Έχουν περάσει 33 χρόνια από την 1η Ιουλίου του 1988, όταν κυκλοφόρησε η γαλλική ταινία Le Grand Bleu, σε σκηνοθεσία του κορυφαίου Λυκ Μπεσόν. Μπορεί ένα μόνο μέρος της να γυρίστηκε στην Αμοργό, αλλά ήταν ικανό να βάλει το νησί στον ευρωπαϊκό τουριστικό χάρτη δημιουργώντας ένα κύμα αφίξεων από τη Γαλλία, που έμελλε να παγιωθεί σαν μια παράδοση που συνεχίζεται: Οι Γάλλοι παραμένουν για τρείς δεκαετίες μια διαρκής κινητήρια δύναμη του τουρισμού της Αμοργού.
Πέρυσι τον Ιούνιο, το λιμάνι των Καταπόλων γέμιζε από τα κινηματογραφικά συνεργεία μιας άλλης παραγωγής. Ήταν η ταινία Tochter (στην Ελλάδα θα έχει τον τίτλο «Κόρες»), γερμανικής παραγωγής που ολοκλήρωσε μια σειρά από σκηνές επικεντρωμένες στην Αιγιάλη και τη Νικουριά, το νησάκι απέναντι από το δεύτερο ουσιαστικά λιμάνι της Αμοργού.
Το κατά πόσο η νέα αυτή ταινία θα αυξήσει τα ποσοστά του γερμανικού τουρισμού του νησιού θα φανεί στο μέλλον, ωστόσο πρόκειται για ένα γεγονός που υπενθύμισε σε όλους το κλισέ της «άγριας ομορφιάς» που αν μη τί άλλο έχει μια κυριολεκτική σχέση με τη μορφολογία και τον ψυχισμό της Αμοργού.
Στις αρχές της εφετινής Άνοιξης, οι συζητήσεις και οι προβλέψεις στο νησί δεν ήταν ιδιαίτερα ευοίωνες. Τα τελευταία χρόνια, η Αμοργός παρουσίαζε τη συνηθισμένη δυναμική της: Σκανδιναβοί και Γάλλοι τον Ιούνιο, φανατικοί των μονοπατιών της κορυφογραμμής του νησιού, Ιταλοί και Γερμανοί τον Ιούλιο, Έλληνες τον Αύγουστο, «λίγο απ’ όλα» τον Σεπτέμβριο.
Ο Ιούνιος, όμως, ξημέρωσε απρόβλεπτα. Οι μπουκαπόρτες των πλοίων άνοιγαν και προς έκπληξη όλων οι ταξιδιώτες μιλούσαν την ελληνική. Ίσως ήταν ο πρώτος Ιούνιος που οι Αμοργιανοί έβλεπαν Έλληνες να καταφθάνουν στο νησί για να αποτινάξουν το lockdown μιας χρονιάς και να ζήσουν όσες περισσότερες μέρες μπορούσαν με ένα οικονομικό πλάνο. Το πλάνο πρoσέφερε απόδραση σε ένα νησί που διαθέτει τρία κάμπινγκ, που δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεται στο τέρμα του πουθενά και που κατάφερε μέσα στο χρόνο να συνδυάσει τη ροκ πλευράς του με τη σικάτη, παραδοσιακή εσάνς που του έδωσε η αισθητικά προσεγμένη ανάπτυξη της Χώρας του νησιού.
Ο καλύτερος Ιούνιος που θυμούνται οι ντόπιοι συνεχίστηκε από τον κορυφαίο Ιούλιο εδώ και χρόνια. Σήμερα, η Αμοργός είναι γεμάτη. Ο Αύγουστος σπάει, ήδη, κάθε ρεκόρ και βάζει τις βάσεις και για τις επόμενες χρονιές. Εκτιμήσεις μιλούν για περισσότερους από 7.000-8.000 επισκέπτες αυτή τη στιγμή σε ένα νησί που αν είχε τη δυνατότητα θα κάλυπτε άνετα και διπλάσιο κόσμο. Παράλληλα, ο Σεπτέμβριος φαίνεται πως θα έχει σοβαρό ενδιαφέρον για τους επιχειρηματίες του νησιού, ιδίως τους νεότερους, που τα τελευταία χρόνια δείχνουν διαθέσεις να αναβαθμίσουν την ποιότητα των υπηρεσιών τους.
Όμως και ο Οκτώβριος θα έχει ενδιαφέρον για την Αμοργό. Μια νέα γαλλική κινηματογραφική παραγωγή αρχίζει γυρίσματα στο νησί στις 6 Οκτωβρίου για λογαριασμό της ταινίας Cyclades (Kυκλάδες) πιστοποιώντας την ανάπτυξη που έρχεται «απ’ έξω» σε ένα νησί που «από μέσα» δεν έβαλε ποτέ τα δυνατά του για να αναπτυχθεί τουριστικά.
Είναι, πάντως, χαρακτηριστική η ανάπτυξη ή έστω η εμφάνιση στο προσκήνιο της Κάτω Μεριάς, της απομακρυσμένης από το κέντρο Νοτιοανατολικής πλευράς της Αμοργού, χάρη σε νεότερους επιχειρηματίες, που ακολουθούν το ρεύμα της Αυθεντικότητας. Μέχρι τα τελευταία χρόνια, η επίσκεψη στην περιοχή είχε να κάνει με την παραλία του Μούρου, που δικαίως συγκεντρώνει τα πλήθη παραδοσιακά – εφέτος, λέγεται ότι η παραλία γεμίζει ήδη πριν τις 11 το πρωί.
Τα μικρά παραδοσιακά ταβερνάκια είναι η νέα ανακάλυψη στην Κάτω Μεριά που θεωρείται η πιο αυθεντική πλευρά του νησιού, δεδομένου ότι ακόμα εκεί οι ντόπιοι καλλιεργούν και παράγουν τις δικές τους πρώτες ύλες με τις οποίες προμηθεύουν την μετρημένη στα δάχτυλα, βέβαια, εστίαση της περιοχής. Είναι χαρακτηριστικό ότι υπάρχει σήμερα αναμονή σε ταβέρνες που φτάνει ακόμα και μία ώρα από επισκέπτες που θέλουν να ζήσουν αυτή την πιο λιτή και ουσιαστική εμπειρία.
Στο μεταξύ, η Χώρα σφύζει από ζωή για τις κλασικές απογευματινές βόλτες, ενώ το λιμάνι των Καταπόλων ανεβάζει σταθερά την αξία του. Η Αιγιάλη παραμένει η πιο νεανική και chill-out αντίληψη ζωής στο νησί. Εσχάτως, η Καλοταρίτισσα αποκτά έντονη κίνηση δεδομένου ότι πολλοί θα περάσουν με το καραβάκι στο νησάκι Γραμβούσα για την ομώνυμη απομονωμένη παραλία.
Παρ’όλο, όμως, που η Αμοργός σφύζει από τουρισμό, παραμένει ένα νησί που μπορεί κανείς να απολαύσει μόνο τη μισή της έκταση δεδομένου ότι η νότια πλευρά της δεν είναι προσβάσιμη με αυτοκίνητο. Έτσι, οι τολμηροί που έχουν τη διάθεση να περπατήσουν ώρες ή να βρουν ένα θαλάσσιο μέσο, απολαμβάνουν τη θέα κάτω από το Μοναστήρι της Παναγιάς, αλλά και τον συγκλονιστικής ομορφιάς κόλπο στο Σπαρτί καθώς και άλλες λιγότερο γνωστές παραλίες.
Χρήσιμες πληροφορίες για την Αμοργό μπορείτε να βρείτε στο www.insideamorgos.com
