Είναι μια μικρή γοητευτική κωμόπολη, δορυφόρος της Αρχαίας Ολυμπίας, μια ανάσα από τη θάλασσα και μ’ ένα νεύρο γαστρονομικής ανάπτυξης που ξαφνιάζει.
Τα υπέροχα Κρέστενα, που τα τελευταία χρόνια ερχόμαστε και ξαναερχόμαστε, και όλο μας στρώνει το τραπέζι με καινούρια προϊόντα, απαστράπτοντα μαγαζιά, πρωτότυπες ιδέες. Ιδανικό σημείο για φθινοπωρινές αποδράσεις στην ορεινή Ηλεία, στην Αρχαία Ολυμπία, στο Ναό του Επικούρειου Απόλλωνα, στη λίμνη του Καϊάφα και στο θαλάσσιο μέτωπο της δυτικής Πελοποννήσου, μας αποκαλύπτει διαρκώς καινούρια δεδομένα και έχει μπει για τα καλά στην ατζέντα μας.
Εν αρχή ην το όνομα
Κρέστενα, το σπάνιο όνομα προέρχεται κατά μία εκδοχή από το λατινικό «Chrestena» ή «Christina», όνομα πριγκίπισσας κατά τη διάρκεια της Βενετοκρατίας ή κόρης ενός τοπικού άρχοντα. Μία δεύτερη εκδοχή, κάπως πιο πεζή, λέει ότι η Κρέστενα ήταν η γυναίκα του τοπικού άρχοντα Κρέστου (κατά το Γιώργαινα, Κώσταινα κτλ). Σε κάθε περίπτωση το όνομα είναι θηλυκό και οι ντόπιοι λένε πάντα «η Κρέστενα».
Κατά δεύτερο, το σημείο
Το σημείο είναι ειδυλλιακό. Η Κρέστενα φωλιάζει σε μια καταπράσινη κόγχη, στο δρόμο προς την Αρχαία Ολυμπία. Δάση από έλατα και βελανιδιές, λυγερόκορμα κυπαρίσσια, ελαιώνες που στραφταλίζουν κάτω από τον ήλιο, γοητευτικά αμπελάκια πάνω σε ήπιους λόφους, διαμορφώνουν το τοπίο της. Ταυτόχρονα απέχει μόλις δέκα λεπτά από το μαγικό θαλάσσιο μέτωπο της Ηλείας και την μυστηριακή λίμνη του Καϊάφα με τα νοσταλγικά της κτήρια. Τόσο η λίμνη, όσο και η τεράστια αμμουδερή παραλία είναι ιδανικοί τόποι για φθινοπωρινούς περιπάτους με το ηλιοβασίλεμα να σβήνει μέσα στη θάλασσα, ενώ διαγράφονται κατακόκκινα οι γραμμές της Ζακύνθου και των Στροφάδων.
Φετουτσίνι από τον τόπο σου
Στο έμπα του χωριού, μας τράβηξε από τη μύτη η μυρωδιά από φρεσκοψημένο σιμιγδάλι, και ήταν η αφορμή να ανακαλύψουμε το «Αρίλογο». Αρίλογο στη Πελοπόννησο και τα Επτάνησα ονομάζουμε ένα είδος κόσκινου για τα καθάρισμα των δημητριακών, αλλά και την τρυπητή βάση από την οποία περνούσε ο μισοστεγνωμένος χυλός του τραχανά, ώστε να δημιουργηθούν τα εκατοντάδες αλευρένια σβωλαράκια. Η οικογένεια Αρβανίτη, με κορυφαία την προκομμένη και ακούραστη Γιώτα, δημιούργησαν μια υποδειγματική οικοτεχνία ζυμαρικών και αποφάσισαν να ζωντανέψουν αυτή τη λέξη που συμβολίζει το ξεδιάλεγμα, τη διαλογή και την άριστη ποιότητα. Και μαζί με τη λέξη ξαναζωντάνεψαν τη γεύση του αυθεντικού σπιτικού ζυμαρικού. Φτιάχνουν μια μεγάλη γκάμα από τραχανάδες με εξέχοντα τον καυτερό, και ζυμαρικά, όλα από εκλεκτά αλεύρια και σιμιγδάλια, ζυμωμένα με φρέσκα αυγά και φρέσκο γάλα. Μετά από επίμονες και προσεκτικές γευσιγνωσίες, είμαστε σε θέση να αναδείξουμε τα λαζανάκια και τα φετουτσίνι «Αρίλογο» σε κορυφαία ζυμαρικά της Πελοποννήσου.
Σαράντα χρόνια φούρναρης
Λίγα μέτρα μετά το Αρίλογο ένας φούρνος με εκλεκτό καφέ μας υπενθύμισε τι σημαίνει καλή αρχιτεκτονική. Ο φούρνος του Καρνάρου, χρόνια σημείο αναφοράς για τα βουτήματα, τις τούρτες και τον μυρωδάτο καφέ του, αποφάσισε να φρεσκάρει την όψη του, και εμπιστεύτηκε το φρεσκάρισμα στον αρχιτέκτονα, καθηγητή στο πανεπιστήμιο της Πάτρας, κ. Βασίλη Στρουμπάκο. Και εγένετο ένα καινούριο στέκι.
Η αρχετυπική πλατεία
Με τα βαθύσκιωτα πλατάνια της, τα νεοκλασικά της, το πρακτορείο εφημερίδων και τους συνταξιούχους της, η πλατεία των Κρεστένων δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο. Εδώ και λίγα χρόνια οι επαγγελματίες της εστίασης έχουν στήσει κυριολεκτικά ένα χορό και ο ένας μετά τον άλλο, φτιάχνουν πανέμορφα μαγαζιά, ψάχνονται με την κάβα τους, τολμάνε στην κουζίνα τους και καταφέρνουν να κάνουν στέκι την κωμόπολή τους. Η ανακαινισμένη «Κλεψύδρα» με την κλασική μπάρα της, τα ζουμερά παϊδάκια, τα χορταστικά μπέργκερ γράφει πλέον τη δική της ιστορία. Το γειτονικό «Akis Alchemy» δίνει περισσότερο βάρος στα κοκτέιλ αλλά τα καταφέρνει μια χαρά και στην κουζίνα.
Στις νέες αφίξεις της πλατείας, ανήκει το παγωτατζίδικο της Κλεψύδρας με δικό τους ολόφρεσκο παγωτό αλλά και η πιτσαρία «Il capo pizza» λίγα μέτρα μακριά. Απαστράπτουσα και καλόγουστη σαν να βρίσκεται σε μια γειτονιά της Νάπολης, μας έπεισε. Για να την τεστάρουμε δοκιμάσαμε κατ’ αρχήν τη μαργαρίτα και την πεπερόνι της. Εξαιρετική, λεπτή ζύμη και ισορροπημένα υλικά. Αυτή η πλατεία αρχίζει να έχει τα πάντα.
Λίγο παραπέρα, πάνω στον Κεντρικό δρόμο των Κρεστένων, στη οδό Ξενοφώντος, υπάρχει το «Θυμάρι», ψητοπωλείο με τα όλα του, που το τιμάμε δεόντως κάθε φορά που μας φέρνει ο δρόμος. Συνήθως τον τελευταίο καφέ τον πίνουμε παράμερα. Αφού έχουμε προμηθευτεί τα ζυγούρια μας και τα κατσικάκια μας από τους τοπικούς κρεοπώλες, καθόμαστε στο «Άρωμα» για το τελευταίο εσπρεσάκι. Στην ηλιόλουστη σάλα του, με την κατάλληλη μουσική, ψηλαφούμε με την ησυχία μας τη γοητεία των κωμοπόλεων, τη χάρη που έχουν τα νεοκλασικά τους, την τόλμη των ανθρώπων τους να φτιάχνουν καινούργια πράγματα, την επιμονή όλων όσων εξακολουθούν να καλλιεργούν τη γη και να εκτρέφουν τα κοπάδια τους. Και ανανεώνουμε το ραντεβού μας για την εποχή του λιομαζώματος που πλησιάζει.
