Αν και είναι πάρα πολλοί οι τόποι που έχουν χαρακτηριστεί ως σεληνιακά τοπία, σίγουρα ένας το αξίζει με το παραπάνω. Ο λόγος για τη Σοκότρα, το νησιωτικό σύμπλεγμα στον Ινδικό Ωκεανό, που είναι διεθνώς γνωστό για το απόκοσμο τοπίο του με τα ακόμα πιο σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας που ευδοκιμούν στο έδαφός του.
Επαρχία της Υεμένης που μάλλον προοριζόταν για το κάποτε βρετανικό προτεκτοράτο, τη Σομαλία, η Σοκότρα βρίσκεται στα ανοιχτά της θάλασσας της Σομαλίας ενώ ανήκει διοικητικά στην Υεμένη. Σταυροδρόμι πολιτισμών ήδη από πολύ νωρίς, η Σοκότρα πρωτοεμφανίζεται με το όνομα Διοσκορίδου Νήσος στο αρχαίο κείμενο ενός ανώνυμου Έλληνα γεωγράφου που ταξίδεψε στην Ερυθρά Θάλασσα, ενώ πολύ γρήγορα έφθασε να γίνει το νησί που ένωσε Αφρική και Μέση Ανατολή στο δρόμο των Αράβων πλανόδιων προς την Αφρική.
Ένα εξίσου ενδιαφέρον κεφάλαιο στην μακραίωνη ιστορία του άγνωστου νησιού που κατοικείται από τα πολύ παλιά προϊστορικά χρόνια ήταν η αποδοχή του Ισλάμ από τον σχετικά μικρό αριθμό των κατοίκων του. Αν και οι ιστορικές πηγές παρουσιάζουν τους λιγοστούς κατοίκους του νησιού ως χριστιανούς, οπαδούς του αιρετικού Νεστόριου, οι Σοκοτριανοί αποδέχθηκαν σταδιακά το Ισλάμ και μεταστράφηκαν στον σουνιτισμό, πράγμα διόλου περίεργο, αν αναλογιστεί κανείς την θέση του νησιού μεταξύ Αφρικής και Ασίας.
Απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο σε βαθμό που είναι τελείως αποκομμένη ειδικά κατά την περίοδο των μουσώνων, η Σοκότρα μπορεί να συγκριθεί με λίγα μέρη στον κόσμο, κυρίως με τα νησιά Γκαλαπάγκος. Γεμάτο σπάνια ενδημικά είδη χλωρίδας και πανίδας που αναπτύσσονται σε ένα αλλόκοτο υγρό κλίμα που παντρεύει την αφρικανική ξηρασία με την υγρή ασιατική ατμόσφαιρα, το μικρό αρχιπέλαγος της Σοκότρα αποτελεί έναν δημοφιλή -ή καλύτερα ανερχόμενο- τουριστικό προορισμό όλων όσων ψάχνουν την γοητεία της φύσης, μακριά από οργανωμένα φυσικά πάρκα.
Ρεύμα, τηλέφωνο, Ίντερνετ μοιάζουν εδώ ονειρικές πολυτέλειες που έχουν έλθει από το ακόμα πιο μακρινό μέλλον, ενώ οι ιατρικές υποδομές του νησιού είναι απολύτως βασικές για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών του. Το ίδιο ισχύει, φυσικά, και για τις άλλες υποδομές μεταφοράς. Ένα μικρό αεροδρόμιο με λίγες εισερχόμενες πτήσεις από Κάιρο και Αμπού Ντάμπι, ένα μικρό λιμάνι και ένας «καταραμένος» μικρός αυτοκινητόδρομος που λίγο έλειψε να καταστρέψει το παρθένο φυσικό περιβάλλον του νησιού συνθέτουν το σκηνικό σε αυτόν τον τόσο άγνωστο τόπο.
Αναγνωρισμένη από το 2008 μαζί με το υπόλοιπο αρχιπέλαγος ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO λόγω της σπάνιας βιοποικιλότητας της, η Σοκότρα είναι -παρά τις δυσκολίες της ως προορισμός- είναι ένα ζωντανό μουσείο. Διεθνώς γνωστή για τις εικόνες με τα αλλόκοτα μικρά δεντράκια, τα γνωστά desert rose trees, που δεν προσφέρουν παρά μια αμελητέα σκιά μερικών εκατοστών κάτω από τον καυτό ήλιο, η Σοκότρα έχει υπολογιστεί ότι φιλοξενεί στα λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα του εδάφους της περισσότερα από 700 ενδημικά είδη χλωρίδας και πανίδας.
Πράγμα το οποίο εξηγεί η ίδια η γεωμορφολογία της, αν αναλογιστεί κανείς πως το νησί κατοικείται σχεδόν από το 3000 π.Χ. Αυτό σημαίνει ότι αρχαία είδη ζωής κατάφεραν να επιβιώσουν ήσυχα στο νησί, ενόσω στον υπόλοιπο πλανήτη τα αντίστοιχα είδη εξαφανίζονταν. Ακόμη, εκτός από τα καταπληκτικά μικρά δεντράκια, στο νησί ζουν μερικά μοναδικά είδη ενδημικών μικρών πουλιών με πολλά, βέβαια, από τα οποία να βρίσκονται υπό εξαφάνιση.
Όσο ειδυλλιακή κι αν ακούγεται, η Σοκότρα δεν μένει ανεπηρέαστη από τις συνθήκες εμφυλίου που επικρατούν στην Υεμένη και τα πράγματα μπορούν ανά πάσα στιγμή να αλλάξουν στο νησί, γι’ αυτό και το ταξίδι στην Σοκότρα γίνεται πάντα με ατομική ευθύνη του ταξιδιώτη, ενώ σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης οι βασικές ιατρικές υποδομές καλύπτουν απλώς βασικές ανάγκες και δεν είναι προετοιμασμένες για δύσκολα περιστατικά.
Διαβάστε ακόμα:
Μαρακές: Η θρυλική «Κόκκινη Πόλη» του Μαρόκου
Πουκέτ: Εξερευνώντας το εξωτικό νησί της Ταϊλάνδης
Οδοιπορικό στην Ιορδανία: Σε διαρκή ισορροπία ανάμεσα στο αρχαίο και το σύγχρονο
