Τέλη Οκτώβρη και όλα είναι έτοιμα για μία μικρή απόδραση στη χιλιοτραγουδισμένη Νάπολη και στον «δρόμο με τις 1000 στροφές» στην κοσμοπολίτικη Costiera Amalfitana.
Όλα ξεκινούν όταν, γύρω στις 4 το απόγευμα, οι τροχοί του Airbus ξεκολλάνε από τον διάδρομο απογείωσης του αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλος και μετά από μιάμιση ώρα πτήσης τροχοδρομούν στο αεροδρόμιο της Νάπολης, ένα σχετικά μικρό αεροδρόμιο, μέσα σχεδόν στην πόλη. Λίγο μετά την άφιξη, οι διαδικασίες για την ενοικίαση αυτοκινήτου παίρνουν το χρόνο τους. Μόλις ολοκληρώνονται παίρνουμε την Α3 autostrada για να καταλήξουμε κατά τις 8:30 στη Vietri sul Mare.
Costiera Amalfitana
Το κατάλυμά μας, μετά από κράτηση στην Airbnb, είναι ένα αναγεννησιακό διαμέρισμα, 300 τ.μ. Ονομάζεται Mareluna Residence και είναι σκαρφαλωμένο στο βράχο, ώστε να βλέπει όλο τον κόλπο του Σαλέρνο.
Τέσσερα σαλόνια, δύο μπάνια και τρεις κρεβατοκάμαρες απαρτίζουν το χώρο, με σκρίνιο και μπουφέδες εποχής, με βελούδινους καναπέδες, χρυσαφένιους καθρέφτες και όμορφα ντόπια κεραμικά πλακάκια στο πάτωμα.
Είναι ήδη αργά για την περιοχή και την εποχή και έτσι έπρεπε να φάμε κάτι άμεσα. Ρωτήσαμε τον ιδιοκτήτη πού τρώνε καλά οι ντόπιοι. Μας πρότεινε το Il Cavaliere dei Conti, ένα αγροτουριστικό κατάλυμα και ταβερνάκι μαζί, κρεμασμένο στο βράχο, με θέα στον κόλπο και το απέραντο γαλάζιο. «Ωστόσο», μας είπε «θα έρθουν να σας παραλάβουν με το δικό τους αυτοκίνητο». Στην αρχή απόρησα και ανησύχησα, μετά κατάλαβα. Ένα παλιό βανάκι έφτασε στην πόρτα μας και μας οδήγησε από κάτι γκρεμοτσακισμένα μονοπάτια, που φυσικά δεν πήγαινε ένα κανονικό αυτοκίνητο, στην τρατορία. Φοβερές μακαρονάδες, εκπληκτικό t-bone, ψημένο στα κάρβουνα, νοστιμότατα ιταλικά aperitivo και ένα κρασί που το φτιάχνουν μόνοι τους, με χαρμάνι από 90% Aglianico και 10% Piedirosso.
Μας άρεσε τόσο αυτή η local γαστρονομική προσέγγιση, που την επόμενη βραδιά την αφιερώσαμε και πάλι στα κοντινά ταβερνάκια και έτσι, ένα άλλο βανάκι αυτή τη φορά μάς οδήγησε στη δεύτερη ντόπια βραδινή απόλαυση στο Αl Limoneto. Μάλιστα πέσαμε πάνω σε γενέθλια, με το μισό εστιατόριο ρεζερβέ, όμως αυτό δεν μας εμπόδισε να απολαύσουμε την φημισμένη πίτσα του, το spagettoni alle vongole, και το fritto misto di mare, μιας και το μαγαζί δίνει έμφαση στα θαλασσινά, ενώ νοστιμότατα ήταν τα antipasti του που τα συνόδευε μια σπουδαία λίστα ιταλικών κρασιών για όλα τα βαλάντια.
Οι επόμενες δύο μέρες ήταν αφιερωμένες στις βόλτες του παραλιακού δρόμο της περίφημης Costiera Amalfitana.
Το Vietri sul Mare είναι στην ουσία η πρώτη πόλη από ανατολικά, από όπου ξεκινάει αυτός ο μαγικός δρόμος. Στενός, γεμάτος στροφές, κρεμασμένος από το βράχο, με περίπου 50 χιλιόμετρα μήκος, περνάει από γραφικά χωριά όπως το Mariori, το Minori, το διάσημο Amalfi, το σκαρφαλωμένο στο βουνό Ravelo, το Praiano, για να φτάσει στο μοναδικό Positano και να καταλήξει στο πολυσυζητημένο Sorento.
Οι βόλτες εδώ είναι συγκλονιστικές καθώς βρισκόμαστε σε μία από τις ομορφότερες ακτές της Ευρώπης, τη λεγόμενη και ιταλική Ριβιέρα. Η καλύτερη εποχή για να έρθει κανείς στην περιοχή είναι, είτε η άνοιξη είτε το φθινόπωρο, καθώς οι κλασικοί καλοκαιρινοί μήνες, Ιούλιος και Αύγουστος αφαιρούν σίγουρα ένα κομμάτι της μαγείας. Ο δρόμος με τον αριθμό 163 μοιάζει σαν να αιωρείται. Από τη μία ο γκρίζος επιβλητικός κάθετος βράχος και από την άλλη οι σμαραγδένιοι κολπίσκοι και το απέραντο γαλάζιο. Ένας δρόμος που, ενώ με δυσκολία χωράνε αντικριστά δύο αυτοκίνητα (αν πέσεις σε λεωφορείο ή πούλμαν την έβαψες), οι Ιταλοί μηχανόβιοι μπαίνουν πλαγιασμένοι στις τροφές, γλύφοντας την άσφαλτο, λες και δεν τους ενδιαφέρει τίποτα. Οι Καραμπινιέροι και η δημοτική αστυνομία βρίσκονται παντού και αυτό, εκτός από την αίσθηση ασφάλειας που προσφέρει, δυσκολεύει τρομακτικά το πάρκινγκ.
Αν αποφασίσετε να κάνετε τη βόλτα με δικό σας ή νοικιασμένο αυτοκίνητο, θα πρέπει να υπολογίσετε περίπου 20 ευρώ την ημέρα για πάρκινγκ. Αξίζει σίγουρα τον κόπο να αφιερώσετε μία μέρα σε αυτή τη βόλτα δια θαλάσσης, με τα σκαφάκια που ξεκινάνε από διάφορα λιμάνια της περιοχής και κάνουν την Amalfitana, κόστα-κόστα.
Είναι ιστορικός ο δρόμος με τις χίλιες στροφές, καθώς κατασκευάστηκε από τον Φερδινάνδο τον Β΄ και ολοκληρώθηκε το 1852, για να ενώσει τότε το Sorrento με το Salerno.
Σε όλο αυτό το διάβα θα συναντήσετε τα ομορφότερα χωριά της ιταλικής Ριβιέρας, σχεδόν όλα κρεμασμένα στους βράχους, με λευκά και χρωματιστά σπίτια, χτισμένα με τέτοιο τρόπο που απορείς πώς στέκονται όρθια, αλλά και καινούργιες βίλες, διάσημα ξενοδοχεία, στα οποία θα σας οδηγήσουν στενά καλντερίμια σκαμμένα στο βράχο.
Την ίδια στιγμή ανάμεσα στα σπίτια και τα χωριά εκτείνονται καταπράσινες περιοχές με λεμονιές, πορτοκαλιές, πεύκα ριζωμένα πάνω σε ξερολιθιές, που θυμίζουν την ελληνική εξοχή, ενώ σε μερικά σημεία οι βουκαμβίλιες προσθέτουν τη δική τους κόκκινη πινελιά.
Η περιοχή απογειώθηκε τουριστικά τη δεκαετία του 60, με το δημοφιλές Κάπρι και το διάσημο Αμάλφι και έγινε ένας από τους κορυφαίους τουριστικούς προορισμούς της Ιταλίας και αγαπημένος τόπος των απανταχού Jet setters.
Σε αυτόν τον επίγειο παράδεισο οι τουριστικές παρεμβάσεις είναι ήπιες και περιορισμένες, κυρίως διότι η μορφολογία του τόπου (τα κρεμασμένα χωριά στα βουνά) δεν επέτρεψαν στους Ιταλούς να επέμβουν δραματικά. Δεν είναι τυχαίο ότι, όπου τους το έδαφος ήταν πιο δεκτικό, κυρίως στις παραλίες και στις απλωσιές, η τουριστική παρέμβαση υπήρξε ασυντόνιστη και βάρβαρη.
Ιδιαίτερα γοητευτικός είναι ο συνδυασμός με τα παραδοσιακά ψαροχώρια και τα κοσμοπολίτικα Resorts. Οι Ιταλοί ψαράδες κάνουν βόλτα στα λιμανάκια και τα ταβερνεία, ενώ παραδίπλα είναι παρκαρισμένες Lamborghini και Ferrari και οργανωμένες glam παραλίες.
Σε κάθε ψαροχώρι που συναντάς και κάθε στροφή που παίρνεις, αισθάνεσαι ότι θα συναντήσεις τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι και τη Σοφία Λόρεν.
Εντυπωσιακές επαύλεις χτισμένες σχεδόν κάθετα στο βουνό, με φιδωτά μονοπάτια σκαμμένα στο βράχο, καταλήγουν σε μικροσκοπικές πέτρινες ή τσιμεντένιες καβάντζες πάνω στη θάλασσα, με μία-δύο ομπρέλες και ξαπλώστρες, ενώ πίσω στο βουνό απλώνονται μεσογειακοί κήποι με ελιές εσπεριδοειδή και φοίνικες.
Αν θέλεις να περιδιαβείς τα χωριά πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για ποδαρόδρομο και να αντέξεις τα αμέτρητα, σχεδόν κάθετα σκαλιά και τα στενά δρομάκια. Θα σε αποζημιώσουν όμως οι βεράντες και η συγκλονιστική θέα στο απέραντο γαλάζιο.
Από τις ωραιότερες στάσεις το εκπληκτικό Αμάλφι, προορισμός και τόπος διακοπών των διασήμων. Αξίζει τον κόπο να το περπατήσετε και να χαζέψετε τα μαγαζάκια στα στενοσόκακα. Όπως κάθε αναγεννησιακό χωριό της Ιταλίας έχει το Duomo του, (τον ναό του) λαμπερό και επιβλητικό. Έτσι και εδώ, μόλις μπείτε στον κεντρικό δρόμο του χωριού από την παραλία, ξεκινά η επίσκεψη που συνοδεύεται από ξεκούραση στα σκαλοπάτια του Duomo, μαζί με δεκάδες άλλους τουρίστες.
Αν θέλετε φαγητό στο εστιατόριο Locanda del Marinaio, που είναι δίπλα στον καθεδρικό -αν και τουριστικό- θα απολαύσετε εξαιρετική πίτσα, καλοφτιαγμένες μακαρονάδες και μία συγκλονιστική Τιραμισού με κρέμα limoncello.
Το limoncello είναι διάσημο ποτό της περιοχής, αφού γεννιέται από τα σπουδαία αρωματικά λεμόνια, που παράγουν στους κρεμαστούς κήπους τους οι ντόπιοι.
Ακριβώς απέναντι από το Duomo θα βρείτε το Andrea Pansa, μικρή τζελατερία με τραπεζάκια έξω, φυσικά θεά στον καθεδρικό και το ωραιότερο παγωτό limoncello που έχετε δοκιμάσει ποτέ.
Από δω η ανάβαση στο κοντινό ήσυχο και αριστοκρατικό Ravello, θα σας αποζημιώσει με την πανέμορφη διαδρομή και το σουλάτσο στα σοκάκια του. Εντυπωσιακά μαγαζιά και επίσκεψη στη villa Rufolo, με τους ξακουστούς κήπους -θα είστε τυχεροί αν πέσετε πάνω και σε συναυλία κλασικής μουσικής.
Συνεχίζοντας αυτόν τον εκπληκτικό δρόμο, θα συναντήσετε το γοητευτικό ψαροχώρι Praiano, με τη γραφική παραλία Marina di Praia. Μικρή παράκαμψη από τον κεντρικό και κατάβαση σε μία συναρπαστική μικρή ακτή, μέσα από ένα φαράγγι, ανάμεσα σε δύο τεράστιους βράχους. Σε αυτό το απόκοσμο τοπίο, θα βρείτε δύο ταβερνάκια, ένα από αυτά η Trattoria da Armandino.
Τέλος η άφιξη στο κοσμοπολίτικο Positano με τη σπάνια αμφιθεατρική δόμηση, τα παλιά σπίτια ξεθωριασμένα και πολύχρωμα, τους περιποιημένους κήπους να ξεπηδούν εδώ και εκεί. Στα ριζά του η πολύβουη παραλία του φυσικά γεμάτη ομπρέλες και ξαπλώστρες και τα καφέ και εστιατόρια στο πίσω μέρος της, διάσημα μερικά από αυτά, λόγω των διάσημων πελατών τους. Ο καλύτερος τρόπος για να απολαύσετε το σημείο, είναι να παρκάρετε ψηλά και να κατεβείτε από τα στενά καλντερίμια με τα σκαλάκια (είναι σηματοδοτημένα) μέχρι το κάτω μέρος. Αν ζορίζεστε στην ανάβαση, σταματήστε ένα ταξί και σε πολύ λίγο φτάσατε στο αυτοκίνητό σας. Ο συνοικισμός, στο κάτω μέρος και πίσω από την παραλία, με την via della Tartana, χαρακτηρίζεται από άσπρα κτίσματα, τα περισσότερα Boutique ξενοδοχεία, κομψά εστιατόρια, τρατορίες και εμπορικά μαγαζιά, με επώνυμα προϊόντα και φυσικά πολλά από αυτά με υψηλές τιμές.
Ο ίδιος δρόμος της επιστροφής ζωγραφίζεται από τις μαβιές πινελιές του δειλινού, με τον ήλιο της Amalfitana να γέρνει νωχελικά.
Πίσω στο σημείο εκκίνησης, στο Vietri, προετοιμαζόμαστε για αναχώρηση με προορισμό τη Νάπολη, κάνοντας τις τελευταίες αγορές κεραμικών, μιας που σε αυτό το χωριό τα κεραμικά αποτελούν παράδοση από τον 15ο αιώνα.
Νάπολη
Η Επιστροφή στη Νάπολη από τον Α3 είναι υπόθεση περίπου 45 λεπτών, με παράδοση του αυτοκινήτου στο αεροδρόμιο, καθώς η οδήγηση στην πόλη είναι μάλλον άσκηση θάρρους.
Η άφιξη είναι από μόνη της μία εμπειρία. Η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ιταλίας, χιλιοτραγουδισμένη, είναι πραγματικά όπως τη φαντάζεται κανείς, από όσα έχει διαβάσει ή έχει δει κατά καιρούς σε ταινίες στον κινηματογράφο.
Η Νάπολη διαθέτει γοητεία και ταπεραμέντο. Γεμάτη αρώματα και μυρωδιές σε κάθε στενό, από τις πίτσες που ψήνονται και τα σκορδάτα aioli που σοτάρονται. Μόλις οι Ναπολιτάνοι αντιληφθούν ότι είσαι Έλληνας, σου εξηγούν ότι προέρχονται από τους Αρχαίους Έλληνες, αυτό άλλωστε μαρτυρά και η αρχαιοελληνική ονομασία της πόλης: Νεάπολις.
Είναι η πόλη της πίτσας, της Σοφία Λόρεν, του Βεζούβιου, της Πομπηίας, του Καρούζο, εντέλει του μύθου της Ιταλίας. Η ατμόσφαιρα και η μαγεία της σε κερδίζουν από την πρώτη στιγμή. Ένα μικρό κυκλοφοριακό χάος επικρατεί συνέχεια, οι δρόμοι είναι πάντα γεμάτοι κόσμο, φαρσαριόζικο, ζωντανό και ασταμάτητο. Λίγα ψώνια εδώ, μία πίτσα στο χέρι, παρακάτω ένα απεριτίβο παρέα με ένα ποτήρι κρασί της περιοχής και παντού αφίσες, graffiti, ζωγραφιές του Μαραντόνα που λατρεύεται σαν ήρωας.
Μπαράκια και κουκλίστικα καφέ φορτωμένα με γλυκίσματα, τρατορίες και πιτσαρίες, μικρά κομψά εστιατόρια με θαλασσινά (άλλωστε είναι λιμάνι, μην το ξεχνάμε) wine bar και λιμοντσερίες το ένα δίπλα στο άλλο, με μανάβικα, ψαράδικα, πανέμορφους φούρνους, μαγαζιά με αλλαντικά και τυριά, pane e muzarell, γοητευτικά ανακατωμένα.
Άφιξη στο κατάλυμά μας, ένα άλλο Airbnb, φρέσκο, ανακαινισμένο, καλοφτιαγμένο, μοντέρνο, σε δύο επίπεδα μεζονέτας, σε ένα κτίριο και μία περιοχή που θυμίζει λίγο Μέση Ανατολή.
Μέναμε στην δυτική πλευρά της Via Toledo, έναν από τους πιο κεντρικούς πεζόδρομους της Νάπολη, κάτι σαν την δική μας Ερμού.
Δυτικά και κυρίως ανατολικά της Via Toledo, που είναι και το ιστορικό κέντρο της πόλης, παίζεται το μεγάλο παιχνίδι του τουρισμού.
H περιοχή, που αξίζει τον κόπο να περιδιαβείτε, εκτείνεται από την πλατεία Garibaldi μέχρι την Emanouele Corso και από την παραλία μέχρι το εθνικό μουσείο.
Τα στενάκια, δυτικά της Via Toledo είναι κάτι σαν την περιοχή της Αθηνάς και της Ευριπίδου, ενώ το ωραιότερο κομμάτι του ιστορικού κέντρου εκτείνεται ανατολικά της Toledo μέχρι τη Via Garibaldi.
Εδώ δεν χορταίνεις να σουλατσάρεις στη Via dei Tribunali, στην Via San Biagio Dei Librai και σε όλα τα σοκάκια ανάμεσά τους. Φάγαμε ψαράκι από το ψαράδικο που τα ψήνει και επιτόπου, στην Pescheria Acqua Pazza στην Via Domenico Capitelli.
Όλη αυτή η περιοχή, στο μεγαλύτερό της κομμάτι είναι πεζοδρομημένη, με παλιά κτίρια σε αναγεννησιακούς -και όχι μόνο- ρυθμούς, με φοβερές εκκλησίες, (εδώ βρίσκεται η Santa Chiara όπου στον περίβολο συναντώνται ντόπιοι και τουρίστες) μαγικές πλατείες, μουσεία -εδώ και η είσοδος στις κατακόμβες- και φυσικά σε πολλά δρομάκια αν σηκώσετε ψηλά το βλέμμα, θα δείτε το σήμα κατατεθέν της Νάπολης, τη ναπολιτάνικη μπουγάδα, που περνά από το ένα μπαλκόνι στο άλλο.
Αφού ξεκοκαλίσατε το ιστορικό κέντρο, το επόμενο βήμα είναι να κατεβείτε τη Via Toledo προς την παραλία, η οποία τελειώνοντας στην Piazza del Plebiscito, συνεχίζει ως Via Chiaia και είναι ο πιο κοσμοπολίτικος δρόμος της Νάπολης που καταλήγει στην παραλιακή Riviera di Chiaia.
Όλο αυτό το κομμάτι που περικλείεται ανάμεσα στην Pasquale Chiaia, την παραλία και την Πλατεία Plebiscito είναι η λεγόμενη περιοχή της Chiaia, κάτι σαν το δικό μας Κολωνάκι. Εδώ παίζεται όλο το ωραίο παιχνίδι της γεύσης και της διασκέδασης, από νωρίς το απόγευμα όταν όλοι οι Ιταλοί ξεχύνονται στα εστιατόρια και τα μπαράκια για το γνωστό Aperitivo, μέχρι αργά το βράδυ που ξεκινά το ναπολιτάνικο ξεφάντωμα. Εδώ, μερικά από τα καλύτερα μπαράκια της πόλης, όπως το Antiquario, βαρύ, ατμοσφαιρικό, κόκκινο και μαξιμαλιστικό, (χτυπάς κουδούνι για να μπεις) και ο Platanos, χαρούμενο εξωτικό και πιο νεανικό.
Στη Via Cavallerizza a Chiaia θα βρείτε το Fiaschetteria Agricola ένα ανάλαφρο ρεστοράν με τραπεζάκια έξω, όπως τα περισσότερα στην περιοχή, με όλα τα ιταλικά πιάτα και καλή κάβα, φοβερά τυριά και αλλαντικά τα οποία κρέμονται στο σκεύος σαν μπουγάδα και ένα τιραμισού μαγεία. Απέναντι, στον ίδιο δρόμο το Freak Bar & Cocktails με φοβερά κοκτέιλ. Στον διπλανό δρόμο, στην Via Bisignano, θα βρείτε το Jazzy bar, και το H2NO, ενώ στην via Vicco Belledone το Matucci με θαλασσινά.
Πάντως, όταν φτάσετε στην περιοχή, δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτα περισσότερο από το να βολτάρετε στα στενάκια, τα οποία είναι γεμάτα τρατορίες και μπαράκια για όλα τα γούστα, σχεδόν το ένα δίπλα στο άλλο. Ναπολιτάνοι και Ναπολιτάνες δίνουν αυτή την ειδυλλιακή, ερωτική και μαγική νότα στην περιοχή.
Αξίζει να επισκεφτείτε:
Για το fun της υπόθεσης, επιλέξτε την Trattoria da Nennella στην περιοχή που είναι δυτικά της Toledo. Λαϊκό προσκύνημα σε μία λαϊκή τρατορία, που ανοίγει τις πόρτες της καθημερινά στις 7:00 το απόγευμα ακριβώς. Απ’ έξω ουρές, μπουκάρουν όλοι μαζί και σερβίρονται σε χρόνο μηδέν, ένα σχετικά fix menu με μερικές επιλογές, κρασί δικό τους και χρέωση 12 ευρώ το άτομο.
Την pizzeria Da Attilio και την Cantina del Gallo, για αυθεντική ναπολιτάνικη πίτσα, την Enogastronomia Champagneria Caseari Cautero για εκλεκτά τυριά και αλλαντικά, αλλά και παστά θαλασσινά, με το μεγάλο μοναστηριακό τραπέζι στο κέντρο του μαγαζιού, να προσφέρεται για μικρές γευσιγνωσίες.
Την Antica Pizza Fritta Da Zia Esterina Sorbillo, για ένα σνακ στο πόδι και κυρίως τη διάσημη πίτσα fritta.
Την Il Comandante, μια υπέροχη βεράντα και ψαγμένες τοπικές γεύσεις με αστέρι Μισελέν.
Να ξαποστάστε στα τραπεζάκια της πιτσαρίας Da Michele, κοντά στον καθεδρικό, με ιστορία από το 1870, στην οποία έχει φάει η Τζούλια Ρόμπερτς.
Να πάρετε μια ανάσα στη γειτονική Piazza Bellini, χρωματιστή και μποέμικη.
Να απολαύσετε ένα γλυκό η καφέ στο Gran Caffe Gambrinous ιστορικό ζαχαροπλαστείο πάνω στην πλατεία Plebiscito, με τις μπουαζερί, τα χρυσοποίκιλτα ζωγραφιστά ταβάνια, τα έπιπλα εποχής, και τα εκατοντάδες γλυκά στις φορτωμένες βιτρίνες του και με θέα στην πλατεία.
Στην Πομπηία
Τη ρωμαϊκή πόλη που καταστράφηκε από την έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ. Περιπλανηθείτε στους άδειους ρωμαϊκούς δρόμους, θαυμάστε όλων των ειδών τα κτήρια, σπίτια, μαγαζιά, λουτρά και οίκους ανοχής και επισκεφθείτε τη Villa dei Misteri (Βίλα των Μυστηρίων) με τις σπάνιες τοιχογραφίες.
Στο νησί Capri
Ένα από τα πιο τουριστικά μέρη της Νότιας Ιταλίας, που βρίσκεται στη νότια άκρη του κόλπου και το προσεγγίζετε με φέρι ή καταμαράν.
Στο νησί Ischia
Το πιο κοντινό στη Νάπολη (θα φτάσετε εδώ με φέρι ή καταμαράν) και το μεγαλύτερο νησί της περιοχής, είναι για πολλούς πιο όμορφο από το Capri, με ωραίες παραλίες.
Τη Νάπολη και την Costiera Amalfitana δεν τις χορταίνεις με δυο μέρες την κάθε μία. Χρειάζεται από 3-4 μέρες ο κάθε προορισμός για να μπεις στη μαγεία τους και να φύγεις υποσχόμενος ότι κάποια στιγμή θα ξανάρθεις.
