Το ταξίδι στο Μεξικό είναι εμπειρία ζωής. Ένα οδοιπορικό που συνδυάζει το ιστορικό παρελθόν των προκολομβιανών πολιτισμών, την πολιτιστική κληρονομιά των Ισπανών κατακτητών, το επαναστατικό ταπεραμέντο του λαού και φυσικά την σύγχρονη τέχνη. Όλα αυτά κάνουν το Μεξικό τον απόλυτο ταξιδιωτικό προορισμό.
Mérida
Φθάνουμε στην μικρή πόλη Frontera Corozal, στην πολιτεία Chiapas στο Μεξικό, από την μικρή συνοριακή πόλη της βόρειας Γουατεμάλα, Bethel, που βρίσκεται στην όχθη του ποταμού Usumasinta. Η πρόσβαση γίνεται με μία μικρή βάρκα καθώς δεν υπάρχει γέφυρα. Ένα μικρό λεωφορείο μας περιμένει έξω από το φυλάκιο για να μας μεταφέρει στην Mérida. Βρισκόμαστε στην περιοχή Chiapas που περιβάλλεται από την ζούγκλα Locadera. Εδώ, κατοικοεδρεύουν τα μέλη και οι υποστηρικτές του επαναστατικού κινήματος των ιθαγενών Ζαπατίστας. Ένα ακροαριστερό πολιτικό και στρατιωτικό κίνημα που εξεγέρθηκε το 1994 με βασικά αιτήματα στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης για τους ιθαγενείς Ινδιάνους της περιοχής.
Φθάνω στην πρωτεύουσα του Yucatan τα ξημερώματα. Παίρνω ένα ταξί και φεύγω για το ξενοδοχείο «Dolores Alba». Μετά από 20 ημέρες περιπλάνησης στην Κεντρική Αμερική συναντάω την παρέα μου από Ελλάδα. Μετά από ένα πλούσιο πρωινό και πολλές συζητήσεις φεύγουμε στο μουσείο Ανθρωπολογίας, το οποίο στεγάζεται σε ένα κατάλευκο κτίριο, στο παλάτι Canton, χτισμένο στις αρχές του αιώνα. Τα πιο εντυπωσιακά εκθέματα εδώ είναι τα ευρήματα των Μάγιας και συγκεκριμένα μια σειρά από κρανία που μας δείχνουν τις τεχνικές που χρησιμοποιούσαν οι Μάγια για να διαπλατύνουν τα κρανία για λόγους αισθητικής.
Προχωράμε στην Avenida Colon και θαυμάζουμε μια σειρά από πανέμορφα κτίρια εποχής των αρχών του αιώνα υποδηλώνοντας την μεγάλη οικονομική ανάπτυξη της πόλης τον 19ο αιώνα. Περιφερόμαστε στην Plaza Mayor. Το βράδυ, στην κεντρική πλατεία, μουσικοί παίζουν παλιά κουβανέζικα τραγούδια, άλλωστε η Κούβα απέχει μόλις 1.000 χιλιόμετρα από την Mérida. Ο κόσμος διασκεδάζει, χορεύει, πίνει και ερωτεύεται. Η βραδιά συνεχίζεται στο υπαίθριο μπαρ «Pancho villa» με τους σερβιτόρους ντυμένους στα άσπρα και φυσικά με σομπρέρο να σερβίρουν μαργαρίτες και τεκίλες. Ο έναστρος ουρανός και η φωταγωγημένη καθολική εκκλησία στο βάθος δημιουργούν ένα καταπληκτικό σκηνικό.
Το πρωί φεύγουμε για την φημισμένη περιοχή των Μάγιας του Yucatan, την περιοχή «Chichen Itza». Μία τεράστια έκταση από μισογκρεμισμένα παλάτια, ναούς και δημόσια κτίρια, ερείπια ενός πολιτισμού που χάθηκε για πάντα. Το πιο εντυπωσιακό από τα κτίρια είναι ο ημερολογιακός ναός-πυραμίδα του 800 μ.Χ. «El Castillo» ύψους 30 μέτρων. Ονομάστηκε ημερολογιακός, γιατί και οι τέσσερις πλευρές της πυραμίδας -55,3 μέτρα η κάθε πλευρά με 92 σκαλοπάτια- όταν προστεθούν, συμπεριλαμβανομένης και της πλατφόρμας του ναού στην κορυφή, δημιουργούν συνολικά 365 σκαλοπάτια, όσες δηλαδή και οι ημέρες του χρόνου. Το απόγευμα αποχαιρετάμε την «Chichen Itza» και αργά το βράδυ φεύγουμε από Mérida για Palenque.
Palenque
Από το βορεινό Yucatan, στο οποίο βρισκόμαστε, ταξιδεύουμε νότια, στην περιοχή Chiapas. Σημαντικότερες πόλεις της περιοχής αυτής είναι στα πεδινά, το Palenque και στα ορεινά, η πόλη San Cristobal de las Casas σε υψόμετρο 2.100 μέτρα. Στην περιοχή Chiapas οι περισσότεροι κάτοικοι θεωρούνται απόγονοι των Μάγιας. Φθάνουμε στο Palenque στις 10 το πρωί. Οι τουρίστες εδώ, έρχονται κυρίως για να θαυμάσουν τα καλύτερα παραδείγματα αρχιτεκτονικής των Μάγια σε όλο το Μεξικό και τους πανέμορφους καταρράκτες «Aqua Azul». Επιλέγουμε ένα ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης και συγκεκριμένα το «Posada Santo Domingo».
Την επόμενη ημέρα πάμε στους καταρράκτες Aqua Azul, που βρίσκονται μέσα στην ζούγκλα, σε ένα τοπίο ονειρικό. Κάνουμε μια στάση για φαγητό δίπλα σε ένα ποτάμι. Μια νεαρή χαμογελαστή Μεξικάνα μας προτείνει να φάμε φρέσκο ποταμίσιο ψάρι με τορτίγιες που ήταν πραγματικά νοστιμότατο. Αργά το απόγευμα επιστρέφουμε κουρασμένοι στο Palenque. Για το βράδυ μας συστήνουν ένα μπαρ με ωραίες δροσερές μαργαρίτες κάτω από τους ήχους μουσικής μαριάτσι.
Την επόμενη μέρα φεύγουμε για τον αρχαιολογικό χώρο του Palenque, που άκμασε τον 6ο-9ο αιώνα μ.Χ. Πλημμυρισμένοι από την πρωινή ομίχλη της ζούγκλας, οι ναοί των Μάγια του Παλένκε με την μοναδική αρχιτεκτονική, είναι ένας από τους κορυφαίους προορισμούς του Μεξικού. Όταν ανακάλυψαν οι Ισπανοί τον αρχαιολογικό χώρο τον 17ο αιώνα και έγινε γνωστός στους Ευρωπαίους, πίστευαν πως επρόκειτο για την αρχαία Ατλαντίδα. Το πιο εντυπωσιακό κτίριο είναι ο «Ναός των επιγραφών» (Temple of the Inscription), ο οποίος χτίστηκε ως ταφικό μνημείο για τον βασιλιά Pacal. Επί της βασιλείας του (625-683 μ.Χ.) το Palenque γνώρισε ημέρες δόξας. Τα περισσότερα κτίρια χτίστηκαν εκείνη την εποχή. Ανεβαίνουμε τα 69 σκαλοπάτια της πυραμίδας στο εσωτερικό του οποίου μια σκάλα με απότομα κα στενά σκαλοπάτια που κατηφορίζει, μας οδηγεί στον ταφικό θάλαμο του βασιλιά Pacal.
Στο κέντρο του δωματίου βρίσκεται η πέτρινη σαρκοφάγος του βασιλιά που όταν ανακαλύφθηκε περιείχε τον σκελετό του, διακοσμημένο με κοσμήματα και μια πολύτιμη μάσκα από νεφρίτη που τον σκέπαζε. Συνεχίζουμε την περιπλάνησή μας στον αρχαιολογικό χώρο. Επισκεπτόμαστε το βασιλικό παλάτι του Palenque, ένα από τα καλύτερα παραδείγματα αρχιτεκτονικήw των Μάγια, καθώς επίσης και τον Ναό του Ήλιου. Αργά το μεσημέρι επιστρέφουμε στο Palenque και το βράδυ φεύγουμε για San Cristobal de las Casas.
San Christobal de las Casas
Το «San Christobal de las Casas» είναι μια ορεινή πόλη που βρίσκεται στα κεντρικά υψίπεδα της περιοχής Chiapas (2100 μ.). Μέχρι το 1892 ήταν πρωτεύουσα του Μεξικού. Το 1994 το San Cristobal τράβηξε την παγκόσμια προσοχή του κόσμου εξαιτίας της ένοπλης εξέγερσης των Ζαπατίστας, οι οποίοι κατέλαβαν την πόλη παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1994. Ο μεξικάνικος στρατός αντέδρασε βίαια και η κεντρική πλατεία της πόλης γέμισε με αίμα. Το σημαντικότερο ορόσημο της πόλης είναι ο καθεδρικός ναός «Santa Domingo» με την μεγάλη υπαίθρια αγορά μπροστά από την εκκλησία και ακριβός δίπλα, το παλιό μοναστήρι χτισμένο το 1547. Το ιστορικό κέντρο της πόλης έχει διατηρήσει την ισπανική αποικιακή της διάταξη, με στενά πέτρινα δρομάκια και σπίτια σε μπαρόκ στυλ με μπαλκόνια γεμάτα από λουλούδια. Όλα αυτά σε αρμονία με τους αυτόχθονες Ινδιάνους, ντυμένους με πολύχρωμα παραδοσιακά ρούχα, οι οποίοι κατεβαίνουν από τα διπλανά χωριά και κατακλύζουν τις κεντρικές πλατείες για να πουλήσουν τα υπέροχα υφαντά τους. Το απόγευμα πάμε στο Μουσείο Εθνογραφίας, Αρχαιολογίας και Τέχνης. Οι πολύχρωμες ενδυμασίες των κατοίκων της περιοχής Chiapas με της αμέτρητες φωτογραφίες και αντικείμενα από την καθημερινή ζωή τους, δίνουν μια ολοκληρωμένη εικόνα της κουλτούρας των κατοίκων της περιοχής Chiapas.
Στα γύρω ορεινά χωριά του San Christobal ζουν 15.000 περίπου αυτόχθονες κάτοικοι των Μάγια της φυλής Tzotzil και Tzeltals, οι οποίοι αρνούνται τον πολιτισμό, την εκπαίδευση των παιδιών τους και την σύγχρονη Ιατρική. Αν και τα χωριά αυτά θεωρούνται επικίνδυνα για να τα επισκεφθεί κανείς, εξαιτίας των Ζαπατίστας, αποφασίζουμε μια βροχερή ημέρα να επισκεφθούμε τα χωριά «San Juan Chamula» και «Zinacantan». Επισκεπτόμαστε ένα χαρακτηριστικό σπίτι του χωριού, περπατάμε στα στενά δρομάκια και στην συνέχεια κατηφορίζουμε προς την πλατεία του χωριού για αν επισκεφθούμε την καθολική εκκλησία. Εκατοντάδες κεριά αναμμένα στο ξύλινο δάπεδο δίνουν μια λάμψη μυστηριακή. Δεν υπάρχει τέμπλο, ούτε εικόνες με αγίους, παρά μόνο προσφορές, όχι μόνο από τρόφιμα, αλλά και ζωντανά ζώα, όπως κατσίκια, κότες και γουρούνια. Πολλοί πιστοί προσεύχονται αγγίζοντας το μέτωπό τους στο πάτωμα, ενώ κάποιοι άλλοι τρώνε, πίνουν, συζητάνε μεταξύ τους και κάποιοι άλλοι κοιμούνται κάτω στο δάπεδο. Όλα αυτά, μέσα στην εκκλησία, κάτω από σύννεφα καπνού από θυμίαμα και λιβάνι. Βγαίνουμε από την εκκλησία αναζητώντας λίγο καθαρό αέρα. Έξω συνεχίζει να βρέχει. Στην πλατεία μπροστά από την εκκλησία έχουν στηθεί πάγκοι με λαχανικά και φρούτα. Σε λίγη ώρα φεύγουμε, καθώς το βράδυ ταξιδεύουμε για Oaxaca.
Oaxaca
Μετά από δώδεκα ώρες ταξίδι, φτάνουμε στην Oaxaca. Η πόλη βρίσκεται στους πρόποδες της οροσειράς Σιέρα Μάντρε σε υψόμετρο 1.550 μ. Μένουμε σε ένα παλιό αρχοντικό με μια υπέροχη εσωτερική αυλή με πολλά λουλούδια και δέντρα. Πίνουμε ένα καφέ και φεύγουμε στην πλατεία Zocalo περπατώντας μέσα από στενά πλακόστρωτα δρομάκια με χαμηλά σπίτια σε αποικιακό στυλ. Η πλατεία είναι γεμάτη από café και πλήθος κόσμου. Ανάμεσά τους τριγυρίζουν Μεξικάνες με παραδοσιακά ρούχα που προσπαθούν να πουλήσουν είδη λαϊκής τέχνης. Ακολουθούμε ένα πεζόδρομο για να επισκεφθούμε την περίφημη εκκλησία «Santo Domingo» χτισμένη το 1570. Γύρω από την εκκλησία πανέμορφα restaurant, γκαλερί και παλιά μοναστήρια που έχουν μετατραπεί σε ξενοδοχεία, δίνουν ένα κοσμοπολίτικο αέρα στην πόλη. Το βράδυ ερχόμαστε για φαγητό στην πλατεία Zocalo και στην συνέχεια σ’ ένα μπαρ με latin μουσική.
Την επόμενη μέρα συνεχίζουμε την περιπλάνησή μας στους δρόμους και τις πλατείες της Oaxaca. Δίπλα στην εκκλησία «Santo Domingo», σε ένα παλιό μοναστήρι του 16ουαιώνα βρίσκεται το μουσείο «Regional de Oaxaca». Το μουσείο αφηγείται το ιστορικό και εθνογραφικό πανόραμα των πολιτισμών της Oaxaca με το πιο εντυπωσιακό απ’ όλα τα εκθέματα, τον αρχαίο τάφο του βασιλιά των Ζαποτέκων που έζησε τον 14ο αιώνα μ.Χ. θαμμένος με όλη του την ακολουθία και με ένα πλήθος κοσμημάτων ασύλληπτης αξίας και μοναδικής ομορφιάς. Οι Ζαποτέκοι ήταν ιθαγενής προκολομβιανός πολιτισμός που άνθισε στην κοιλάδα της Oaxaca από το 200 π.Χ. έως το 1521 μ.Χ. Κάνουμε ένα break για καφέ και συνεχίζουμε στο «Museo de Arte Contemporaneo de Oaxaca», το οποίο στεγάζεται στο υπέροχο αποικιακό αρχοντικό «Casa de Cortes». Εδώ, πέντε μεγάλοι και γνωστοί Οαχακινοί ζωγράφοι, οι οποίοι δραστηριοποιήθηκαν στις αρχές του 20ού αιώνα, εκθέτουν τα τεράστιων διαστάσεων έργα τους επηρεασμένα από διάφορα κινήματα τέχνης της εποχής, όπως τον σουρεαλισμό, τον φοβισμό και τον κυβισμό.
Την επόμενη μέρα φεύγουμε για την Πόλη του Μεξικού διασχίζοντας της άνυδρες πλαγιές του «Cero del Fortin» ενός λόφου που αποτελεί μέρος της οροσειράς Siera Madre. Μετά από 7 ώρες περίπου φτάνουμε στον σταθμό «Terminal Norte», ο μεγαλύτερος από τους τέσσερις σταθμούς της Πόλης του Μεξικού. Επιλέγουμε μια πανσιόν κοντά στην πλατεία Zocalo. Καθ’ οδόν για την πανσιόν παρατηρούμε την αυξημένη κίνηση στους δρόμους. Μια πυκνοκατοικημένη πόλη με πληθυσμό που ξεπερνάει τα 20 εκατομμύρια. Το βράδυ τρώμε κάπου πρόχειρα και πάμε για ύπνο αφήνοντας την εξερεύνηση της πόλης για την επόμενη μέρα.
Πόλη του Μεξικού
Η καρδιά της πόλης του Μεξικού είναι η κεντρική πλατεία «El Zocalo». Θεωρείται η δεύτερη μεγαλύτερη πλατεία του κόσμου μετά την κόκκινη πλατεία της Μόσχας, χτισμένη πάνω από τα ερείπια της πόλης των Αζτέκων Tenochtitlan. Στην ανατολική πλευρά της πλατείας βρίσκεται το Προεδρικό Μέγαρο. Στο ίδιο μέρος βρισκόταν το παλάτι του Montzeuma, του τελευταίου αυτοκράτορα των Αζτέκων. Εντυπωσιακή είναι η εσωτερική αυλή του κτιρίου με τοιχογραφίες του Diego Rivera και με κυρίαρχο θέμα την ιστορία του Μεξικού. Η ζωγραφική του Diego Rivera μας έχει εντυπωσιάσει για αυτόν τον λόγο ζητάμε να δούμε κι άλλες τοιχογραφίες. Πάμε στο «Museo Mural Diego Rivera». Εκεί, βρίσκεται η μία από τις γνωστές τοιχογραφίες του με διαστάσεις 15 μέτρα μάκρος και 4 μέτρα ύψος με θέμα: «Όνειρο ενός κυριακάτικου απογεύματος στην Alameda».
Την επόμενη ημέρα συνεχίζουμε στο Παλάτι Καλών Τεχνών (Palacio de Bellas Artes). Ένα κατάλευκο μαρμάρινο κτίριο Art Nouveau που ονομάστηκε Ναός της Τέχνης. Το παλάτι στεγάζει μερικές από τις ωραιότερες τοιχογραφίες του Μεξικού, όπως είναι η γνωστή τοιχογραφία του Rufino Tamayo: «Το Μεξικό σήμερα» και η «Γέννηση της εθνικότητας», μια συμβολική απεικόνιση της δημιουργίας της μεξικανικής mestizo ταυτότητας. Η τοιχογραφία όμως που κλέβει την παράσταση είναι του γνωστού τοιχογράφου Diego Rivera: «Ο άνθρωπος κυρίαρχος του σύμπαντος». Η τοιχογραφία αρχικά ήταν παραγγελία της οικογένειας Rockefeller για να κοσμήσει το Lobby του Rockefeller Center στη Νέα Υόρκη. Ο τίτλος του έργου ήταν «Ο άνθρωπος στο σταυροδρόμι». Όταν η οικογένεια αντίκρυσε το έργο σοκαρίστηκε βλέποντας την εικόνα του Λένιν στο κέντρο της τοιχογραφίας και ζήτησε από τον καλλιτέχνη να την αφαιρέσει. Ο Rivera φυσικά αρνήθηκε και επειδή υποψιάστηκε ότι θα μπορούσε το έργο του να καταστραφεί, φρόντισε να τραβήξει φωτογραφίες τις οποίες χρησιμοποίησε αργότερα για να ζωγραφήσει την ίδια σύνθεση το 1934, αυτή τη φορά στην πόλη του Μεξικού.
Το βράδυ πάμε να παρακολουθήσουμε όπερα στο Museo des Belles Artes. Ένας πανέμορφος χώρος σε στυλ Art Decaux με κυρίαρχο χρώμα το κόκκινο. Μόνο η τεράστια αυλαία ξεχωρίζει με χιλιάδες κρύσταλλα τοποθετημένα από το γνωστό κοσμηματοπωλείο της Νέας Υόρκης Tiffany, πάνω σε σχέδιο του Μεξικανού ζωγράφου Gerardo Murillo, που απεικονίζει τα οροπέδια του Μεξικού. Ύστερα από μια έξοχη μουσική βραδιά πάμε για δείπνο σε ένα παλιό αρχοντικό που έχει μετατραπεί σε εστιατόριο. Την επόμενη μέρα πάμε να επισκεφθούμε ένα από τα μεγαλύτερά μουσεία του κόσμου, το «Museo National de Antropologia». Σε αυτό τον τεράστιο και εντυπωσιακό πολυχώρο χτισμένο το 1960, εκτίθενται ανεκτίμητοι θησαυροί όλων των προκολομβιανών πολιτισμών της χώρας: Μάγια, Αζτέκοι, Τολτέκοι, Ολμέκοι, Ζαποτέκοι και Τεοτιχουακανοί. Το βράδυ κάνουμε μια βόλτα στο Zocalo. Κάθε βράδυ, χορευτές Conchero θυμίζουν στους περαστικούς την κληρονομιά που απέκτησαν από τους προγόνους τους, τους Αζτέκους. Φοράνε στα πόδια κοχύλια (concha) και χορεύουν κάτω από τους ρυθμούς των ντραμς, αφού προηγουμένως προσευχηθούν, όπως και οι Αζτέκοι.
Την τελευταία μέρα του ταξιδιού μας ερχόμαστε στο «San Angel» για να επισκεφθούμε το σπίτι -μουσείο της Μεξικανής ζωγράφου Frida Kahlo, συντρόφου του Diego Rivera. Παίρνουμε το τρένο και μετά από τρία τέταρτα περίπου, φτάνουμε σε μια όμορφη συνοικία με δεντροφυτεμένους δρόμους και όμορφα σπίτια. Το δικό της σπίτι ξεχωρίζει από το έντονο μπλε χρώμα στους τοίχους και τον καταπράσινο κήπο με τα πανύψηλα δέντρα. Εδώ, η Frida Kahlo πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της. Στο σπίτι αυτό βρήκε καταφύγιο και ο ερωτικός της σύντροφος Λέων Τρότσκι, ο οποίος ζούσε ως εξόριστος από το 1936 λίγο πριν δολοφονηθεί από πράκτορα του Στάλιν. Το βράδυ πάμε στην πλατεία Zocalo για να νιώσουμε το vibe του Μεξικού. Σε λίγες μέρες οι Μεξικανοί γιορτάζουν την ημέρα των νεκρών (Dia de los muertos). Μεξικανοί πολίτες μαζεύονται στην πλατεία ντυμένοι στα μαύρα για να γελοιοποιήσουν τον θάνατο. Είναι μια υπέροχη βραδιά για να αποχαιρετήσουμε το Μεξικό.
Διαβάστε ακόμα:
Ταξίδι στη Μπελίζ: Μια υδάτινη χώρα θαυμάτων με εξωτική ομορφιά
«Ξεχάστε ό,τι νομίζετε πως γνωρίζετε γι’αυτό»: Το Μεξικό της ηθοποιού Δώρας Χρυσικού
Κεντρική Αμερική: Οδοιπορικό σε Παναμά-Κόστα Ρίκα-Νικαράγουα
