Η Κρήτη εάλω πριν από τέσσερις δεκαετίες. Μόνο που η τουριστική της άλωση –ευτυχώς– περιορίστηκε εν πολλοίς στη βόρεια πλευρά του νησιού, εκεί όπου βρίσκονται και οι πρωτεύουσες των τεσσάρων νομών. Στις βόρειες ακτές χτίστηκαν οι περισσότερες μονάδες των ξενοδοχείων, τα τεράστια φαραωνικά all inclusive, σε αυτά είναι εύκολη η πρόσβαση από τον βόρειο οδικό άξονα.
Ακούστε εδώ το podcast
Ευτυχώς, κάποιες περιοχές έμειναν σχεδόν ανέγγιχτες ή βιώνουν μια ήπια τουριστική ανάπτυξη με καταλύματα που απευθύνονται σε ταξιδιώτες που αναζητούν διαφορετικές εμπειρίες.
Σκεφθείτε ότι κόβουμε την Κρήτη οριζόντια σε τρεις φέτες. Την επάνω, τη βόρεια, τη μεσαία που περιλαμβάνει όλες τις ορεινές περιοχές, και τη νότια με τις παραλίες του Λιβυκού πελάγους.
Στο ταξίδι που θα κάνουμε μαζί σε αυτό το πρώτο επεισόδιο των Νομάδων της Γεύσης, θα επισκεφθούμε τη μεσαία, που όπως και σε ένα σάντουιτς κρύβει όλη τη νοστιμιά.
Από την ορεινή Δρακώνα Κεραμειών στα Χανιά μέχρι το οροπέδιο Καθαρό στο Λασίθι, καθόμαστε σε καφενεία και ταβέρνες, παίρνουμε τον χρόνο μας και αρχίζουμε –έστω και λίγο– να αντιλαμβανόμαστε την ψυχή της Κρητικής κουζίνας, της πολυθρύλητης πια και με αναρίθμητους μνηστήρες ή διεκδικητές της πατρότητάς της. Η οποία κουζίνα δεν είναι μόνο γαμοπίλαφα –θεέ μου τι όρος κι αυτός, πιλάφια είναι, έτσι τα λένε, το πρώτο συνθετικό κολλάει μόνο σε γλέντια γάμου κι αυτό όχι από τους ντόπιους– στάκα, κρέας και κακοφτιαγμένα τυριά. Είναι μια κουζίνα της απόλυτης απλότητας, εποχική, χωρίς φτιασίδια, χωρίς μπαχαρικά, με ελάχιστα μυρωδικά, σίγουρα ελαιόλαδο και σίγουρα αλάτσι.
Στα καφενεία μαγειρεύουν συνήθως γυναίκες. Συνήθως πάνω από σαράντα. Συνήθως με μεγάλη εμπειρία στην ανατροφή οικογενειών. Συνήθως έξυπνες, δυνατές, με χιούμορ, κουράγιο, αντοχές και, ναι, ισχυρή άποψη για το τι μπαίνει και τι βγαίνει από τις κατσαρόλες τους.
Σε αυτό το οδοιπορικό θα δοκιμάσουμε το φαγητό που μπαίνει στα πιάτα τους και την ψυχή που αστράφτει στα μάτια τους. Αν αγαπάτε την Κρήτη και την αλήθεια της, ελάτε μαζί μας.
