Κομμάτι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, σημείο συνάντησης τριών χωρών, της Γαλλίας, του Βελγίου και της Γερμανίας, και ένα μέρος όπου τα βαριά γεγονότα δύο Παγκοσμίων Πολέμων έπεσαν σαν μελαγχολική σκιά πάνω του, το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου είναι σήμερα το τελευταίο Δουκάτο της Ευρώπης. Ένα μικρό κρατίδιο όπου μοιάζει να παντρεύει ιδανικά τη γαλλική, φλαμανδική και γερμανική κουλτούρα, όντας παράλληλα μία από τις τρεις πρωτεύουσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μαζί με τις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο.
Ακόμα κι αν ο ταξιδιωτικός σας προορισμός δεν είναι αποκλειστικά το Δουκάτο με το δροσερό πράσινο των Αρδεννών και τα μεσαιωνικά κάστρα της Πόλης του Λουξεμβούργο να κυριαρχούν παντού, αυτή η χώρα, που είναι μία από τις μικρότερες στον κόσμο, αποτελεί «πέρασμα» χιλιάδων ταξιδιωτών που μετακινούνται από το ένα σημείο της βόρειας Ευρώπης στο άλλο και επιθυμούν να κάνουν μία στάση εκεί για να ανακαλύψουν λίγη από την ενδιαφέρουσα, αρχοντική ιστορία της.
Έξι από τα σημαντικότερα και πιο αξιόλογα αξιοθέατα του κρατιδίου είναι αυτά που θα σας βοηθήσουν να ανακαλύψετε τον πολυσύνθετο, βορειοευρωπαϊκό χαρακτήρα της, έναν χαρακτήρα βγαλμένο από την πραγματικότητα μίας άλλης, παλιάς Ευρώπης όπου πολλά Δουκάτα και μικρές ηγεμονίες φώλιαζαν δίπλα στις παραδοσιακά μεγάλες δυνάμεις.
Chemin de la Comiche
Το Chemin de la Comiche μοιάζει με περιφερειακό πεζόδρομο, χτισμένο στην πλαγιά ενός βουνού, δίνοντας την εντύπωση πως «αγκαλιάζει» ολόκληρη την Πόλη του Λουξεμβούργου. Από τη μία πλευρά του δρόμου το έδαφος ψηλώνει απότομα, ενώ από την άλλη χαμηλώνει, προσφέροντας ακόμα πιο εντυπωσιακή θέα στο όμορφο Δουκάτο.
Μία βόλτα στο Chemin de la Corniche είναι σχεδόν υποχρεωτική με τον περίπατο να ξεκινά από την εκκλησία του Αγίου Μιχήλ και τη γέφυρα Schlassbréck πάνω από τον ποταμό Aleztte και να καταλήγει κοντά στην Rϋe Du St. Esprit και το κτήριο του Εθνικού Αρχείο της χώρας.
Ο επιδραστικός συγγραφέας Batty Weber, μία από τις σημαντικότερες λογοτεχνικές φωνές που βγήκαν ποτέ από το Λουξεμβούργο χαρακτήρισε τη συγκεκριμένη διαδρομή ως «το ομορφότερο μπαλκόνι του κόσμου». Πράγματι το σχήμα και η μορφή του Chemin de la Corniche αλλά και η μοναδική θέα στο Grund, μία από τις πιο φωτογραφημένες περιοχές της πόλης, θυμίζουν βεράντα που κόβει την ανάσα στον επισκέπτη.
Αν βρεθείτε στο μικρό κρατίδιο της βορειοδυτικής Ευρώπης σίγουρα εδώ θα περπατήσετε περισσότερες από μία φορές. Εάν επιθυμείτε να βγάλετε πολλές φωτογραφίες τότε προτιμήστε τις πρωινές ώρες ή τη στιγμή του ηλιοβασιλέματος που το φως είναι πιο γλυκό, προσδίδοντας στην Πόλη του Λουξεμβούργου ένα θερμό, όμορφο χρώμα.
Περισσότερα στο luxembourg-city.com/en/place/fortification/chemin-de-la-corniche
Tο παλάτι του Μεγάλου Δούκα
Πιθανότατα ένα από τα λίγα παλάτια στον πλανήτη που δεν χτίστηκαν με σκοπό να φιλοξενήσουν τον μονάρχη μίας χώρα, το παλάτι του Μεγάλου Δούκα στο Λουξεμβούργο αρχικά λειτούργησε ως δημαρχείο της πόλης από το 1572 μέχρι το 1795.
Το αναγεννησιακό κτήριο που κουβαλάει ιστορία 4μιση αιώνων έγινε το 1817 αρχηγείο της κυβέρνησης και στην πορεία κατέληξε να είναι η μόνιμη κατοικία του Κυβερνήτη της χώρας, δηλαδή του ανθρώπου που εκπροσωπούσε τους Μεγάλους Δούκες της Ολλανδίας στο Λουξεμβούργο.
Εκεί έζησε ο πρίγκιπας Henry στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα μαζί με τη σύζυγό του, τη Μεγάλη Δούκισσα Anna Pavlovna της Ρωσίας, και το 1883, ενόψει μίας επίσκεψης του Μεγάλου Δούκα Γουλιέλμου του Τρίτου και της Μεγάλης Δούκισσας Έμμας, ανακαινίστηκε σημαντικά στο εσωτερικό του.
Το παλάτι έγινε για πρώτη φορά μόνιμη κατοικία του Μεγάλου Δούκα του Λουξεμβούργου το 1890 όταν ο βασιλικός οίκος Νassau-Weilburg ανέβηκε στον θρόνο του μικρού, ευρωπαϊκού κρατιδίου. Ήταν τότε που ο Μεγάλος Δούκας Αδόλφος ξόδεψε αρκετά χρήματα για να μεταμορφώσει τα δωμάτια του παλατιού, χτίζοντας και μία εντελώς καινούργια πτέρυγα με υπνοδωμάτια και σουίτες προορισμένες για εκλεκτούς καλεσμένους.
Αυτή τη στιγμή αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά τουριστικά αξιοθέατα του Λουξεμβούργου, ενώ τους καλοκαιρινούς μήνες οι πύλες του παλατιού είναι ανοικτές για το κοινό με οργανωμένες ξεναγήσεις να λαμβάνουν χώρα σε αρκετά από τα κοινόχρηστα δωμάτια της εντυπωσιακής κατοικίας.
Περισσότερα στο luxembourg-city.com/en/place/monument/grand-ducal-palace
Βιομηχανικό μνημείο του Βelval
Στο νοτιοδυτικό τμήμα του Λουξεμβούργου, στη βιομηχανική συνοικία Belval ένα ψηλό, επιβλητικό μνημείο από μέταλλο και ατσάλι κυριαρχεί στην ατμόσφαιρα του μικρού Δουκάτου.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, κάπου ανάμεσα στα έτη 1909 και 1912, η εταιρία Gelsenkirchener Bergwerks έχτισε το ολοκαίνουργιο χαλυβουργείο Adolf-Emil. Λίγο αργότερα, η τεράστια άνοδος της χαλυβουργίας στη χώρα δημιούργησε την εταιρία κολοσσό ARBED, η οποία ανέλαβε την οικονομική διαχείριση των τριών μεγαλύτερων εργοστασίων χάλυβα στο Λουξεμβούργο, σημειώνοντας μεγάλα κέρδη.
Ωστόσο, η απότομη πτώση στο εμπόριο και την παραγωγή χάλυβα, μετάλλου και κάρβουνου, που ήρθε ως αποτέλεσμα της βαθιάς οικονομικής ύφεσης του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, δημιούργησε σοβαρά προβλήματα στο Λουξεμβούργο, το οποίο συνεργαζόταν, κυρίως, με τη γερμανική αγορά. Αν και τα πράγματα έμοιαζαν πολύ δυσοίωνα στις αρχές του 1950 η κατάσταση βελτιώθηκε σημαντικά με την παραγωγή χάλυβα και μετάλλου να εκτοξεύεται στα ύψη, κυρίως εξαιτίας των απαιτήσεων ανοικοδόμησης όλων όσων άφησε πίσω του ο μεγαλύτερος ολοκληρωτικός πόλεμος στην ιστορία. Το Λουξεμβούργο βρέθηκε για άλλη μία φορά στο επίκεντρο και τα εργοστάσια του Belbal στην δυτική άκρη της πόλης έγιναν σύμβολο της βιομηχανικής ανάπτυξης και της άνθησης στην οικονομία της χώρας. Μάλιστα με το πέρασμα των χρόνων η εταιρία ARBED εξέλιξε ακόμα περισσότερο τις δραστηριότητες της, μεταπηδώντας στην παραγωγή σιδήρου, κάτι που αποδείχθηκε ακόμα πιο προσοδοφόρα για μερικά, τουλάχιστον χρόνια.
Τα εργοστάσια της βιομηχανικής ζώνης Belval έκλεισαν τελικά τις πόρτες τους μετά τη βαριά, οικονομική κρίση του 1995 και δεν άνοιξαν ποτέ ξανά.
Πλέον το σύμπλεγμα κτηρίων του Belval στέκει ως ένα ζωντανό μνημείο που αφηγείται μοναδικά την αλήθεια πίσω από την οικονομία ολόκληρου του Λουξεμβούργου και, κατ’ επέκταση, ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας του. To ξεχωριστό αυτό αξιοθέατο έχει αποκτήσει πια έναν νέο χαρακτήρα αφού ένα σημαντικό πρότζεκτ που εγκρίθηκε το 2002 από το υπουργείο Εσωτερικών του Λουξεμβούργου θα οδηγήσει στην πλήρη ανάπλαση του εσωτερικού και εξωτερικού χώρου του Belval με σκοπό να στεγάσει συνολικά 5.000 κατοίκους, πολλά καταστήματα, εστιατόρια και καφέ, φιλοξενώντας καθημερινά περισσότερους από 20.000 επισκέπτες.
Περισσότερα στο visitluxembourg.com/en/place/museum/blast-furnace-belval
The Family of Man
Τι είναι αυτό που έχουν κοινό όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο; Mία θρυλική, πλέον, έκθεση φωτογραφίας στο Λουξεμβούργο, που λειτουργεί υπό την αιγίδα της UNESCO ως μνημείο Μνήμης και Παγκόσμιας κληρονομιάς, παρουσιάζει συνολικά 503 φωτογραφίες από 273 καλλιτέχνες, οι οποίοι προέρχονται από 68 διαφορετικές χώρες.
Η έκθεση «The Family of Man» έκανε πρεμιέρα το 1955 στο Moυσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (MoMA) το 1955, και, από τη δεκαετία του 1990, στεγάζεται μόνιμα στο μεσαιωνικό κάστρο Clervaux που βρίσκεται έξω από την Πόλη του Λουξεμβούργο, στο βόρειο τμήμα του κρατιδίου, προσελκύοντας χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο.
Το περιεχόμενο της έκθεσης αποτελεί, σύμφωνα και με την UNESCO, ένα αληθινό μανιφέστο πίσω από την ιστορία του ατόμου αλλά, κυρίως, πάνω στην ειρήνη που οφείλουμε να κάνουμε όλοι οι άνθρωποι μεταξύ μας, εστιάζοντας στα κοινά που μας ενώνουν παρά στις διαφορές που μας χωρίζουν.
Ανάμεσα στους καταξιωμένους φωτογράφους που έχουν δώσει έργα τους στην έκθεση είναι οι Robert Capa, Henri Cartier-Bresson, August Sander και η Dorothea Lange.
Περισσότερα στο visitluxembourg.com/en/place/museum/the-family-of-man
To κάστρο του Vianden
Στην μικρή πόλη Vianden, που βρίσκεται στο βορειανατολικό τμήμα του Δουκάτου του Λουξεμβούργου κοντά στα γερμανικά σύνορα, ένα ομώνυμο μεσαιωνικό κάστρο στέκεται αγέρωχο και εντυπωσιακό λες και είναι βγαλμένο από παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντρερσεν.
Το κάστρο Vianden είναι ένα από τα μεγαλύτερα οχυρωμένα κάστρα που βρίσκεται στη δυτική πλευρά του ποταμού Ρήνου και χτίστηκε πάνω σε ρωμαϊκά ερείπια μεταξύ του 11ου και του 14ου αιώνα. Μέσα στο πέρασμα των αιώνα γοτθικά χαρακτηριστικά προστέθηκαν στο αυθεντικό κτήριο, δίνοντας ένα νέο ύφος στο κάστρο, ενώ το 17ο αιώνα ένα καινούργιο, αναγεννησιακό αρχοντικό προστέθηκε στο κτίσμα, το οποίο αρκετά χρόνια αργότερα εγκαταλείφθηκε πλήρως από τους -τότε- Κόμηδες του Vianden, οι οποίοι αδιαφορούσαν για το μέλλον του πύργου. Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου το κάστρο χρησιμοποιήθηκε ως οχυρό από τον στρατό του Λουξεμβούργου στη μάχη του ενάντια στους Ναζί.
Πλέον το κάστρο του Vianden έχει αναπαλαιωθεί και ανακαινιστεί πλήρως και δεν θυμίζει καθόλου εκείνο το παλιό, γκρίζο σκηνικό πλήρους εγκατάλειψης. Όλοι οι χώροι του είναι ανοικτοί στους επισκέπτες που θέλουν να πάρουν μία δόση γοτθικής, παραμυθένιας ομορφιάς, καθημερινά από τις 10 το πρωί έως τις 5 το απόγευμα.
Περισσότερα στο visitluxembourg.com/en/place/castle/vianden-castle
Το μονοπάτι Mullerthal
Oι επισκέπτες το αποκαλούν και «μικρή Ελβετία του Λουξεμβούργου». Παρόλα αυτά αυτό το μακρύ, φυσικό μονοπάτι που καλύπτει συνολικά 112 χιλιόμετρα και αποτελείται συνολικά από τρεις διαφορετικές διαδρομές σε έξι στάδια έχει έναν δικό του, εντελώς μοναδικό χαρακτήρα.
Οι ντόπιοι συμβουλεύουν τους ταξιδιώτες να αρχίσουν την περιπλάνηση τους από το σημείο εκκίνησης Echtemach προκειμένου να απολαύσουν στο μέγιστο τη φυσική ομορφιά του άγριου δάσους και του βραχώδους τοπίου που περιτριγυρίζει το μονοπάτι.
Στην ανατολική πλευρά του μικρού κρατιδίου της βορειοδυτικής Ευρώπης, το Mullerthal με τους υπέροχους καταρράκτες του, προσφέρει μία σπάνια εμπειρία εξερεύνησης που θα μπορούσε εύκολα να αποτελεί σκηνικό από τις ταινίες του Άρχοντα των Δακτυλιδιών.
Στη γύρω περιοχή υπάρχουν διαθέσιμα αρκετά καταλύματα για όσους αναζητούν ένα καταφύγιο για τη νύχτα, καθώς και πιο οικονομικοί ξενώνες για νέους. Την ίδια στιγμή υπάρχει και χώρος για τροχόσπιτα για όσους αγαπούν να ταξιδεύουν πάνω στο δικό τους φορητό σπίτι με ρόδες.
Περισσότερα στο visitluxembourg.com/en/where-to-go/mullerthal-region-luxembourg-s-little-switzerland
