Ίος, ένα τόπος μεγάλων αντιθέσεων. Διεκδικεί τον τάφο του Ομήρου, έχει πανέμορφες παραλίες, ωραίους ανθρώπους, ιδιαίτερα έντονη νυχτερινή ζωή, νόστιμα τυριά και ενδιαφέρουσα γαστρονομία.
Τα προϊόντα της μπορεί να μην ανήκουν σε κάποιες ξεχωριστές ποικιλίες, όμως αν πετύχετε στην εποχή τους ξερικές ντομάτες και κατσούνια (αγγούρια), κολοκύθια, πατάτες και μελιτζάνες, θα ξαναθυμηθείτε γεύσεις ξεχασμένες.
Οι ντόπιοι μιλούν με καμάρι για τις «μύγες» τους
Αν ακούσετε στο νησί να μιλάνε με καμάρι για τις «μύγες» τους, μην ξαφνιαστείτε. Είναι η λέξη που χρησιμοποιούν οι ντόπιοι μελισσοκόμοι για τις μέλισσες, τις οποίες και σέβονται ιδιαίτερα, αφού σε κάθε μεταφορά των μελισσιών οριοθετούν την περιοχή τους σαν να έχουν εσωτερικό GPS και ξεχωρίζουν τη δική τους κυψέλη ανάμεσα σε πολλές άλλες γειτονικές.
Η μελισσοκομική ιδιαιτερότητα της Ίου χαρακτηρίζεται από τον τρόπο με τον οποίο κατανέμεται η χλωρίδα της. Στο βόρειο τμήμα του νησιού συναντάμε κυρίως θυμάρι, ενώ στο νότιο τμήμα κυριαρχεί το ρείκι.
Μια ιδιότυπη νομαδική μελισσοκομία
Τα μελίσσια μετακινούνται δύο φορές τον χρόνο, δημιουργώντας έτσι μια ιδιότυπη νομαδική μελισσοκομία. Οι τρύγοι είναι κατά βάση δύο, ο καλοκαιρινός διαρκεί από τις 21 Μαΐου έως τα τέλη Ιουλίου για το θυμαρίσιο μέλι και ο χειμερινός από τις 15 Αυγούστου μέχρι και τον Δεκέμβριο, ανάλογα με τον καιρό, για το ρεικόμελο ή χοντρόμελο όπως το λένε οι ντόπιοι.
Τις χρονιές που ο καιρός βοηθά, έχουν και μια τρίτη συγκομιδή τον Μάιο, που δίνει το μαγιάτικο, ένα πλούσιο μέλι ανθέων.
Το θυμαρίσιο είναι το βασικό μέλι της Ίου, με έντονα αρώματα, διαυγές χρώμα και με συμπυκνωμένη τη γεύση όλων των αρωματικών βοτάνων του νησιού με κυρίαρχο εκείνο του θυμαριού. Από μελίσσια σε κάποιες περιοχές όπως η Κουμπάρα και η Αγία Θεοδότη, στο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού και κοντά στη θάλασσα, η περιεκτικότητα του μελιού σε θυμάρι έχει φτάσει και το 95%.
Το ρεικόμελο, το καμάρι των μελισσοκόμων, είναι πραγματική ενεργειακή βόμβα και αγαπημένο βρετανών, γερμανών και σκανδιναβών επισκεπτών του νησιού, που αγοράζουν κάθε χρονιά μεγάλο μέρος της παραγωγής. Τις πρώτες ημέρες είναι λευκό και μετά αρχίζει να κιτρινίζει παίρνοντας το χρώμα της καραμέλας βουτύρου.
Η παραγωγή αρκεί για τις ανάγκες των κατοίκων και των επισκεπτών της Ίου, αλλά όχι για εξαγωγές. Θα βρείτε συσκευασμένο μέλι σε βάζα στα καταστήματα του νησιού.
Δαρειώτη, Ν., Τσιχλάκη, Θ., Ανδρουλιδάκης, Α. Του άνεμου και της αρμύρας, Επιμελητήριο Κυκλάδων, 2015. ©Επιμελητήριο Κυκλάδων
