπαλκόνι του δωματίου μας στο «Coco-mat Eco Residence», αποφασίζουμε να κάνουμε ένα πολύ πρωινό μπάνιο, το οποίο μας δίνει θετική ενέργεια. Στη συνέχεια απολαμβάνουμε το πλούσιο και ποιοτικό πρωινό του ξενοδοχείου, που επιδεικνύει ιδιαίτερη φροντίδα για τους vegetarians.
Ξεκινώντας το πλάνο της διαδρομής μας, κατευθυνόμαστε προς τα βορειοανατολικά. Η πρώτη απαραίτητη στάση γίνεται στην αναπαλαιωμένη βάση ενός λευκού Πύργου με 3000 χρόνια ιστορίας και υπέροχη θέα προς τη νότια και νοτιοδυτική πλευρά του νησιού. Μετά από 15 λεπτά πορείας με το αυτοκίνητο φτάνουμε σε ένα απομονωμένο και συνάμα εντυπωσιακό σημείο, όπου ξεδιπλώνεται το φράγμα της Σερίφου: εδώ αποταμιεύεται το νερό της βροχής ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες των μόνιμων κατοίκων –καθώς φυσικά και των επισκεπτών.
Μετά τις απαραίτητες φωτογραφίες αφήνουμε πίσω το φράγμα και σε 5 λεπτά φτάνουμε στην παραλία του Αγίου Σώστη, με τη γραφική εκκλησία να ξεπροβάλλει ανάμεσα σε δύο μικρότερες παραλίες. Την ημέρα που την επισκεφθήκαμε ο πολύ δυνατός βοριάς δεν μας άφησε καν να σκεφτούμε ότι θα κολυμπήσουμε στα φουρτουνιασμένα νερά. Μας έμεινε όμως η έντονη αγριάδα της φύσης. Αν βρεθείτε 6 Σεπτεμβρίου στη Σέριφο, αξίζει να παρακολουθήσετε ένα από τα πιο παραδοσιακά της πανηγύρια, προς τιμήν ασφαλώς του Αγίου Σώστη.
Στη συνέχεια πηγαίνουμε στην πολύ κοντινή παραλία της Ψιλής Άμμου, στην οποία και φτάνουμε μετά από 10 λεπτά. Είναι μια μικρή ακτή, με καταγάλανα νερά, τα οποία θα απολαύσετε εφόσον δεν φυσά δυνατός αέρας. Για πολλούς, πρόκειται για την πιο ξεχωριστή παραλία του νησιού. Έχει δε και την εξίσου ξεχωριστή ταβέρνα «Ο Στεφανάκος».
Φεύγοντας από την Ψιλή Άμμο κατευθυνόμαστε στις κοντινές παραλίες του Άη-Γιάννη και του Πλατύ Γιαλού, οι οποίες συγκεντρώνουν αρκετό κόσμο το καλοκαίρι. Στον τελευταίο, μάλιστα, θα συναντήσετε και μια πολύ γραφική ταβέρνα, κυρίως με ντόπια κουζίνα. Στον «Νικούλια» θα σας συνιστούσαμε να πιείτε και σεριφιώτικο κρασί, μαζί με τα ψαρικά σας.
Με τον Πλατύ Γιαλό πίσω μας, μετά από 10 περίπου λεπτά, στρίβουμε στον κεντρικό δρόμο και φτάνουμε στα γραφικά χωριά Γαλανή και Παναγιά. Οι κάτοικοί τους αποδεικνύονται πολύ φιλικοί κι έχουν κρατηθεί μακριά από τις υπερβολές του τουρισμού. Απολαύστε έναν ελληνικό καφέ και συζητήστε μαζί τους, καθώς είναι εδώ όπου θα βιώσετε την εναλλακτική Σέριφο.
Το επόμενο ραντεβού μας δεν θα μπορούσε να μην συμπεριλάβει τα θρησκευτικά μνημεία του νησιού. Αντικρίζουμε λοιπόν το επιβλητικό μοναστήρι των Ταξιαρχών, με πάνω από 500 χρόνια ιστορίας και με μοναδικές αγιογραφίες. Πρόκειται για κομβικό σημείο της τοπικής ιστορίας, αφού εκεί ήταν η πιο κρίσιμη γραμμή άμυνας απέναντι στους πειρατές –όχι μόνο των μοναχών, μα και άλλων ντόπιων. Ο πατήρ Ευδόκιμος θα σας δώσει όλες τις σχετικές λεπτομέρειες. Ολοκληρώνοντας την επίσκεψή μας στο μοναστήρι, επανερχόμαστε στον γρήγορο ρυθμό με τον οποίον κινούμαστε, φτάνοντας στη Συκαμινιά. Είναι η μεγαλύτερη σε μήκος παραλία της Σερίφου, που αντιστέκεται σε οτιδήποτε τεχνητό μπορεί να αλλοιώσει τον ατόφιο χαρακτήρα της. Το μόνο που υπάρχει εδώ είναι η οικογενειακή ταβέρνα «Το Ακρογιάλι του Βήτου», η οποία προσφέρει ιδιαίτερα ποιοτικό φαγητό.
Τώρα, εάν δεν κάτσετε για φαγητό στην Συκαμινιά, θα βρείτε ένα πολύ αξιόλογο εστιατόριο με σεριφιώτικη κουζίνα στην επιστροφή προς τη Χώρα, στην περιοχή των Μύλων. Ο λόγος για τις «Πλάκες», μαγαζί που τρέχει η οικογένεια του Αντώνη Ζαχαρία. Στην ίδια τη Χώρα, πάλι, μια εξίσου ποιοτική μα πιο εναλλακτική επιλογή είναι η «Μαραθόριζα» όπου η ιδιοκτήτρια Βίβιαν Γιούλα βάζει καθημερινά όλο της το μεράκι και τη φαντασία της, ώστε να σας προσφέρει τοπικά πιάτα σε ένα πιο νεωτερικό μοτίβο.
Ημέρα τρίτη
Από νωρίς, κόντρα στο πλάνο μας, απολαμβάνουμε το πρωινό μας στο «Coco-mat» κι ενώ ατενίζουμε τη θέα συζητάμε για το πώς θα σπάσουμε τη μονοτονία της εξερεύνησης της Σερίφου με το αυτοκίνητο, ώστε να βιώσουμε καλύτερα την τοπική φύση και τον τρόπο ζωής των κατοίκων. Αφήνουμε λοιπόν το αμάξι στον οικισμό Λιβάδι, ενώ, πριν ξεκινήσουμε, πίνουμε τον καφέ μας στο «Yacht Club»: ένα ατμοσφαιρικό cafe-bar που ιδρύθηκε από τον Ναυτικό Όμιλο Σερίφου και βρίσκεται (στην κυριολεξία) δέκα βήματα από τα ιστιοπλοϊκά σκάφη που αναπαύονται στο λιμάνι. Εκεί θα δείτε και πολλούς μόνιμους θαμώνες, κυρίως μέλη του Ομίλου, με τους οποίους είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε φιλικές κουβέντες για το νησί.
Ξεκινάμε λοιπόν την πεζοπορία μας από το λιθόστρωτο μονοπάτι που μπορεί να μας οδηγήσει βιωματικά στη μάλλον καλύτερη Χώρα από όλες των υπόλοιπων Κυκλάδων. Έχει μεν μια συνεχή ανηφόρα, όχι όμως σε βαθμό που να μην μπορείτε να ανεβείτε, ιδιαίτερα εάν κάνετε μικρές στάσεις κάθε δέκα λεπτά. Σε αυτή τη διαδρομή θα συναντήσετε καλά διατηρημένες παραδοσιακές κατοικίες σε λιτό ρυθμό, καθώς και περί τις 25 μικρότερες ή μεγαλύτερες εκκλησίες. Σε κάθε μία, η διαχείριση γίνεται από τα μέλη της οικογένειας του κτήτορα
Από τις εκκλησίες αυτές ξεχωρίσαμε την Αγία Παρασκευή στην αρχή της διαδρομής, του Ευαγγελισμού στην Κάτω Χώρα, του Αγίου Αθανασίου στην Άνω Χώρα, του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου –που στηρίζεται σε οικιακούς κίονες– και βεβαίως τον Άγιο Κωνσταντίνο, στην κορυφή με την απόλυτη θέα. Όλα αυτά συνθέτουν την απόλυτη κυκλαδίτικη ομορφιά και κοσμούν τουριστικές κάρτες και έντυπα σε πολλές πλευρές του πλανήτη. Το μόνο πρόβλημα έγκειται στη δυσκολία να βρεις τις εκκλησίες ανοιχτές. Μια δυνατότητα που δοκιμάσαμε εμείς, είναι μέσω του Δήμου.
Στη συνέχεια συναντάμε το Γυμνάσιο της Χώρας: ένα κτήριο σπάνιας αρχιτεκτονικής ομορφιάς, σε νεοκλασικό ρυθμό. Επίσης, στην πορεία προς τη Χώρα, κάτω από την κορυφή του λόφου, θα συναντήσετε υπολείμματα του Ενετικού Κάστρου. Μετά από 1 και πλέον ώρα πορείας, μία ανάσα πια από την κορυφή, χρειαζόμαστε λίγη ξεκούραση. Έτσι, πριν σταματήσουμε στην Άνω Πιάτσα, ανακαλύπτουμε ένα εργαστήρι με χειροποίητα κεραμικά, τα οποία έχουν φιλοτεχνηθεί με μεγάλο μεράκι. Το «Κεραμείο» βρίσκεται στον δρόμο καθώς πλησιάζουμε στη Χώρα, ενώ στην πίσω πλευρά της έκθεσης οι ιδιοκτήτες του λειτουργούν κι ένα γραφικό καφέ με μοναδική θέα στον κόλπο του Λιβαδιού.
Αφού απολαύσαμε το ρόφημά μας, οι ιδιοκτήτες του καφέ «Μπαλκόνι» προτείνουν να πεζοπορήσουμε 10 λεπτά στον χωμάτινο δρόμο που βρίσκεται δίπλα στα μαγαζιά τους. Πράγματι, μετά το περπάτημα ανακαλύψαμε το καλαίσθητο, ιδιαίτερης τεχνικής Παλαιό Υδραγωγείο του νησιού. Επιστρέφοντας ύστερα στη Χώρα, εξερευνώντας τα πλακόστρωτα στενά της, θα ανακαλύψετε (μεταξύ άλλων) και τη «Λόντζα»: ένα πολύ μικρό μαγαζί, με μοναδικά, χειροποίητα είδη δώρων και αναμνηστικών.
Ξαναγυρνώντας τώρα στην Άνω Πιάτσα, κάποιοι αποφασίζουν να καθίσουν στο bar-cafe «Barbarossa» ενώ οι υπόλοιποι, πεινασμένοι από την πεζοπορία, επιλέγουν το μεζεδοπωλείο «Ο Λούης». Όπου και αποζημιώνονται από την ιδιαίτερη μαγειρική του ιδιοκτήτη του Βασίλη Ζαχαρία, ο οποίος συνδυάζει ντόπιες και ευρύτερα ελληνικές συνταγές. Μπορείτε επίσης να συζητήσετε μαζί του για την κοινωνική και καθημερινή ζωή του νησιού. Υπάρχουν βέβαια κι άλλες επιλογές μέσα στη Χώρα, τις οποίες δεν επισκεφθήκαμε, μα καταγράφουμε:
-το ατμοσφαιρικό εστιατόριο «Αλώνι», που βρίσκεται μεν έξω από τη Χώρα, αλλά διαθέτει ξεχωριστή θέα.
-τον «Σκαραβαίο» και το «Montague Sandwich Shop» με γρήγορο φαγητό.
-τα bars «Γάιδαρος» και «Άνω Πιάτσα».
Επιστρέφοντας το βράδυ στο Λιβάδι σταματάμε για must ιταλικό φαγητό στο «Portο Vecchio». O Massimo Turrini είναι ο ιδρυτής του και άφησε την πατρίδα του για να έρθει να μείνει μόνιμα στη Σέριφο, την οποία κι αγάπησε από την πρώτη στιγμή που την επισκέφθηκε. Διατηρεί λοιπόν ένα ιταλικό εστιατόριο που συναγωνίζεται σε ποιότητα διάσημες τρατορίες στην Αθήνα. Πραγματικά, η επίγευση που είχαμε από το δείπνο μας εκεί ήταν εξαιρετική.
Στο Λιβάδι υπάρχουν βέβαια κι αρκετές άλλες αξιόπιστες επιλογές για φαγητό. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα «Θαλάμι», «Της Κυρά Μαρίας» και τη «Μαρίνα». Το τελευταίο είναι ένα οικογενειακό οινομαγειρείο, που προσφέρει μια πολύ δίκαιη σχέση τιμής και ποιότητας. Έπειτα επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο και ετοιμάζουμε τις βαλίτσες μας, που είναι πλέον γεμάτες με δυνατές σεριφιώτικες εμπειρίες. Το πρωί χαιρετάμε όλο το προσωπικό του «Coco–mat Eco Residences», ευχαριστώντας για την άψογη φιλοξενία. Άλλωστε το επίπεδο της εξυπηρέτησης εδώ βρίσκεται αισθητά πάνω από τον μέσο όρο που παρέχεται στα περισσότερα καταλύματα του νησιού.
Παίρνουμε λοιπόν τον δρόμο για το Λιβάδι και, περιμένοντας το καράβι, αγοράζουμε παραδοσιακά προϊόντα, των οποίων η γεύση θα μας θυμίζει το νησί. Σταματάμε στα «Γλυκοαρώματα Σερίφου», όπου οι αδερφές Τζένη και Μπέση επιλέγουν για εμάς σπιτικά γλυκίσματα φτιαγμένα με συνταγές της οικογένειάς τους. Στο «Γλύκισμα» παίρνουμε αμυγδαλωτά Σερίφου, παραδοσιακά παρασκευασμένα. Στα δε «Μητάτα» στεκόμαστε για εκλεκτά τυριά (γραβιέρα Σερίφου, για παράδειγμα), αλλά και για ντόπια κρέατα.
Διαβάστε ακόμα:
Σέριφος: Ένα νησί για όλο τον χρόνο
Σέριφος: Στο νησί με τις χρυσαφένιες αμμουδιές δεν θα βαρεθείτε λεπτό
Σέριφος: Το «κρυμμένο» πετράδι του Αιγαίου που μοσχοβολάει καλοκαίρι
