Ιορδανία: Ένα ταξίδι-οδηγός στη χώρα του παραμυθιού και της ερήμου

Γι αυτό και χρειάζεται χρόνος για να ανακαλύψετε την Ιορδανία -τουλάχιστον μια βδομάδα- και επειδή τα αξιοθέατα είναι ατελείωτα είναι χρήσιμο να προμηθευτείτε ένα Jordan Pass, που κοστίζει 80 ευρώ, αλλά καλύπτει και τα έξοδα της βίζας που χρειάζεται να προμηθευτεί κανείς (η οποία φτάνει τα 50 ευρώ). Είναι ο πιο συμφέρον τρόπος για να έχετε πρόσβαση στα πιο σημαντικά αξιοθέατα της Ιορδανίας.

Αμμάν: Μοντέρνος χαρακτήρας και ανατολίτικα καφέ

Η Λευκή Πόλη, όπως ονομάζεται το Αμμάν, χωρίζεται σε κύκλους, ανάλογα με τις περιοχές οι οποίες εντυπωσιάζουν με τις αντιθέσεις τους: ο τέταρτος κύκλος, όπου διαμείναμε, ξεχωρίζει γιατί εδώ εντοπίζεται το διοικητικό κέντρο με τους γυάλινους πύργους των τραπεζών, τα ξενοδοχεία και τους ουρανοξύστες -σε αντίθεση με το ιστορικό κέντρο όπου η παλιά αγορά και τα μαγαζιά φέρνουν στο νου τον αέρα Ανατολής. Αν, όμως, ανέβετε στην εντυπωσιακή Ακρόπολη του Αμμάν, από όπου μπορείτε να δείτε το Ρωμαϊκό θέατρο χωρητικότητας 6.000 θεατών που διασώζεται σε άριστη κατάσταση αλλά και το Μπλε Τζαμί, τα κτήρια με τα σύγχρονα γκράφιτι με έναν βεδουίνο να κρατάει στο κεφάλι του έναν κορινθιακού ρυθμού κίονα, καταλαβαίνετε το γοητευτικό παιχνίδι της ιστορίας που μετατρέπει την πρωτεύουσα του Αμμάν σε ένα υπέροχο παλίμψηστο. Η άλλοτε ποτέ κραταιά Φιλαδέλφεια, όπως ονομαζόταν το κέντρο του βασιλείου των Ναβατταίων και κατόπιν των Ρωμαίων, δεν θεωρούταν τυχαία το επιβλητικό κέντρο της Ανατολής. Εδώ, άλλωστε, έστησαν οι Ρωμαίοι τον πιο εντυπωσιακό ναό του Ηρακλή, στην κορυφή του λόφου Al Qala’a προς τιμήν του τελευταίου τους Αυτοκράτορα, για να δείξει την επιβλητική του Ρώμη ενώ ευρήματα που έχουν έρθει στο φως δείχνουν πως η περιοχή κατοικούταν από τους παλαιολιθικούς χρόνους μέχρι σήμερα.

Το πολύβουο, όμως, Αμμάν εντυπωσιάζει τον επισκέπτη με την αγορά του, τα κέντρα τέχνης, το σύγχρονο κομμάτι της Rainbow street όπου συχνάζουν οι νέοι και την παλιά αγορά, όπου μπορείτε να γευτείτε τα παραδοσιακά πιάτα, να πάρετε στο χέρι ένα χυμό από ζαχαροκάλαμο (!) ή να αγοράσετε μπαχάρια και παραδοσιακά μαντήλια. Δεν λείπουν και τα μαγαζιά με αναμνηστικά, τα υπέροχα καφέ και τα υπαίθρια βιβλιοπωλεία. Στη Rainbow Street φιλοξενείται το πιο μοντέρνο κομμάτι της πόλης, με ζωντανά στέκια νεολαίας, σύγχρονα καφέ και εστιατόρια. Τρομερή ατμόσφαιρα και πολύ γευστικό φαγητό θα βρείτε στο Sufra Restaurant, στον ίδιο ακριβώς δρόμο. Ένας συνδυασμός σύγχρονου έργου τέχνης με έργα Αράβων καλλιτεχνών και με τα ερείπια βυζαντινού ναού στον κήπο αλλά και με ένα πανέμορφο καφέ με βιβλία είναι το Darat Al Funun (Nadim Al-Mallah St 13) όπου μπορείτε να γευτείτε τον καφέ με κάρδαμο και μετά να χαθείτε στα σοκάκια με τα περίτεχνα κτήρια. Μην ξεχάσετε, τριγυρίζοντας στα στενά της παλιάς πόλης, να επισκεφτείτε το διάσημο στέκι των ντόπιων που λέγεται “Al Sahel Al Akhdar”: εδώ ο οδηγός μας ο Παλαιστίνιος Σελίμ, μας κέρασε το πιο εκπληκτικό κιουνεφέ που έχουμε φάει στη ζωή μας και μάλιστα σε πλαστικό πιατάκι στον πεζόδρομο παρέα με όλες τις νεαρές μουσουλμάνες που κάνουν διακοπή για να χαρούν τον ωραίο, γλυκό πειρασμό.

Άλλη μια στάση, μετά από την απανωτή δοκιμή μεθυστικών αρωμάτων, για τσάι με μέντα και ναργιλέ στο καφέ “Lahta” (113 Mecca Street) με την περίτεχνη διακόσμηση -πλαστικούς φοίνικες, χαλιά στους τοίχους, ανατολίτικα μεμοραμπίλια)- ένα μέρος όπου συχνάζουν και νεαρές κοπέλες με μάτια φαγιούμ, εντυπωσιακά χαρακτηριστικά και εντυπωσιακά νύχια. Ρωτώντας μάλιστα, μάθαμε ότι το Αμμάν είναι γεμάτο από μέρη όπου μπορείτε όχι μόνο να χαρείτε υπηρεσίες ομορφιάς αλλά και να απολαύσετε ένα πραγματικό spa: πολύ ωραίο, σε μια όαση γεμάτη από δέντρα, ένας παράδεισος στην καρδιά της πόλης με κάθε είδους υπηρεσίες, θεραπείες και μοναδική ατμόσφαιρα είναι το Spa Amber (Benghazi St, 19).

Όσον αφορά το φαγητό, μην ξεχάσετε να αποτίσετε φόρο τιμής στο πλέον παραδοσιακό εστιατόριο της πόλης, το Hashem (King Faisal Street) με το καλύτερο χούμους που έχετε γευτεί ποτέ. Μπορεί να μοιάζει με καντίνα, αλλά δικαιολογεί τη γαστρονομική υστεροφημία του με εξαιρετική λιβανέζικη και ιορδανική κουζίνα όπως φαλάφελ. Το πιο ωραίο μανσάφ, όπως λένε το παραδοσιακό τους πιάτο με αρνί, ρύζι, αρωματικά, το οποίο συνοδεύεται απαραιτήτως από γιαούρτι, αλλά και συγκλονιστικό κεμπάμπ, θα το φάτε στο Al Quds (8 King Al Hussein Str). Επειδή, όμως, η Ιορδανία εκτός από αξιοθέατα και φαγητό διαθέτει έναν ατελείωτο πολιτισμό, είναι χρήσιμο να μάθει κανείς περισσότερα για τη μουσική της χώρας, τα όργανα στην πηγή της μουσικής όπως είναι το Music Institute (Mecca Street ή www.musicmasters.site). Όσον αφορά τα ξενοδοχεία οι επιλογές στο Αμμάν είναι άπειρες: εμείς είχαμε την τύχη να μένουμε στο εξαιρετικό Four Seasons, με την εγγυημένη ποιότητα υπηρεσιών, τα τεράστια δωμάτια, τα πιο μαλακά στρώματα που έχουμε κοιμηθεί ποτέ αλλά υπάρχουν και πιο οικονομικές λύσεις όπως το Layaali Amman Hotel (In front of roman Theater), το οποίο δείχνουν να δεσπόζει στην κορυφή των προτιμήσεων στο trip advisor.

Γέρασα ή Αντιόχεια: Η Πομπηία της Ανατολής

Δεν είναι μόνο το επιβλητικό όνομα που κάνει τη Γέρασα ή Aντιόχεια όπως ήταν γνωστή η πόλη που ίδρυσαν οι στρατηγοί του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ένα επιβλητικό τμήμα δηλαδή της Δεκάπολης, αυτές τις πόλεις που άφησε o στρατηλάτης ως περίτεχνα στολίδια στη Μέση Ανατολή για να ανταγωνίζονται επί αιώνες στη φιλοσοφία, τις τέχνες και τη ρητορική. Από τα απομεινάρια της ρωμαϊκής εποχής θαρρεί κανείς ότι μένουν εκεί για να μας θυμίζουν την ανοιχτοσύνη που χαρακτηρίζει την Ιορδανία μέχρι σήμερα. Εντυπωσιακά είναι τα υπολείμματα αυτού του εντυπωσιακού παρελθόντος που συναντάμε στη Γέρασα, τη λεγόμενη «Πομπηία της Ανατολής»: ξεχωρίζουν η τρομερή Αψίδα του Θριάμβου ή Πύλη του Αδριανού, ο Ιππόδρομος όπου χωρούσαν 15.000 θεατές και ακόμα και σήμερα μαθαίνουμε ότι φιλοξενούνται εντυπωσιακά πολιτιστικά δρώμενα, η Αγορά, το Νυμφαίο, οι επιβλητικοί ναοί του Δία και της Αρτέμιδος. Στην οβάλ πλατεία του Ρωμαικού θεάτρου συναντάμε υπαίθριους μουσικούς που παίζουν το παραδοσιακό όργανο των Ιορδανών που μοιάζει με τη σκοτσέζικη γκάιντα ενώ πειραματιζόμαστε με την αξιοθαύμαστη ακουστική της.

Στη Βόρεια Πύλη, όπου χτίστηκαν μια σειρά από βυζαντινές εκκλησίες, ξεχωρίζει το ψηφιδωτό δάπεδο της εκκλησίας των Αγίων Αναργύρων με επιγραφές γραμμένες στα Ελληνικά. Δεν νιώθουμε τυχαία εδώ ότι το ιστορικό σύμπαν συστέλλεται ή διαστέλλεται και δεν απορούμε που όλοι οι πιστοί θεώρησαν με τον δικό τους τρόπο αυτά τα μέρη ευλογημένα.

Μάνταμπα: Η πόλη των ψηφιδωτών

Η ιστορική πόλη με τα παλαιολιθικά ευρήματα είναι γνωστή για τα πρωτοχριστιανικά ψηφιδωτά της, αλλά και τις ορθόδοξες Εκκλησίες όπως την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή ή τον ναό του Αγίου Γεωργίου, στο εσωτερικό του οποίου βλέπουμε τον πρώτο χριστιανικό χάρτη σε μορφή ψηφιδωτού που αποκαλύπτει όλη την ιστορία των Αγίων Τόπων -ένα καλά κρυμμένο μυστικό στο πέρας των αιώνων. Πρόκειται για τον παλαιότερο σωζόμενο χάρτη των Αγίων τόπων σε μορφή ψηφιδωτού όπου ξεχωρίζουν τα μέρη όπου πέρασε ο Ιησούς αλλά και η Χρυσή Πύλη, ο Πύργος του Δαβίδ και η Cardo maximus των Ρωμαίων που αργότερα θα συνδεθεί με την κεντρική οδό διέλευσης των Χριστιανών. Άλλωστε, στην Ιορδανία ζουν ακόμα, όπως και στη Συρία, οι γνήσιοι απόγονοι της νεοβαβυλωνιακής αυτοκρατορίας, που μιλούν τα αραμαϊκά που ουσιαστικά ήταν η γλώσσα που μιλούσαν οι πρώτοι Χριστιανοί, η οποία παραμένει ζωντανή μέχρι σήμερα. Η διδασκαλία της είχε απαγορευτεί μάλιστα τόσο στη Συρία όσο και στην Τουρκία σε αντίθεση με την Ιορδανία όπου έγινε σεβαστή· και οι Αραμαίοι νομάδες θεωρούνται εξίσου αποδεκτοί όσο και οι υπόλοιπες θρησκευτικές μειονότητες που ζουν στην περιοχή. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα μιας χώρας που δείχνει να συνεχίζει την παράδοση που χαρακτήριζε τη γη της Χαρράν, τη Μεσοποταμία και τις πόλεις του Λεβάντε από την εποχή του Χαλκού έως την εποχή της κυριαρχίας του Ισλάμ: το ότι παραμένει ένα ανοιχτό χωνευτήρι πολιτισμών, γλωσσών και θρησκειών. Η Μάνταμπα ξεχωρίζει επίσης για την ωραία της αγορά και για τους τεχνίτες που φτιάχνουν τα πανέμορφα χαλιά που χρησιμοποιούν στην έρημο οι Βεδουίνοι. Εδώ θα βρείτε και το εξαιρετικό, παραδοσιακό εστιατόριο Haret Jdhoudna (K.Talal St) που στεγάζεται σε ένα παλιό παραδοσιακό σπίτι με τη χαρακτηριστική αυλή, με τα δέντρα στη μέση και τα γεράνια στους τενεκέδες -όπως κάναμε παλιά στην Ελλάδα: οι θεσπέσιοι μεζέδες του ακολουθούν τη λογική της περιοχής με υπέροχες, αφράτες πίτες, χούμους, μπαμπά γκανούς, ταμπουλέ οι οποίες συνοδεύονται απαραιτήτως με λεμονάδα με μέντα (ως γνωστόν στα περισσότερα εστιατόρια στην Ιορδανία δεν σερβίρεται αλκοόλ). Εντύπωση μας έκαναν τα καλοφροντισμένα γκαρσόνια, με τα ωραία γιλέκα και την παλιά αστική ευγένεια που διέκρινε τον κόσμο του Λεβάντε.

Νεκρά Θάλασσα και Ιορδάνης Ποταμός

Η διαδρομή προς τη Νεκρά Θάλασσα καθώς κατεβαίναμε, μαζί με τον φωτογράφο μας Γιώργο Ζαρζώνη να καταγράφει με την κάμερα κάθε βήμα, σταδιακά στο χαμηλότερο σημείο,κάτω από την επιφάνεια της γης (-480 μέτρα) και νιώθαμε τον αέρα να αλλάζει και να γίνεται πιο πηχτός, μοιάζει κυριολεκτικά με μυσταγωγική κάθοδο σε έναν άλλο πλανήτη. Καταλαβαίνει κανείς γιατί το υποβλητικό τοπίο είναι άμεσα συνυφασμένο με τη θρησκευτική ιερότητα τόσο των Χριστιανών, των Εβραίων όσο και των Μουσουλμάνων οι οποίοι τοποθετούν εδώ το δικό τους θρησκευτικό χρονικό. Από το όρος Νέμπο, το σημείο από όπου μπορείτε να παρατηρήσετε όλη αυτή την απέραντη επικράτεια, λέγεται ότι αντίκρισε ο Μωυσής τη γη της επαγγελίας ενώ ο Θεοδόσιος έγραφε το 530 μ.Χ. ότι «έξι χιλιόμετρα βορείως της Νεκράς Θαλάσσης..εν τω τόπω ένθα ο Κύριος ημών εφαπτίσθη υπάρχει κίων μαρμάρινος και επ αυτού σταυρός σιδηρούς». Πρόκειται για το σημείο όπου σπεύδουν καθημερινά να βαπτιστούν αμέτρητοι Χριστιανοί ταξιδιώτες, εκεί δηλαδή όπου λέγεται ότι εβαπτίσθη ο Ιησούς. Μάλιστα οι αρχαιολογικοί χώροι που αποκαλύφθηκαν παρουσιάζουν υπολείμματα των πέντε ναών που χτίστηκαν από τον 5ο αιώνα εις ανάμνηση της βαπτίσεως, κάτι που αποδεικνύει και την ιερότητα του χώρου. Εντύπωση προκαλεί το ότι ακριβώς απέναντι, δηλαδή λίγα μόλις μέτρα πιο πέρα, διακρίνεται το ισραηλινό φυλάκιο και μόνο η κοίτη του ποταμού χωρίζει ουσιαστικά τις δυο χώρες. Πρόκειται, δηλαδή για το φυσικό σύνορο ανάμεσα στην Ιορδανία και την Παλαιστίνη-Ισραήλ, ένα σημείο που προστατεύεται από την Unesco ως σημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς.

Αξίζει, όμως, να μείνει κανείς παραπάνω στην περιοχή και αν έχει την ευκαιρία να κολυμπήσει στη Νεκρά Θάλασσα νιώθοντας τις ευεργετικές της ιδιότητες. Είχαμε την ευκαιρία, μένοντας στο ξενοδοχείο Crowne Plaza, να επιχειρήσουμε να κολυμπήσουμε στα νερά, τα οποία με δυσκολία διασχίζει κανείς αφού η υψηλή συγκέντρωση από αλάτι διευκολύνει την άνωση -η οποία δίνει την εντύπωση ότι ‘κάθεσαι’ πάνω στο νερό- αλλά όχι το κολύμπι. Είναι απίστευτη όμως η αίσθηση της ανάτασης που νιώθεις, ειδικά αφού τολμήσεις, μετά το μπάνιο, να καλυφθείς από τις ευεργετικές ιδιότητες της λάσπης που κάνει το δέρμα σου απαλό (στην περιοχή πουλάνε και ευεργετικές κρέμες με τον ευεργετικό άργιλο). Το μπάνιο μπορεί να επιτρέπεται μέχρι τη δύση του ηλίου αλλά μετά μπορείτε να απολαύσετε το δωρεάν spa και χαμάμ που προσφέρεται στο ξενοδοχείο σε εντυπωσιακές μάλιστα εγκαταστάσεις και να ευχαριστήσετε τη θνητή σας ύπαρξη που βρέθηκε σε αυτά τα θεία και ιερά μέρη-ειδικά όταν θα ακούτε τα τριζόνια καταχείμωνο και θα κυκλοφορείτε με το μπουρνούζι καθώς η θερμοκρασία παραμένει σταθερά στους 24 βαθμούς ακόμα και το χειμώνα. Πιείτε ένα ωραίο τσάι με μέντα και γευτείτε ένα από τα απίστευτα σιροπιαστά που προσφέρουν παντού για να ολοκληρωθεί η ευτυχία σε ένα από τα πιο ωραία, γοητευτικά και απόκοσμα μέρη που θα έχετε επισκεφθεί ποτέ.

Ουάντι Ραμ: Ροδοκόκκινη έρημος και στοχαστικοί βεδουίνοι

Αυτό το απόκοσμο, σεληνιακό τοπίο -δεν λέγεται τυχαία «Κοιλάδα της σελήνης» (Wādī al-Qamar)- που απλώνεται σε 720 τ.χλμ, μια ροδοκόκκινη έρημο με αμμόλοφους και βραχώδεις σχηματισμούς διαφόρων χρωμάτων, νομίζω ότι θα μείνει για πάντα στις μνήμες μας. Μοιάζει σαν να εξαλείφει οποιαδήποτε βεβαιότητα και να επιβεβαιώνει τα λόγια του Τόμας Έντουαρντ Λώρενς (γνωστού και ως ‘Λώρενς της Αραβίας’) ότι είναι «ένα τοπίο επιβλητικό και απέραντο, σαν τον Θεό». Εικόνες από το Ουάντι Ραμ προβάλλονται και στην ομώνυμη ταινία που περιγράφει όλη την ιστορία των βεδουίνων και τη μάχη της Ανεξαρτησίας της Ιορδανίας από τον οθωμανικό ζυγό. Το σκηνικό μοιάζει, όντως κινηματογραφικό με τα χρώματα του ήλιου να διαφοροποιούν τις αποχρώσεις της άμμου και τις καμήλες να δίνουν τον τόνο και, εκτός από τον ‘Λόρενς’ δεν είναι τυχαίο ότι ενέπνευσε και άλλες ταινίες όπως ο «Πόλεμος των Άστρων», ο «Αριανός» ή το “Dune”. Τις μέρες, μάλιστα, που είμαστε εκεί γυριζόταν η συνέχεια του “Dune” και χρέη γενικότερου συντονιστή είχε αναλάβει ένας πραγματικός βεδουίνος, ο Γιανάλ που μας υποδέχτηκε κάνοντας μας το τραπέζι στην τέντα της οικογένειάς του.

Η τέντα τους, χτισμένη κάτω από ελάχιστα δέντρα που φυτρώνουν στην έρημο, συνάδει με τον τρόπο ζωής τους που αποδεικνύεται απλός και απέριττος δίνοντας μας και εμάς την ευκαιρία να απολαύσουμε με την ψυχή μας την υπέρτατη πολυτέλεια που συνίσταται στο να μην έχεις ανάγκη τίποτα. Ο Γιανάλ -το όνομά του σημαίνει γενναίος- είναι από τις παλιές οικογένειες Βεδουίνων, ζει στην έρημο, «τη γη της ελευθερίας αφού δεν γνωρίζει διακρίσεις, εδώ όλοι είναι ελεύθεροι και ίσοι», όπως μας λέει, μαζί με την οικογένεια του, και η τέντα του είναι πάντα ανοιχτή στον ξένο αρκεί «να είναι επισκέπτης και όχι τουρίστας». Εδώ φιλοξενεί «νέους χωρίς λεφτά που θέλουν να φάνε κάτι και να αλλάξουν γιατί το πιο σημαντικό στη ζωή είναι να προσφέρεις». Μας δίνει διάφορες πληροφορίες για τη ζωή των βεδουίνων στην έρημο και φροντίζει να μας τονίσει πως καμία σχέση δεν έχουν οι βεδουίνοι με τους περιπλανώμενους τσιγγάνους που ζουν σε σπηλιές, κοντά στην Πέτρα και ζητούν ελεημοσύνη από τους τουρίστες. Διαπιστώνουμε επίσης ότι οι βεδουίνοι έχουν πολύ όμορφα χαρακτηριστικά, βάφουν έντονα τα μάτια τους και χορεύουν εξαίσιο χορό της κοιλιάς -και αυτό δεν είναι κάτι που δείχνουν μόνο οι ταινίες. Το βράδυ τρώμε μαζί τους το παραδοσιακό τους Zaarb, το αρνί που θάβουν κάτω από την άμμο, όπως συνηθίζουν ακόμα να κάνουν στην Κρήτη, απολαμβάνοντας αχνιστό τσάι στη χόβολη -ως γνωστόν οι μουσουλμάνοι δεν πίνουν αλκοόλ- και ακούγοντας ιστορίες για τους αστερισμούς γύρω από τη φωτιά.

Είναι υπέροχο να μένεις σε τέντα, σε μια από τις ειδικές κατασκηνώσεις που έχουν διαμορφωθεί στη μέση της ερήμου, και να μπορείς να δεις την εκπληκτική ανατολή και τον ήλιο να ξεπροβάλει πίσω από τους βραχώδεις λόφους -ίσως η πιο καθαρτική εμπειρία που μπορείς να ζήσεις ποτέ. Εμείς μείναμε στις σκηνές, που μοιάζουν με κάψουλες, στο Sun City Camp (Wadi Rum Reserve, Wadi Rum Village), οι οποίες, εκτός των άλλων, διαθέτουν δικό τους μπάνιο και δωρεάν wifi στο κεντρικό κτήριο.

Η εκπληκτική Πέτρα

Από την έρημο έως την Πέτρα η διαδρομή έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον αφού ουσιαστικά αποκαλύπτει όλο το αχανές σκηνικό της βραχώδους περιοχής όπου έζησαν οι τρομεροί Ναβαταίοι που κατοικούσαν σε αυτή την Πετραία Αραβία, δηλαδή αυτή την περιοχή που απλώνεται από τη Νεκρά Θάλασσα και φτάνει μέχρι μέχρι τον Κόλπο της Άκαμπα και την Ερυθρά θάλασσα. Ο πολιτισμός των Ναβατταίων άκμασε τα χρόνια του Χριστού και για περίπου δυο αιώνες μετά τη γέννησή Του. Επειδή ακριβώς ήταν οι μόνοι που κατείχαν τα μυστικά της ερήμου οι παράξενοι και πλούσιοι αυτοί νομάδες ήξεραν να αποσπούν χρήματα προκειμένου να διευκολύνουν τους ταξιδιώτες. Ο Στράβων μιλάει για μια πολύ ανοιχτή κοινότητα που δεν είχε δούλους αφού όλοι μοιράζονταν τις εργασίες και λάτρευαν πολλές θεότητες από διαφορετικές περιοχές: από το αρχαιοελληνικό δωδεκάθεο έως τον θεό του ήλιου Ντουσάρα και τη θεά Αλάτ. Σε έναν μάλιστα από τους κορυφαίους βασιλείς τους, τον φιλέλληνα Αρέτα Γ‘, φαίνεται να ήταν αφιερωμένος ο απίστευτος τάφος που δεσπόζει στην περιοχή της Πέτρας, ο οποίος ακόμα και σήμερα αποκαλείται Θησαυροφυλάκιο (Al Khazneh) αφού τους νεότερους χρόνους οι ντόπιοι πίστευαν ότι κρύβει έναν απίστευτο θησαυρό. Το τρομερό μνημείο, που ξεχωρίζει σε σκηνές από τον Ιντιάνα Τζόουνς -ο Χάρισον Φορντ είναι μόνος που έχει ποτέ εισέλθει όπως μαθαίνουμε στο εσωτερικό του ναού, εκτός από τον εκάστοτε βασιλιά της Ιορδανίας- κόβει κυριολεκτικά την ανάσα και δεν αποτελεί τυχαία ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου. Στην εντυπωσιακή του πρόσοψη διακρίνονται οι τρύπες από σφαίρες που έριχναν οι διάφοροι τυχοδιώχτες γιατί πίστευαν ότι έτσι θα πέσει ο πολύτιμος θησαυρός που κρύβεται στο εσωτερικό του.

Είναι συγκλονιστικό να το βλέπεις αυτό το εντυπωσιακό ταφικό μνημείο να σου αποκαλύπτεται σταδιακά πίσω από τη σχισμή που διαμορφώνει το φαράγγι που οδηγεί σε αυτό, σαν ένα μυστικό, λουσμένο στον ήλιο, καλά φυλαγμένο στα βάθη της ερήμου αποκαλύπτοντας το μεγαλείο ενός μυθικού τόπου, τόσο αληθινού, όσο μάλλον και τα καιρικά φαινόμενα που απειλούν διαρκώς την ύπαρξή του. Μέχρι, όμως, να φτάσουμε στον προορισμό μας δεν μπορούμε να μην χαζεύουμε τους «Ρακμού», όπως χαρακτηριστικά αποκαλούν οι Άραβες τους βράχους με τις χρωματιστές ραβδώσεις, που μοιάζουν να είναι λαξευμένοι σε μαλακά ψαμμιτικά πετρώματα. Μπορείτε βέβαια, αν θέλετε, να κάνετε τη διαδρομή με τα πόδια, όπως εμείς, για να θαυμάσετε όλο το μεγαλείο από το φαράγγι -που έμελλε να πλημμυρίσει στο τέλος του 2022- ή με τα γαϊδουράκια.

Για τους πιο γενναίους υπάρχει και η μεγαλύτερη διαδρομή που οδηγεί στο εντυπωσιακό θέατρο, τους βασιλικούς τάφους αλλά και το επιβλητικό μοναστήρι (Al Deir) που είναι κρυμμένο κυριολεκτικά στους βράχους και έλαβε το όνομα του από τους σταυρούς που έχουν χαραχθεί στα εσωτερικά του τείχη δείχνοντας προφανώς πως χρησιμοποιήθηκε ως εκκλησία κατά τους βυζαντινούς χρόνους. Εξαιρετικής ομορφιάς, στην κορυφή του βουνού, είναι, επίσης, τα Υψηλά Θυσιαστήρια που χτίζονταν στην κορυφή των βουνών και φαίνονται, σαν περίτεχνα στολίδια, από διαφορετικά σημεία της περιοχής. Εδώ οι Ναβατταίοι πραγματοποιούσαν θυσίες ζώων στις διαφορετικές θεότητες προκειμένου να εξασφαλίσουν την εύνοια που τους βοήθησε να κρατούν στα χέρια τους τον πλούτο, και γιατί όχι; την ομορφιά του πιο ξεχωριστού σημείου της Ανατολής, από όπου λέγεται ότι περνούσε ο δρόμος του Μεταξιού. Ένας τόπος που θα μείνει για πάντα ζωντανός στις μνήμες και τις καρδιές μας.

Διαβάστε ακόμα:

6 Έλληνες στην Ιορδανία: Περιήγηση στην Πέτρα, καταδύσεις και κολύμπι στη Νεκρά θάλασσα

Καρταχένα: Η συγγραφέας Ιφιγένια Κολλάρου μας ξεναγεί στο αγαπημένο σκηνικό του Μάρκες

Όλα όσα αξίζει να ζήσετε στην ομορφότερη πόλη της Αμερικής