Δέκα μπαρ, δέκα ξεχωριστά, νοσταλγικά κεφάλαια αυτής της πόλης. Δεν μοιάζουν με κανένα άλλο, γι’ αυτό σου αρέσει να έρχεσαι ακόμα και μόνος, μόνη, καμιά φορά. Σε αυτά τα μαγαζιά, δεν σηκώνεις κινητό να κάνεις story (που λέει ο λόγος). Ζεις την κάθε στιγμή, γίνεσαι ένα με το σκηνικό τους και αφήνεσαι στις μουσικές και την μοναδική ατμόσφαιρά τους-μέχρι να επιστρέψεις.
1. Λογιότατος: Εκδρομές στην αιώνια εφηβεία, χωρίς επιστροφή
Αν και σχετικά καινούργια άφιξη στην Κυψέλη, το μπαρ αυτό μας ταξίδεψε αμέσως σε πιο ανέμελα χρόνια, όταν βγαίναμε και, από το πουθενά, ξεκινούσαμε να χορεύουμε έτσι αυθόρμητα, γελαστά με μια φοβερή επιλογή που έκανε από το πουθενά ο dj. Μεγάλη, άνετη μπάρα, τραπεζάκια μέσα, έξω, και πάνω (για πιο πριβέ) καταστάσεις, καθαρά ποτά και η μουσική στο επίκεντρο: 90s εντεχνιές, παλιά λαϊκά, αλλά και ραπ-χιπ χοπ βραδιές και ποτ πουρί νύχτες για να κατεβαίνει το ουίσκι παρέα με γνώριμες μελωδίες που μάς σημαδεύουν διαχρονικά. Η bar keeper Ρούλα είναι η χαρά της ζωής και μπορούσε να πρωταγωνιστεί σε φιλμ γαλλικό. Αντ’ αυτού, μες στο πανέμορφο νεοκλασικό που στεγάζει την ιδέα της, υποδέχεται τους «πιστούς» του Λογιότατου, με κεριά αναμμένα στην είσοδο να φωτίζουν τα πρόσωπα «αγίων» μορφών από το παγκόσμιο και ελληνικό στερέωμα. Το μπαρ είναι αρκούντως υποφωτισμένο και ατμοσφαιρικό, ιδανικό και για πρώτο ραντεβού.
Διεύθυνση: Δροσοπούλου 70, Κυψέλη, facebook.com
2. Au Revoir: Βόλτα στα άδυτα της ρετρό Αθήνας που είναι hot ξανά
To μπαρ που, πραγματικά, δεν χρειάζεται συστάσεις. Ακόμα και αν το παλαιότερο και ανάμεσα στα πλέον καθιερωμένα αθηναϊκά μπαρ βιώνει την meta φάση του, με ετερόκλητο νεαρόκοσμο να καταλαμβάνει όλο το πεζοδρόμιο απ’ έξω και να ακουμπάει το ποτό του στα κολωνάκια, η συγκίνηση που χαρίζει στους μύστες των νυχτερινών εξορμήσεων παραμένει έντονη και αυθεντική. Ο θρυλικός ιδιοκτήτης του έφυγε από την ζωή, αλλά ο γιος του, ο Σωτήρης, συνεχίζει την παράδοση του μπαρ που φροντίζει τους επισκέπτες με μεράκι και χαμόγελο. Από τα ηχεία, παρελαύνουν η Nina Simone, οι Pink Floyd, αλλά και η Αρλέτα, η Φλέρυ, ο Aznavour, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του αρχιτέκτονα και διανοητή Αριστομένη Προβελέγγιου που κοσμεί από μια φωτογραφία την κάβα. Ο Προβελέγγιος έφτιαξε το μπαρ: το σχεδίασε, το έστησε, το διακόσμησε. «Εμείς είμαστε το μπαρ, το μπαρ το πηγαίναμε όπου θέλαμε», έγραφε ο Μεσολογγίτης ποιητής Θωμάς Γκόρπας πάνω σε αυτό τον πάγκο. Στέκι δημοσιογράφων και ηθοποιών-αστέρων, όπως οι Χατζηχρήστος, Αυλωνίτης, Στολίγκας, η Μάρω Κοντού, οι αδελφές Καλουτά, ο Ηλιόπουλος και άλλοι πολλοί. Και η Σοφία Βέμπο έπινε στο Au Revoir!
Διεύθυνση: 28ης Οκτωβρίου 136, Κυψέλη, facebook.com
3. Ίντριγκα: Rock n roll trips
Στέκι οικείο, διαχρονικό, ζεστό, οικείο. Από τα λίγα που απέμειναν να παίζουν ροκ και παρακλάδια της ροκ, με τρόπο απροσποίητο και αληθώς μποέμ. Πώς θα μπορούσε αλλιώς; Βρίσκεται από την δεκαετία του ‘80 στον πεζόδρομο της Θεμιστοκλέους στα Εξάρχεια. Αυτό το διώροφο μπαρ, με στοιχεία ξύλου και μετάλλου να εναρμονίζονται ιδανικά, ξεκίνησε από τον Γιώργο Τσιλδερίκη που είχε το βιβλιοπωλείο Χνάρι, τη Στέλλα Νεστορίδου και την Μαρία Δημητριάδη. Φοιτητές πολλών γενεών το έχουν κάνει «δικό τους», ενώ φιλοξενούνται πολιτιστικά δρώμενα, όπως παρουσιάσεις βιβλίων. Ένα τσιγάρο στα τραπεζάκια έξω, καθώς ψιλοβρέχει, μια χειμωνιάτικη νύχτα είναι μοναδικό όταν το καπνίζεις στην Ίντριγκα.
Διεύθυνση: Συμβολή πεζοδρόμων Θεμιστολέους και Δερβενίων, Εξάρχεια, instagram.com
4. CV Distiller: Η πιο θελκτική χρονοκάψουλα για μια βόλτα στην εποχή της ποτοαπαγόρευσης
Ο αρχιτέκτων μηχανικός, Στέφανος Ψυλλάκης και ο πολιτικός μηχανικός, Κώστας Καραγιάννης κατάφεραν να στήσουν πίσω από το Χίλτον ένα sui generis μαγαζί που δεν μοιάζει με κανένα άλλο στην πόλη. Το CV Distiller λειτούργησε για πρώτη φορά το 2010 στην Κωνσταντινουπόλεως στο Γκάζι και στις 31 Δεκεμβρίου του 2014 μεταφέρθηκε στη νέα του διεύθυνση. Η επιβλητική μπάρα, τα αναρίθμητα μπουκάλια με σπάνια ποτά (περισσότερες από 600 ετικέτες ουίσκι και περίπου 130 διαφορετικές ετικέτες από ρούμια!), αλλά και οι ιδιαίτεροι πελάτες-θαμώνες κερδίζουν αμέσως τις εντυπώσεις. Έμπνευση για το συγκεκριμένο μπαρ αποτέλεσαν τα μπαρ της ποτοαπαγόρευσης και των ναυτικών-υπάρχουν αποκλειστικά σκαμπό. Φοβερές τζαζ σόουλ μουσικές, αλλά και ένα υπόγειο κελάρι-δεύτερο μπαρ που λειτουργεί πριβέ για έως και 50 άτομα κάνουν το Distiller άχαστη επιλογή για ένα σπέσιαλ βραδινό σκηνικό κατά μόνας ή με την κατάλληλη παρέα.
Διεύθυνση: Χατζηγιάννη Μέξη 7, περιοχή Χίλτον, facebook.com
5. Αερόστατο: Πτήσεις και απογειώσεις μέχρι τον απόλυτο ρομαντισμό
Στη λογική των παριζιάνικων μπιστρό, το Αερόστατο σερβίρει καφέ, φαγητό, γλυκό και ποτό. Όμως, στην καρδιά του, στον πυρήνα του, είναι μπαρ. Μάλιστα, έχει καταφέρει να κρατήσει το παγκρατιώτικο φλέγμα του, ανόθευτο από τις διάφορες αλλαγές που έχουν επέλθει στην αισθητική της περιοχής. Παραμένει απλό, ανεπιτήδευτο, οικείο. Εδώ, θα ερχόταν σίγουρα η Αμελί Πουλέν ή, ακόμα, και οι κυρίες της οικογένειας Γκίλμορ, μαμά και κόρη, από την ομώνυμη σειρά. Το βράδυ το Αερόστατο «απογειώνεται»: ο φωτισμός χαμηλώνει, η τζαζ, έθνικ και απαλή ροκ μουσική συνοδεύουν ιδανικά τις παρέες και τα ζευγάρια.
Διεύθυνση: Πτολεμαίων 4 και Κτησίου, Παγκράτι, facebook.com
6. Bourbon: Στιβαρή, αστική μελαγχολία αγκαζέ με την έμπνευση
Το Bourbon είναι από τα παλαιότερα μπαράκια των Εξαρχείων με την ιστορία του να ξεκινά το (κάπως μακρινό πια, έ;) 1988 με την τέλεια ένταση της μουσικής για να επιτρέπει στις ομιλίες να δίνουν και να παίρνουν. Ροκ μουσικοί όπως η μπάντα Magic de Spell, έχουν απολαύσει ποτά στο ξύλινο, ζεστό και χρυσαφένιο Bourbon με standard θαμώνες, καλή rock μουσική σε χαμηλή ένταση και καθαρά ποτά. Βρίσκεται στην Καλλιδρομίου. Στον χώρο, κυριαρχεί το ξύλο, με εσωτερική σκάλα που οδηγεί στο πατάρι του μαγαζιού, το οποίο έχει διαμορφωθεί κατάλληλα για τα κρύα βράδια του χειμώνα, για φιλικές συζητήσεις, διάβασμα, αλλά και ερωτικά ανταμώματα. Κάθε φορά που βρίσκομαι σε κάποιο από τα τραπεζάκια του συγκεκριμένου μαγαζιού, νιώθω ότι είμαι έφηβη κάπου γύρω στα 90s ή τα early 00s, χωρίς κινητό και social media, ανέμελη, να διαφωνώ γύρω από μουσικές και σινεμά και να πίνω σπράιτ με γρενανδίνη.
Διεύθυνση: Καλλιδρομίου 68, Εξάρχεια, facebook.com
7. Jazz in Jazz: Ένα μπαρ στολίδι, μια περιπλάνηση στις πατρίδες της τζαζ
Ο μύστης της μπαρ κουλτούρας Γιάννης Κοροβέσης έγραφε για το συγκεκριμένο, θρυλικό πλέον, bar τα εξής πριν από δύο χρόνια: «Tο Jazz in Jazz είναι ένας ονειρεμένος χώρος που άνοιξε το 1978 στην Αγία Γαλήνη της Κρήτης και το 1995 μεταφέρθηκε στην τωρινή του θέση. Μια οικογενειακή επιχείρηση που έγινε τρανταχτό παράδειγμα για το πώς ένας χώρος εστίασης και διασκέδασης μπορεί να παράγει πολιτισμό. Ταπεινά και ανεπιτήδευτα». Δεν είμαι σίγουρη ότι θα μπορούσα να γράψω κάτι πιο ακριβές και ταιριαστό γι’ αυτό το μαγαζί στον Λυκαβηττό -πρόποδες Κολωνακίου, που θυμίζει σκηνικό από ταινία και έχει τους τοίχους του φορτωμένους κάδρα και αναμνήσεις. Η τζαζ που ακούγεται από τα ηχεία είναι πρώιμη, αυστηρά μέχρι το 1960, με τον ιδιοκτήτη να διαθέτει πάνω από 12.000 βινύλια και εκατοντάδες λειτουργικές πλάκες γραμμοφώνου. Επίσης, οι bartenders είναι λεπτολόγοι και απόλυτοι γνώστες-τα κοκτέιλ σε αυτό το μαγαζί έχουν μια ασύγκριτη σπιρτάδα και βαθιά νοστιμιά. Σαρανταπέντε χρόνια μετά από την πρώτη ημέρα λειτουργίας του, το Jazz in Jazz διατηρεί όλα τα στοιχεία που το χαρακτηρίζουν δικαιωματικά κλασικό. Μια επίσκεψη για ένα old fashioned στο Jazz in Jazz μπορεί να ισοδυναμεί και με ένα ταξίδι αστραπή στα αμερικάνικα 50s. Επιβιβαστείτε άφοβα.
Διεύθυνση: Δεινοκράτους 4, Κολωνάκι, facebook.com
8. Galaxy: Η πραγματική καρδιά της παλιάς, σημερινής και αυριανής Αθήνας
Μπαρ μέσα σε στοά: το κάτι άλλο. Μιλάμε, δε, για το Galaxy, την «πρεσβεία» των μπαρ, με μισό και αιώνα ζωής, στιβαρό, παρήγορο στέκι για ανθρώπους που αγαπάνε την Αθήνα με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο, σχεδόν λαγνικά. Ο κύριος Γιάννης Αλαμπάνος, ο επικεφαλής όλης αυτής της ομορφιάς, είναι ένας πρώτος, καλός λόγος να επισκεφθείς αυτό το μαγαζί που διακρίνεται για την α λά παλαιά περιποίησή του στα ποτά, αλλά και τον χαρακτηριστικό μεζέ του: ψωμάκι, τυράκι, πιπεριές, ελιές. Μέσα, το μαγαζί έχει αποτυπωμένες στους τοίχους του όλες τις ανθρώπινες αγκαλιές που δέχθηκε: αφιερώσεις, φωτογραφίες, πρόχειρα, αλλά από καρδιάς, σημειώματα. Στενό, με σκαμπό και μια μεγαλούτσικη μπάρα που καταλαμβάνει όλο το εσωτερικό του. Έξω, στη στοά, τα τραπεζάκια είναι «ευάερα», αλλά συνήθως οι παρέες ανακατεύονται. Πάντα συναντάς κάποιον γνωστό στο Galaxy. Αν ήταν να έρθει κάποιος ξένος στην Αθήνα και να διαθέτει μόνο δυο ώρες, θα του σύστηνα να καθίσει εκεί, στη στοά και να δει την περατζάδα, να πιει ένα τζιν με τόνικ και να ζήσει για λίγο ως κάτοικος αυτής της δύσκολης, ωραίας πόλης.
Διεύθυνση: Σταδίου 10, Σύνταγμα, facebook.com
9. Κόμης: Μια κούρσα στην «ντεκαντάνς» των 80s
Ένα αυθεντικά γκραν-γκινιόλ, μπαρ, που για κάποιον πρωτάρη επισκέπτη σκάει εντελώς θεατρικά και μυσταγωγικά ως σκηνικό στα μάτια του. Κόκκινη μοκέτα (!), μεγάλη, ελικοειδής μπάρα, ωραίες και παράξενες φάτσες από όλη την πόλη, τεράστιες. Φθαρμένες πια, αφίσες από ελληνόφωνες κυρίως μπάντες, εδώ κι εκεί, και ένας Βασίλης Παπακωνσταντίνου, κλασικός θαμώνας σε συγκεκριμένη θέση, με την πλάτη στην πόρτα να πίνει το ουίσκι του, ήσυχος και διακριτικός, ακούγοντας τις ελληνόφωνες ροκιές του. Κανείς θα έλεγε ότι ο Κόμης, και το μπαρ και το απέναντι ομώνυμο μαγαζί που είναι μπιραρία-εστιατόριο, βαστά ζωντανή μια παρακμιακή, άκρως ποιητική «ντεκαντάνς» των 80s. Υπάρχει διάχυτη μια αίσθηση ότι κάτι εδώ παραιτήθηκε, αφέθηκε. Σε καιρούς όμως ιλουστρασιόν μαγαζιών, γαστρονομικότητας παντού φορεμένης και τρελού image που ξεπερνά συχνά το content, ο αυθεντικός, ημιφωτισμένος Κόμης με τα all time classic χούγια του αποτελεί έως και όαση.
Διεύθυνση: Λασκαράτου 20, Άνω Πατήσια, facebook.com
10. Ίμερος: Νοσταλγικά ξεφαντώματα με παλιά λαϊκά τραγούδια
Το έχω πει και ξαναπεί. Αν δεν ήταν μπαρ, ο Ίμερος θα μπορούσε να είναι μια αντικερί ή το σπίτι μιας πανέμορφης μάγισσας, ίσως της Κίρκης, με όλες αυτές τις λεπτομέρειες, τα κρυστάλλινα σκεύη μες στις επιτοίχιες προθήκες, τα παλιά μπουκάλια, τις πέτρινες και τις ξύλινες λεπτομέρειες που γλυκοφωτίζονται σε απόχρωση κίτρινη, όμοια με αυτή της Αθήνας. Με ετυμολογική καταγωγή από το ρήμα «ιμείρω» που σημαίνει ποθώ σφόδρα, στην ελληνική μυθολογία ο Ίμερος είναι ένας «μικρός θεός», ακόλουθος της θεάς Αφροδίτης, όπως ο Πόθος και η Πειθώ. Με άλλα λόγια, η προσωποποίηση του ερωτικού πόθου. Ο Ησίοδος στη «Θεογονία» του τον μνημονεύει ως αδελφό του Έρωτα και του Αντέρωτα, και γιο της Αφροδίτης και του θεού Άρη. Ελληνικά τραγούδια του έρωτα και της παραφοράς, καλλιτέχνες από όλη την Αθήνα, η θεά Μαριλένα στα ποτά και τις μουσικές-στις οποίες συχνά βοηθά και ο συνιδιοκτήτης Λάζαρος, όταν δεν κάθεται έξω από την μπάρα αυστηρός, αλλά με βλέμμα τρυφερό πάνω στα νιάτα που τραγουδάνε και χορεύουν πίνοντας. Από τον Ίμερο, ο χρόνος δεν περνά, είναι στάσιμος κάπου στο πουθενά κι έχει κλέψει τα καλύτερα στοιχεία από όλες τις δεκαετίες της ζωής και της φαντασίας μας. Και 40s και 70s και 00s και 20s.
Διεύθυνση: Λεωφόρος Αλεξάνδρας 2, Πεδίο του Άρεως, facebook.com
Διαβάστε ακόμα:
8 εστιατόρια με τζάκι στην Αθήνα – Ζεστή, φιλόξενη ατμόσφαιρα, πολύ καλό φαγητό
Το ελληνικό φαγητό στην πιο αυθεντική εκδοχή του -Τρεις εμβληματικές ταβέρνες της Αθήνας
