Οι Μεξιάτες είναι ένα χωριό της Φθιώτιδας με πλούσιες φυσικές ομορφιές, που όμως παραμένει τουριστικά ανεκμετάλλευτο. Έτσι, είναι γνώριμο μόνο στους κατοίκους της Λαμίας, στην οποία βρίσκεται άλλωστε και πολύ κοντά –14 χιλιόμετρα δυτικά της, απόσταση που με αυτοκίνητο θα διανύσετε σε μόλις 10 λεπτά.
Τώρα, όμως, οι Μεξιάτες αρχίζουν και γίνονται γνωστές σε όλη την Ελλάδα, χάρη σε μια ξεχωριστή ιστορία γύρω από έναν παλιότερο κάτοικό τους. Ο οποίος βρέθηκε μετανάστης στην Αμερική, πλούτισε δίχως κανείς να το πολυκαταλάβει και θυμήθηκε το χωριό του πριν πεθάνει, «προικίζοντάς» το με πολύτιμα δώρα, που κανείς δεν φανταζόταν.
Ο λόγος για τον Steven Zonas, όπως τον ήξεραν στο Σινσινάτι (Cincinnati) του Οχάιο, όπου έζησε επί δεκαετίες. Αυτό, όμως, ήταν απλά ένα βολικό όνομα που υιοθέτησε μεταναστεύοντας στις Η.Π.Α., ώστε να διευκολύνει την επικοινωνία του με τους Αμερικάνους. Στην πραγματικότητα λεγόταν Ευστάθιος Ξεζώνατος και είχε γεννηθεί το 1893 στις Μεξιάτες –έναν οικισμό στα χαμηλά της Οίτης, που στεκόταν εκεί, πάντα με αυτό το όνομα, ήδη από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας στη Ρούμελη.
Ο Steven Zonas και οι Μεξιάτες
Όσο ζούσε ως Steven Zonas, ο Ευστάθιος Ξεζώνατος δεν έδωσε ποτέ την εντύπωση ότι είχε καταφέρει να δημιουργήσει μια μεγάλη περιουσία. Όσα ξέρουμε για τη ζωή του στο Σινσινάτι μιλούν για έναν άνθρωπο που κυκλοφορούσε με εμφανώς φθαρμένα μπουφάν και κατοικούσε σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, ώστε να πληρώνει χαμηλό μηνιαίο ενοίκιο.
Την ίδια εντύπωση έδωσε και όσους από τους παλαιότερους κατοίκους των Μεξιατών θυμούνται την επίσκεψή του στο χωριό το καλοκαίρι του 1980 –την πρώτη του από τότε που είχε φύγει μετανάστης στην Αμερική. Τον κατέγραψαν λοιπόν ως μια λιτοδίαιτη φιγούρα, που δεν φαινόταν να έχει αποκτήσει πλούτο. Ο ίδιος υποσχέθηκε ότι θα γυρνούσε αφού διευθετούσε κάποιες απαραίτητες δουλειές, όμως δεν πρόλαβε: πέθανε από φυσικά αίτια στο Σινσινάτι, στα 87 του, την παραμονή των Χριστουγέννων του 1980. Ο θάνατός του, ωστόσο, δεν αποκάλυψε μόνο έναν ομογενή εκατομμυριούχο, μα κι έναν άνθρωπο με τεράστια αγάπη για τον τόπο καταγωγής του.
Ο Ξεζώνατος, δηλαδή, προνόησε με διαθήκη του 1972 ώστε όλη του η περιουσία να καταλήξει στις Μεξιάτες, με τρόπο, μάλιστα, που εξασφάλιζε ότι το αρχικό κεφάλαιο θα συνέχιζε να αποδίδει μέσα στα χρόνια. Η αποκάλυψη υπήρξε συνταρακτική και δεν ήταν λίγες οι εναλλακτικές διαθήκες που έσπευσαν να ξεπηδήσουν, αμφισβητώντας το απρόσμενο κληροδότημα. Όμως ο ίδιος είχε φροντίσει για ένα τέτοιο ενδεχόμενο: ερχόμενος στο χωριό του το 1980 μετέβη και στη Λαμία, όπου σύνταξε μυστική, συμπληρωματική διαθήκη σε συμβολαιογράφο της πόλης, επιβεβαιώνοντας εκείνη του 1972. Έτσι, μετά από κάμποσους νομικούς αγώνες, αμερικάνικο δικαστήριο αναγνώρισε τελικά την αυθεντικότητά της το 1987, κηρύσσοντας πλαστές όλες τις υπόλοιπες.
Η απόφαση αυτή άνοιξε τον δρόμο για τη συγκρότηση του Ιδρύματος Steven Zonas, το οποίο, με έδρα τις Μεξιάτες, ανέλαβε τη διαχείριση των κεφαλαίων που έχουν κατατεθεί στην αμερικάνικη τράπεζα PNC. Σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου του ΔΣ του οργανισμού, Κώστα Χριστόπουλου, έως τις μέρες μας το χωριό έχει λάβει γύρω στα 2,5 εκατομμύρια ευρώ. Ποσό που επενδύθηκε για την ανέγερση σχολείου, νηπιαγωγείου και εκκλησίας, αλλά και για την εκπαίδευση των νέων (πανεπιστημιακές σπουδές, εκμάθηση ξένων γλωσσών κτλ.), όπως και για τη στήριξη άπορων οικογενειών, ηλικιωμένων, ορφανών και ατόμων που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας.
Ένα χωριό με πλούσιες φυσικές ομορφιές
Όπως είπαμε και στην αρχή, οι Μεξιάτες παραμένουν ένα τουριστικώς αναξιοποίητο χωριό, δίχως καμία υποδομή για διαμονή. Βρίσκονται όμως σε ένα πανέμορφο φυσικό τοπίο στην κοιλάδα του ποταμού Σπερχειού, όντας χτισμένες σε υψόμετρο 60 μέτρων στους βόρειους πρόποδες της Οίτης. Χάρη στα πλούσια τρεχούμενα νερά, λοιπόν, έχει αναπτυχθεί ένα πυκνό παραποτάμιο δάσος, το οποίο προσελκύει διάφορους φυσιολάτρες κάθε άνοιξη και φθινόπωρο. Κυρίως βέβαια από τη Λαμία και τις γύρω περιοχές της Φθιώτιδας, καθώς η τοποθεσία παραμένει άγνωστη στους υπόλοιπους.
Μάλιστα, το δάσος των Μεξιατών κρατάει από τα πολύ αρχαία χρόνια: θεωρείται απομεινάρι του «Αινιανικού Δάσους» που αναφέρει ο Όμηρος, από τη ξυλεία του οποίου κατασκεύαζαν τα τρίτα κατά σειρά κατάρτια των πλοίων της εποχής. Η σημερινή του έκταση ανέρχεται σε περίπου 1.000 στρέμματα, στα οποία κυριαρχούν μεν τα υδρόφιλα πλατάνια, μα συνολικά φιλοξενούνται 17 διαφορετικά είδη δέντρων. Επιπλέον, μόλις 1 χιλιόμετρο από το χωριό, στα ανατολικά, έχουν ανασκαφεί δίδυμοι τάφοι χρονολογημένοι στον 3ο αιώνα π.Χ. (Ελληνιστική Εποχή).
Ερχόμενοι εδώ, λοιπόν, αξίζει να περάσετε και από το λεγόμενο Κεφαλόβρυσο, το οποίο έχει γίνει αξιοθέατο για τους επισκέπτες των Μεξιατών. Πρόκειται για μια εντυπωσιακή, φυσική πηγή, η οποία αναβλύζει στο ρέμα, στην άκρη του χωριού, ανάμεσα σε μεγάλα πλατάνια και πλούσια βλάστηση. Από τα νερά της, μάλιστα, εξακολουθούν και ποτίζονται πολλές από τις καλλιέργειες των κατοίκων.
Οι Μεξιάτες μετρούν 618 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Φτάνοντας εδώ μπορεί να μη βρείτε κάποιον ξενώνα, υπάρχει όμως η δυνατότητα να κάτσετε στην όμορφη, πλακόστρωτη αυλή του «HLIDA», όπου αφθονούν τα πλατάνια κι έχει εγκατασταθεί και εξωτερικό τζάκι. Το μαγαζί είναι στέκι της νεολαίας και λειτουργεί ως καφέ-μπαρ, ουζερί, αλλά και ως σουβλατζίδικο. Υπάρχει επίσης και μια ταβέρνα, το «Πανόραμα», προς τη δυτική έξοδο του χωριού.
Φωτογραφίες: Άκης Λούκας, www.mag24.gr
Διαβάστε ακόμα:
Μονοήμερη εκδρομή στο ορεινό χωριό του Τυμφρηστού Φθιώτιδας
Μαυρίλο: To καταπράσινο καστανοχώρι της Ρούμελης
Γαρδίκι Ομιλαίων Φθιώτιδας: Ένα γραφικό χωριό μέσα στα έλατα
