Καρδαμύλη και Στούπα είναι ίσως τα δύο πιο εμβληματικά χωριά της Δυτικής ή Έξω Μάνης, όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι. Ελάχιστοι είναι αυτοί που δεν τα έχουν ακούσει ποτέ στη ζωή τους. Πολλοί, όμως, είναι αυτοί που δεν ξέρουν ότι ανάμεσά τους, στα 7 χιλιόμετρα που τα χωρίζουν, κρύβονται τρία διαμάντια. Τρεις παραλίες που τα τελευταία χρόνια κερδίζουν όλο και περισσότερους επισκέπτες.
Μόλις ένα χιλιόμετρο έξω από την Καρδαμύλη θα βρούμε την παραλία του Καλαμιτσίου. Μία παραλία που ξεφεύγει από την απόλυτη πέτρα της Μάνης, αλλά δεν θυμίζει και Κυκλάδες. Είναι κάπως «υβριδική», με στρογγυλά μεγάλα βότσαλα, δουλεμένα στο βάθος του χρόνου, αλλά και σημεία με άμμο που την κάνουν κατάλληλη για παιδιά.
Το Καλαμίτσι έγινε πιο γνωστό όταν αποφάσισε να εγκατασταθεί εκεί στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Άγγλος συγγραφέας Πάτρικ Λι Φέρμορ. Ένας φιλέλληνας που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Αντίσταση της Κρήτης κατά τη γερμανική κατοχή, αλλά γενικότερα μία εντυπωσιακή προσωπικότητα.
Στην παραλία του Καλαμιτσίου δεν θα βρείτε ξαπλώστρες και ομπρέλες, αλλά θα απολαύσετε μία παρθένα πεντακάθαρη παραλία, περιστοιχισμένη από πράσινο, αλλά χωρίς σημεία με σκιά. Μία παραλία που ακόμα μοιάζει να μην την έχει αγγίξει ο πολιτισμός.
Φεύγοντας προς τα νότια, λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, θα βρούμε την παραλία που είναι σύμβολο εδώ και δεκαετίες ακόμα και για τους Καλαματιανούς, παρά τη σχεδόν μία ώρα οδήγηση που χρειάζονται για να φθάσουν μέχρι εκεί. Όσο τρομακτικό ακούγεται το όνομά της, η παραλία του Φονέα ή το φαράγγι του Φονέα, τόσο θελκτική γίνεται όταν την αντικρίσει κάποιος. Είναι αλήθεια ότι δεν είναι εύκολο να τη δεις αν δεν στο έχει πει κάποιος, παρά το γεγονός ότι βρίσκεται μόλις 200 μέτρα από τον κεντρικό δρόμο και παρά την πινακίδα που υπάρχει.
Το χοντρό λείο βότσαλο είναι τραχύ για τα πόδια, αλλά όχι τόσο ώστε να σε εμποδίσει να το περπατήσεις ακόμα και χωρίς παπούτσια θαλάσσης. Ένας τεράστιος βράχος χωρίζει την παραλία (μέσα στο νερό), σε δύο μέρη. Η καντίνα που υπάρχει εκεί είναι μία πραγματική όαση. Υπάρχει ακόμα και τουαλέτα, ενώ παράλληλα γίνεται μεγάλη προσπάθεια για να μένει όλη η παραλία καθαρή. Υπάρχουν ακόμα και αρκετές θέσεις πάρκινγκ, αν είστε από τους τυχερούς που θα φθάσετε σχετικά νωρίς. Είναι σίγουρα μία παραλία που θυμίζει Μάνη.
Συνεχίζοντας τον δρόμο προς τη Στούπα, υπάρχει και το τελευταίο κρυμμένο διαμάντι. Η παραλία τα Δελφίνια. Κρυμμένη από τα αδιάκριτα βλέμματα, περιμένει να φιλοξενήσει τους γνώστες στα σχεδόν πάντα ήρεμα και κρυστάλλινα νερά της. Το δουλεμένο από το χρόνο και τη θάλασσα βότσαλο σου τονίζει ότι βρίσκεσαι στη Μάνη.
Στα Δελφίνια, όμως, μπορεί κάποιος να μην αρκεστεί στην υπέροχη παραλία που βρίσκει μπροστά του. Μπορεί να κολυμπήσει λίγο πιο πέρα, προς τα βόρεια και να βρεθεί στη σπηλιά του Πολυόρα. Εκεί, τον περιμένει μία μικρή παραλία με άμμο κι ένα υπέροχο ντεκόρ από σταλακτίτες, όπως και η καντίνα η οποία βρίσκεται πάνω από την παραλία και εκεί μπορεί να απολαύσει κάποιος από ένα δροσιστικό ή ένα σνακ, μέχρι το ουζάκι του με το μεζεδάκι του. Είναι ιδανική περίπτωση για να κάνει κάποιος ένα διάλειμμα από τον καυτό ήλιο ή, να τελειώσει τη μέρα του στη θάλασσα ανακτώντας κάποια από τα υγρά και τις θερμίδες που έχασε.
Αυτές οι τρεις παραλίες βρίσκονται σε ελάχιστη απόσταση η μία από την άλλη κι όμως μοιάζουν τόσο διαφορετικές μεταξύ τους. Ίσως το μοναδικό κοινό τους να είναι ότι κρατάνε την αυθεντικότητά τους και την τραχιά όψη της Μάνης.
Διαβάστε ακόμα:
Οδοιπορικό στην ορεινή Μάνη -Εξερευνώντας τοπία που δεν έχει αγγίξει ο χρόνος
Αλύπα: Το μαγευτικό επίνειο της Μάνης -Πυργόσπιτα και τιρκουάζ νερά, σαν σκηνικό ταινίας