Μπορεί – και δικαίως – ο Guardian να ξεχώρισε το αγαπημένο εστιατόριο στους 10 καλύτερους προορισμούς της Ελλάδας την περσυνή χρονιά, αλλά για όσους έχουν δοκιμάσει έστω και μια φορά την κουζίνα του Θοδωρή και της Λένας, το παραπάνω συμπέρασμα είναι αυτονόητο. Από το 2000 που το εστιατόριο Αλέκας σερβίρει τις πεντανόστιμες δημιουργικές του ερμηνείες παραδοσιακών πιάτων, η συνοικία της Αγίας Παρασκευής Τσαγκαράδας αποτελεί υποχρεωτική στάση όσων επισκέπτονται το Πήλιο, για τις μοναδικές συνταγές του, τη διαρκή εξέλιξη της κουζίνας του και το γνήσιο χαμόγελο με το οποίο μας υποδέχονται.
Το παραδοσιακό καφενείο – αλλά και κουρείο όπως συνηθίζονταν τα παλιά χρόνια – εξελίχθηκε πολύ από το 1956, καθώς μικρά πιάτα και απλοί μεζέδες προστέθηκαν σιγά σιγά, ώσπου ανέλαβε τα ηνία η δεύτερη γενιά, κι οι μικρασιατικές πινελιές των συνταγών της κυρίας Αλέκας εμπλουτίστηκαν από τον γαμπρό της με βάση τις αρκαδικές του ρίζες.
Δασκάλα η Λένα και γεωπόνος ο Θοδωρής δεν περίμεναν την εξέλιξη της επετηρίδας διορισμού και προτίμησαν κάτι πιο δημιουργικό που θα αναβάθμιζε γαστριμαργικά την αγαπημένη τους, ευλογημένη με όλα τα καλούδια Τσαγκαράδα και να μετατρέψουν σιγά-σιγά το εστιατόριο τους, σε γαστριμαργικό τοπωνύμιο του βουνού των Κενταύρων. Μέχρι τότε , όπως θυμούνται οι παλιοί επισκέπτες, τόσο η Τσαγκαράδα όσο και όλο το Πήλιο κινούνταν ανάμεσα στους τσιπουρομεζέδες, το σπετζοφάι και τη φασολάδα.
Ο καιροί όμως άλλαξαν και οι απαιτήσεις των επισκεπτών δεν θα μπορούσαν να περιοριστούν μόνο σε αυτά. Έτσι, η Λένα και ο Θοδωρής αποφάσισαν να χαράξουν τον δικό τους δρόμο και να αφήσουν το διαφορετικό αποτύπωμα τους στην πηλιωρίτκη φιλοξενία. Και μπορεί η κουζίνα διαρκώς να εξελίσσεται και να εμπλουτίζεται, κάποια πράγματα όμως, ευτυχώς παρέμειναν ίδια, όχι μόνο το όνομα της γιαγιάς Αλέκας στην ταμπέλα, αλλά και το μεράκι κι η αγάπη για τη μαγειρική, που φαίνονται σε κάθε πιάτο που ετοιμάζεται με τέτοιο ενθουσιασμό σαν να είναι η πρώτη φορά. Η ίδια φροντίδα διακρίνει και τις δύο σάλες του προσεγμένου εσωτερικού με το παλιό πέτρινο δάπεδο και το ξύλο να ντύνει ζεστά το χώρο, προσεκτικά διακοσμημένο με έργα τέχνης, από πίνακες και ψηφιδωτά έως φωτογραφίες και κεραμικά Ελλήνων καλλιτεχνών αλλά και το μουσικό χαλί κλασικής μουσικής που δημιουργεί μια ατμόσφαιρα γαλήνης και ηρεμίας. Η προσοχή στη λεπτομέρεια φαίνεται παντού, ακόμη και τα κεριά στα τραπέζια, φτιάχνονται από την ίδια την οικογένεια όπως και οι κεντητές στο χέρι πετσέτες- τέτοιο είναι το δημιουργικό τους μεράκι – και εν τέλει η ζεστασιά του χώρου αποζημιώνει στους μήνες που το κρύο δεν επιτρέπει να καθίσετε στη λουλουδιασμένη αυλή για να γευθείτε το ανοιξιάτικο ή το καλοκαιρινό μενού.
Στα πιάτα ακολουθείται η εποχικότητα της πρώτης ύλης και στην κουζίνα οι νόστιμοι καρποί του Πηλίου από το οικογενειακό κτήμα ή από ντόπιους παραγωγούς, δίνουν άλλη διάσταση στα πιάτα. Αυτή την εποχή, καθημερινά σερβίρεται κάποια σούπα βελουτέ από τα κηπευτικά της περιοχής και φυσικά η κλασσική σπεσιαλιτέ της κυρίας Αλέκας , σήμα κατατεθέν του εστιατορίου, το περίφημο μοσχαράκι νουά κοκκινιστό που εμπλουτίζεται με φρέσκα κι αποξηραμένα μανιτάρια ή κάστανα κι αποκτά έτσι μια βαθιά γήινη νοστιμιά. Στα χειμερινά πιάτα υπάρχει έντονο το στοιχείο του κόκκινου κρασιού, όπως για παράδειγμα στις μοσχαρίσιες στηθοπλευρές που μαγειρεύονται σε παλαιωμένο κόκκινο κρασί και σερβίρονται με πουρέ πατάτας. Πέραν όμως από όλα τα άλλα πιάτα που εναλλάσσονται στο μενού και έχει το καθένα τη δική του ιστορία, θα ήταν παράλειψη για τον επισκέπτη να μη δοκιμάσει τα περίφημα κεφτεδάκια με τη συνταγή της γιαγιάς Αλέκας αλλά και το «πειραγμένο» σπετζοφάι. Αξιοπρόσεκτη είναι και η κάβα κρασιών στο «Αλέκας» από επιλεγμένους μικρούς παραγωγούς από όλη τη χώρα και μπορούν να δέσουν αρμονικά με την επιλογή του κάθε πιάτου.
Σε κόκκινο κρασί βράζουν και τα αποξηραμένα σύκα από το κτήμα τους, που με δικά τους καρύδια κι άλλους ξηρούς καρπούς εμπλουτίζουν τη σαλάτα εποχής με τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά. Σταθερή αξία αποτελεί και η μαρμελάδα από δύο ποικιλίες σύκων – άσπρα αποστολιάτικα και μαύρα βασιλικά – με τα πλούσια αρώματα μπαχαρικών, ένα πρωτότυπο συνοδευτικό για το ψητό ταλαγάνι.
Με τόσες δελεαστικές προτάσεις, φροντίστε να αφήσετε χώρο για τα εξαιρετικά επιδόρπια, αυτή την εποχή θα σας γλυκάνει μια μους κάστανου, ό,τι πρέπει για τις γιορτές που πλησιάζουν. Απολαύστε τη με το σπιτικό λικέρ – καρύδι, βύσσινο ή κεράσι αναλόγως εποχής – και χαζέψτε το χριστουγεννιάτικο δέντρο που φέτος στολίστηκε με κεραμικά στολίδια, όλα φτιαγμένα στο χέρι στην Τσαγκαράδα από ντόπια χειροτέχνη.
Διαβάστε ακόμα:
Τσαγκαράδα: Ο μαγευτικός μικρόκοσμος του Πηλίου με τα μονοπάτια και τις ρεματιές
Αποστολή στο Πήλιο: Μέσα σε 5 φιλόξενα καφέ με ζεστή ατμόσφαιρα και σπιτικά γλυκά
