Στη δεκαετία του 1950, όταν τα αεροπορικά ταξίδια μόλις άρχιζαν να κερδίζουν έδαφος και η παγκόσμια συνδεσιμότητα δεν είχε φτάσει στα σημερινά επίπεδα, ένα λεωφορείο κατάφερε να ενώσει δύο μακρινούς κόσμους. Το δρομολόγιο Λονδίνο-Καλκούτα αποτέλεσε μια καινοτομία για την εποχή, αποδεικνύοντας ότι το ταξίδι είναι τόσο για την εμπειρία όσο και για τον προορισμό.
Ένα πρωτοποριακό εγχείρημα
Το λεωφορείο που συνέδεε το Λονδίνο με την Καλκούτα δεν ήταν ένα συνηθισμένο μέσο μεταφοράς. Με διάρκεια ταξιδιού περίπου 50 ημέρες και διαδρομή 10.000 μιλίων, το λεωφορείο περνούσε από χώρες και ηπείρους, ενσωματώνοντας τον πολιτιστικό τουρισμό σε μια εποχή που η ιδέα αυτή ήταν πρωτοποριακή. Όπως ανέφερε δημοσίευμα της εποχής, «ήταν ένα εγχείρημα-«μαμούθ» προσφέροντας κουκέτες, ανεμιστήρες, εγκαταστάσεις ανάγνωσης και κουζίνα στους επιβάτες».
Το δρομολόγιο περνούσε από την Ινδία, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, το Ιράν, την Τουρκία, τη Βουλγαρία, τη Γιουγκοσλαβία, την Αυστρία, τη Γερμανία, το Βέλγιο και κατέληγε στο Ηνωμένο Βασίλειο. Κατά μήκος της διαδρομής, οι επιβάτες είχαν την ευκαιρία να επισκεφθούν εμβληματικά αξιοθέατα όπως το Taj Mahal, το Khyber Pass, την Τεχεράνη και τη Βιέννη.
Μια περιπέτεια ζωής
Η εμπειρία ήταν μια πραγματική περιπέτεια για τους επιβάτες. Όπως σημειωνόταν στο δημοσίευμα: «Ένα ταξίδι περίπου 10.000 μιλίων ακουγόταν σαν να έπρεπε να περάσεις μια ολόκληρη ζωή μέσα σε λεωφορείο». Κι όμως, πολλοί ταξιδιώτες τόλμησαν να ζήσουν αυτή την εμπειρία, με την επιθυμία να ανακαλύψουν τον κόσμο με έναν τρόπο που μόνο ένα τέτοιο ταξίδι μπορούσε να προσφέρει. Το κόστος του ταξιδιού ήταν εξαιρετικά προσιτό, ακόμα και για τα δεδομένα της εποχής. Στο ξεκίνημά του, το 1957, η τιμή ήταν μόλις 85 λίρες, ενώ μέχρι το 1973 είχε αυξηθεί στις 145 λίρες. Ακόμα και σήμερα, όταν οι τιμές προσαρμοστούν στον πληθωρισμό, το κόστος παραμένει χαμηλότερο από το να περάσει κανείς δύο εβδομάδες σε ένα all-inclusive θέρετρο.
Σύγκριση με τα σημερινά ταξίδια
Η σύγκριση με τις σημερινές μετακινήσεις είναι αναπόφευκτη. Σήμερα, μια πτήση από το Λονδίνο στην Καλκούτα διαρκεί μόλις λίγες ώρες. Τα αεροπλάνα έχουν καταστήσει τον κόσμο προσβάσιμο, αλλά η εμπειρία ενός ταξιδιού 50 ημερών, όπου κάθε στάση αποτελεί και μια νέα περιπέτεια, δεν συγκρίνεται.
Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά το δημοσίευμα: «Η ιδέα να μπεις σε ένα λεωφορείο στην Ινδία, με το Ηνωμένο Βασίλειο να σηματοδοτεί τη γραμμή τερματισμού, είναι μια φρικτή προοπτική που ακούγεται από τις χειρότερες μοίρες που μπορεί να επιβληθεί ποτέ σε έναν ταξιδιώτη. Κι όμως, πολλοί ήταν εκείνοι που το έκαναν».
Το λεωφορείο Λονδίνο-Καλκούτα δεν ήταν απλώς ένα μέσο μεταφοράς. Ήταν ένα ταξίδι ζωής, μια εμπειρία που άλλαζε τους ανθρώπους. Σήμερα, τέτοιου είδους ταξίδια είναι σπάνια, αλλά μας υπενθυμίζουν την αξία του χρόνου, της περιπέτειας και της σύνδεσης με τον κόσμο γύρω μας.
Η ιστορία αυτού του δρομολογίου παραμένει ζωντανή, όχι μόνο στις μνήμες εκείνων που το έζησαν, αλλά και ως σύμβολο μιας εποχής όπου το ταξίδι ήταν κάτι περισσότερο από τον προορισμό.
Διαβάστε ακόμα:
Ένα χαλαρό Σαββατοκύριακο στο Wimbledon, μια ανάσα από το Λονδίνο
Από Βουδαπέστη Μπρατισλάβα και από εκεί Βιέννη: Τρεις πόλεις σε τρεις μέρες
Dinant: Μια μικρή πόλη-κόσμημα που αξίζει να επισκεφθείτε αν ταξιδέψετε στο Βέλγιο
