Υπάρχουν μέρη που δεν είναι απλώς προορισμοί. Είναι σημεία συνάντησης με τον εαυτό μας, καταλύτες που πυροδοτούν εσωτερικές διεργασίες, που μας οδηγούν σε νέα μονοπάτια σκέψης. Η Βερλίγκα, στα 2.050 μέτρα υψόμετρο, είναι ακριβώς ένα τέτοιο μέρος. Ένας τόπος όπου η φύση δείχνει το πιο άγριο και ταυτόχρονα το πιο γοητευτικό της πρόσωπο. Είναι εκεί που καταλαβαίνεις ξεκάθαρα τη δύναμή της και την απόλυτη κυριαρχία της.
Η προετοιμασία
Η τελευταία μέρα του Οκτώβρη μας βρίσκει μαζί με τον Κωνσταντίνο Σοφικίτη και τον Δημήτρη Γρύλλια, στο Χαλίκι Τρικάλων. Το πλησιέστερο χωριό στην Βερλίγκα, σε υψόμετρο 1168 μέτρων. Ο φθινοπωρινός καιρός, παρότι επιεικής τις πρωινές και μεσημεριανές ώρες, κρύβει τις παγερές του προθέσεις για τη νύχτα που μας περιμένει. Η προετοιμασία είναι το ήμισυ του παντός, -ένα αξίωμα που ο Δημήτρης, ερχόμενος από την Αμαλιάδα Ηλείας, έχει πάρει πολύ στα σοβαρά. Το τετρακίνητό του, μοιάζει με κινητό καταφύγιο, εξοπλισμένο με κάθε πιθανό και απίθανο gadget που θα μπορούσε να χρειαστεί κανείς σε μια νύχτα στο βουνό.
Η ανάβαση
Η διαδρομή από το Χαλίκι προς τη Βερλίγκα είναι μια σταδιακή μύηση στην άγρια ομορφιά του βουνού. Κάθε χιλιόμετρο που διανύουμε μας απομακρύνει από τον πολιτισμό και μας φέρνει πιο κοντά στην πρωτόγονη φύση. Τα δέντρα, πιστοί συνοδοιπόροι στην αρχή της διαδρομής, αραιώνουν σταδιακά, σαν να παραδίδουν τη σκυτάλη στις γυμνές κορυφές που δεσπόζουν παντού γύρω μας. Οι διαδοχικές στροφές του δρόμου λειτουργούν σαν καρέ μιας ταινίας που ξετυλίγεται μπροστά μας. Κάθε στροφή αποκαλύπτει και μια νέα οπτική του βουνού, μια διαφορετική σύνθεση βράχων, πλαγιών και ουρανού. Η μοναχική φιγούρα ενός περιπατητή που κατηφορίζει μας θυμίζει πως δεν είμαστε οι μόνοι που αναζητούν την ομορφιά αυτού του τόπου.
Η πρώτη συνάντηση με τη λίμνη
Φθάνοντας στο σημείο όπου σταματά η πρόσβαση των οχημάτων, η προσμονή κορυφώνεται. Η σύντομη πεζοπορία μάς οδηγεί στην περιβόητη λίμνη Βερλίγκα, την ώρα που ο ήλιος ετοιμάζεται να παραδώσει τη σκυτάλη στη νύχτα. Το θέαμα είναι μαγευτικό -οι τελευταίες ακτίνες του ήλιου χορεύουν πάνω στα νερά της λίμνης, δημιουργώντας ένα παιχνίδισμα φωτός και σκιάς που ο Κωνσταντίνος σπεύδει να αποθανατίσει με τη φωτογραφική του μηχανή.
Η νύχτα στο βουνό
Με το σκοτάδι να απλώνεται, ξεκινά το δεύτερο κεφάλαιο της περιπέτειάς μας. Επιστρέφουμε στο σημείο στάθμευσης, όπου στήνουμε τον καταυλισμό μας. Η μικρή φωτιά που ανάβουμε γίνεται το επίκεντρο της βραδιάς -ένας φάρος θαλπωρής μέσα στο σκοτάδι του βουνού. Τα ξύλα που είχε προνοήσει να φέρει ο Δημήτρης αποδεικνύονται πολύτιμα, καθώς η θερμοκρασία πέφτει αισθητά. Η σκηνή οροφής ανοίγει σαν καταφύγιο πολυτελείας, ενώ οι καρέκλες τοποθετούνται στρατηγικά γύρω από τη φωτιά.
Η μουσική που επιλέγουμε μοιάζει να συνομιλεί με τα χιλιάδες αστέρια που λαμπυρίζουν πάνω από τα κεφάλια μας, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα σχεδόν μυσταγωγική. Η σκέψη πως βρισκόμαστε στην επικράτεια των άγριων ζώων -των λύκων και των αρκούδων- προσθέτει μια δόση συναρπαστικής ανησυχίας στη νύχτα. Είμαστε επισκέπτες σε έναν κόσμο που δεν μας ανήκει και αυτή η συνειδητοποίηση γεννά ένα παράδοξο μείγμα δέους και ταπεινότητας.
Η αυγή της αποκάλυψης
Το πρώτο φως της ημέρας μάς βρίσκει στη Βερλίγκα, αυτή τη φορά για να γίνουμε μάρτυρες ενός θεάματος που ξεπερνά κάθε προσδοκία. Μια λευκή πάχνη έχει απλώσει το πέπλο της πάνω από το λεκανοπέδιο της λίμνης, δημιουργώντας μια εικόνα σχεδόν εξωπραγματική. Το λιγοστό νερό κυλά αργά προς τη μυστηριώδη χοάνη, σαν να υπακούει σε κάποιον αρχέγονο νόμο της φύσης. Καθώς ο ήλιος ανεβαίνει στον ουρανό, αποκαλύπτεται η καθαρότητα του τοπίου. Η θερμοκρασία αρχίζει να ανεβαίνει διστακτικά, επιτρέποντάς μας να απολαύσουμε την εξερεύνηση του χώρου με μεγαλύτερη άνεση.
Σύγχρονη τεχνολογία στην αγκαλιά της φύσης
Η πρωινή μας περιπέτεια εμπλουτίζεται με μια σύγχρονη πινελιά, καθώς τα drone απογειώνονται για να καταγράψουν την ομορφιά του τοπίου από ψηλά. Ο Δημήτρης, με το αγωνιστικό του drone, εκτελεί εντυπωσιακά χαμηλά περάσματα στις πλαγιές, προσφέροντας μια μοναδική οπτική του τοπίου. Ο Κωνσταντίνος από την άλλη, ψάχνει με το δικό του drone, κατάλληλες πλευρές για να αποτυπώσει ακόμη καλύτερη αυτόν τον τόπο. Η προσωρινή απώλεια του αγωνιστικού drone και η επακόλουθη αναζήτησή του στην απέναντι πλαγιά προσθέτει μια απρόσμενη δόση περιπέτειας στο πρωινό μας. Ευτυχώς, βρέθηκε και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Τουλάχιστον έτσι είπε ο Δημήτρης, ο οποίος δεν αφήνει και πολλά πράγματα να του χαλάσουν τη διάθεση.
Ο απόηχος της εμπειρίας
Η επιστροφή στο Χαλίκι και ο ζεστός καφές στο τοπικό καφενείο σηματοδοτούν το τυπικό τέλος της εξόρμησης. Όμως, η εμπειρία της Βερλίγκας δεν τελειώνει εδώ. Είναι μια εμπειρία που συνεχίζει να αντηχεί μέσα μας, προκαλώντας μας να επαναξιολογήσουμε τις προτεραιότητές μας, να επανεξετάσουμε τις επιλογές μας. Γιατί εκεί ψηλά, στα 2.050 μέτρα, μακριά από τον θόρυβο και τη φρενίτιδα της καθημερινότητας, η ψυχή βρίσκει τον χώρο να αναπνεύσει και ο νους την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει. Η Βερλίγκα δεν είναι απλώς ένας προορισμός -είναι ένας καθρέφτης που μας επιτρέπει να δούμε πιο καθαρά τον εαυτό μας, τις επιθυμίες μας, τα όνειρά μας.
Και ίσως αυτή είναι η πραγματική αξία τέτοιων εμπειριών: μας θυμίζουν πως η ζωή δεν είναι μόνο αυτό που βιώνουμε στην καθημερινότητά μας, αλλά και αυτό που μπορούμε να ανακαλύψουμε όταν τολμάμε να βγούμε από τα συνηθισμένα μας μονοπάτια, όταν αποφασίζουμε να ανέβουμε λίγο ψηλότερα, να δούμε λίγο μακρύτερα.
Διαβάστε ακόμα:
Βερλίγκα: Μία εποχική «λίμνη» της Ελλάδας
Στον Μπάρο: Ένα οδοιπορικό-εμπειρία, στο υψηλότερο πέρασμα της Ελλάδας