Υπάρχουν πολλοί λόγοι να θαυμάσει κανείς αυτόν τον άνθρωπο, ακόμα κι αν δεν τον γνωρίζει προσωπικά. Η ιστορία του αρκεί.
O Νίκος Ασημομύτης έφυγε από την Τράπεζα της Ελλάδος με εθελουσία αποχώρηση, άφησε το γραφείο που διατηρούσε στην Αθήνα και το ΤΕΙ στο οποίο δίδασκε, και εγκαταστάθηκε στο νησί του πατέρα του για να δημιουργήσει το Μυκόνου Βίωμα. Νοίκιασε μια έκταση που ανήκει σε ένα μοναστήρι της Άνω Μεράς, στην περιοχή Μαού, φύτεψε αμπέλια, έβαλε κότες, κουνέλια, αιγοπρόβατα και μελίσσια. Παράλληλα δημιούργησε έναν υπαίθριο χώρο εκδηλώσεων, όπου ως οικοδεσπότης υποδέχεται τους επισκέπτες του. Η φρενήρης ζωή στην Αθήνα φαντάζει πλέον τόσο μακρινή. Το κάθε στιγμή εδώ μετράει.
«Το κρασί είναι εμφιαλωμένη ποίηση» θα πει ο Σκοτσέζος συγγραφέας, Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον, κάνοντας έναν συνειρμό με τον οποίο όλοι λίγο-πολλοί έχουμε βρεθεί κοντά, ειδικά μετά από τα τρία πρώτα τσιν-τσιν. Στο Μύκονος Βίωμα η αγαλλίαση της τέχνης μπερδεύεται γλυκά με την χειρωνακτική εργασία, την υψηλή τεχνογνωσία και την όρεξη της παραγωγής. Με έναν τρόπο μοναδικό.
«Το Μυκόνου Βίωμα αποτελεί το δικό μου οινικό βίωμα, αισθητικού και συναισθηματικού ταξιδιού» λέει ο Νίκος Ασημομύτης πιάνοντας την ιστορία από την αρχή. Ή μάλλον από τη μέση. «Ήμουν επιθεωρητής συναλλάγματος στην Τράπεζα της Ελλάδος στην Αθήνα, όπου -από χόμπι και παράδοση μεταλαμπαδευομένη από πατέρα και παππού- είχα δυο βαρελάκια και έφτιαχνα το δικό μου κρασί, προτού καν συλλάβω την ιδέα του παρόντος βιολογικού αγροκτήματος. Το μεράκι για την καλλιέργεια της γης και την παραγωγή βιολογικού κρασιού υπήρχε πάντα μέσα μου, σε άγονο όμως έδαφος, όσο ζούσα στην Αθήνα. Η επιστροφή στα πατρογονικά εδάφη και η ενασχόληση με την πρωτογενή παραγωγή στη Μύκονο ήταν ένα παράτολμο βήμα για μία εποχή (εν έτει 1994), που ο οινοτουρισμός και η βιοδυναμική καλλιέργεια δεν υπήρχαν ως έννοιες και εν αντιθέσει οι Μυκονιάτες εγκατέλειπαν τη γη για την ενασχόληση με τον τουρισμό».
-Ποια είναι η φιλοσοφία του Κτήματος Βίωμα;
Ως αγρόκτημα, πρεσβεύουμε το σεβασμό στη φύση και τις ισορροπίες που αυτή επιτυγχάνει. Ως οικογενειακή επιχείρηση, επιθυμούμε οι επισκέπτες μας να βιώσουν την ελληνική φιλοξενία και να νιώσουν ως καλεσμένοι και όχι ως τουρίστες. Ως επισκέψιμος (την τελευταία δεκαετία) αμπελώνας, εκπροσωπούμε την παραδοσιακή Μύκονο και στοχεύουμε στην επαφή των επισκεπτών μας με την αυθεντική πλευρά του νησιού, για αυτό και προωθούμε τα ντόπια προϊόντα, ως συνοδευτικά των γευσιγνωσιών των κρασιών μας.
-Τι το κάνει τόσο ξεχωριστό και ξακουστό;
Πιστεύω ότι οι επισκέπτες αντιλαμβάνονται την αγάπη που διαπνέει κάθε μας προσπάθεια, αλλά και το στόχο μας διατήρησης της πολιτιστικής κληρονομιάς μας. Η ήρεμη δύναμη του πράσινου χαλιού στην ανέγγιχτη τοποθεσία της Μαού σε συνδυασμό με την κλασική μουσική, που διαχέεται από ηχεία για την υγιή ανάπτυξη των αμπελιών, αιχμαλωτίζει τις αισθήσεις των επισκεπτών. Η βιοδυναμική καλλιέργεια, επίσης, αποτελεί ένα πρωτοποριακό στοιχείο. Μάλιστα πολλοί εκπλήσσονται κατά την είσοδό τους στον αμπελώνα (και πριν προλάβουν να ενημερωθούν για τη βιοδυναμική μέθοδο κατά τη διάρκεια της περιήγησης, που προσφέρουμε) από την ατημέλητη –για κάποιους- εικόνα του αμπελώνα.
-Μιλήστε μου για την κλασική μουσική με την οποία καλλιεργείτε τα αμπέλια σας;
Πάνω σε αυτό το θέμα θα σας μυήσει καλύτερα το βιβλίο «Η μυστική ζωή των φυτών» των Peter Tompkins, Christopher Bird. Έχουν γίνει επιστημονικές μετρήσεις σε φυτά που μεγαλώνουν με μουσική άλλα και χωρίς, που φανερώνουν την ποιοτική και ποσοτική διαφορά τους. Η εντύπωση που αποκομίζω από τα τόσα χρόνια αμπελοκαλλιέργειας συμβαδίζει με αυτές τις επιστημονικές διαπιστώσεις. Εξάλλου και εμείς που εργαζόμαστε και συμβιώνουμε (άνθρωποι και ζώα) στο χώρο αυτό νιώθουμε και δουλεύουμε πιο ευχάριστα χάρη στην κλασική μουσική.
-Μιλήστε μου για τα κρασιά σας και ποιο από όλα είναι το δικό σας αγαπημένο;
Παράγουμε τέσσερα κρασιά: το «Παραπορτιανό» λευκό και ερυθρό ξηρό, το «Βεγγέρα με Ροζέ» και το λιαστό μας κρασί «Ηλιόφιλος». Οι Αιγαιοπελαγίτικες άνυδρες ποικιλίες που καλλιεργούμε είναι Ασύρτικο και Αθήρι για το λευκό, Μανδηλάρι και Αγιαννίτης για το ερυθρό, Μανδηλάρι για το ροζέ και Μαλαγουζιά για το λιαστό. Το αγαπημένο μου είναι σαφώς ο Ηλιόφιλος, καθώς πρόκειται για το παραδοσιακό μυκονιάτικο κρασί, που παράγεται από σταφύλια λιασμένα για 7-10 ημέρες και πιεσμένα στο παραδοσιακό μας πατητήρι κατά την αναβίωση του εθίμου του πατήματος με τα πόδια.
-Γιατί η βιολογική καλλιέργεια επιβάλλεται σήμερα πιο πολύ από ποτέ;
Στην εποχή της μαζικής παραγωγής προϊόντων, βιομηχανοποίησης και αλλοίωσης των παραδοσιακών σπόρων και ποικιλιών τα βιολογικά προϊόντα και οι γηγενείς ποικιλίες ξεχωρίζουν αισθητά με την ανώτερη γεύση τους και σαφώς τη διατήρηση των θρεπτικών συστατικών τους. Για αυτό και πέρα από τα σταφύλια, καλλιεργούμε εποχιακά λαχανικά για οικιακή χρήση, αλλά και για τους επισκέπτες, και παράγουμε και μέλι.
«Έχουν γίνει επιστημονικές μετρήσεις σε φυτά που μεγαλώνουν με μουσική άλλα και χωρίς, φανερώνοντας την ποιοτική και ποσοτική διαφορά τους»
Νίκος Ασημομύτης
-Τι μπορεί να κάνει και να δει ο επισκέπτης στη φάρμα σας;
Βασικά να απολαύσει το τοπίο, την ηρεμία, τις αυθεντικές εικόνες και γεύσεις του νησιού. Η γευσιγνωσία περιλαμβάνει πέρα από τα κρασιά μας και κρύα πιάτα με ντόπια προϊόντα, αλλά και σπιτική βιολογική λεμονάδα και το παραδοσιακό γλύκισμα της Μυκόνου. Καθημερινά στις 2 μ.μ και 4 μ.μ προσφέρουμε ξενάγηση του αμπελώνα στα αγγλικά (με δυνατότητα ξενάγησης και στα γαλλικά κατόπιν ραντεβού), όπου οι επισκέπτες θα ενημερωθούν για τις ιδιαιτερότητες της καλλιέργειάς μας, τα κρασιά μας και στοιχεία της παράδοσής μας (όπως την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του ξυλόφουρνου μας), μπορούν επίσης να κόψουν λαχανικά από τον κήπο, να ταΐσουν τα ζώα της μικρής φάρμας μας, να αναγνωρίσουν τα μυρωδικά του μελισσοκήπου μας ή ακόμη και να βοηθήσουν στον τρύγο, αν το επιθυμούν. Η επαφή με τη γη είναι μία ιδιαίτερα ανταποδοτική «συναλλαγή», που πάντα φορτίζει το σώμα με θετική ενέργεια. Τέλος, ο αμπελώνας αποτελεί σημείο εκκίνησης των ποδηλατικών περιηγήσεων Yummy Pedals, οπότε ο επισκέπτης μπορεί να περάσει μία ολόκληρη μέρα εξερευνώντας αρχικά το νησί με ποδήλατο και, στη συνέχεια, απολαμβάνοντας το όμορφο τοπίο με το κρασί του και τους μεζέδες του.
-Ποιο είδος κρασιού ταιριάζει πιο πολύ στο καλοκαίρι και ποιο στον χειμώνα;
Σαφώς το λευκό και ροζέ κρασί ενδείκνυνται για τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες με τη φρουτώδη φρεσκάδα και δροσιά τους, αλλά και επειδή το πιο ελαφρύ φαγητό τους καλοκαιρινούς μήνες περιστρέφεται είτε γύρω από το ψάρι είτε από τα λαχανικά. Αντιθέτως, το κόκκινο ταιριάζει στα βαριά φαγητά και κρέατα που πρεσβεύουν στη χειμερινή διατροφή μας. Το λιαστό, ως επιδόρπιο κρασί, είναι παντός καιρού. Σερβίρεται είτε δροσερό το καλοκαίρι είτε σε θερμοκρασία δωματίου το χειμώνα. Είναι μάλιστα εξαιρετικό με μαύρη σοκολάτα ή το «καλαθάκι», το παραδοσιακό μας γλύκισμα που σερβίρουμε στον αμπελώνα.
-Υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που έχουν τα μυκονιάτικα κρασιά λόγω εδάφους;
Το σκληρό και άνυδρο έδαφος, αν και έχει μικρή στρεμματική απόδοση, ενισχύει τα σάκχαρα και τη στιβαρότητα των σταφυλιών, αλλά και αποτρέπει τις ασθένειες των αμπελιών, οπότε σαφώς συνεισφέρει στην ποιότητα των καρπών και κατά συνέπεια των κρασιών μας. Τέλος, η θαλασσινή αύρα ενυδατώνει τη γη και αναζωογονεί τα αμπέλια και προσδίδει αλμυρή υπόσταση στο λευκό κυρίως.
-Γιατί κατά τη γνώμη σας ο κόσμος έχει αρχίσει να γνωρίζει περισσότερα πράγματα για το κρασί την τελευταία δεκαετία;
Η δημιουργική χρήση διαφορετικών τύπου κρασιού στη μαγειρική έχει σαφώς συνεισφέρει. Στα εστιατόρια επίσης τα μενού απαρτίζονται πλέον κυρίως από ελληνικά κρασιά. Αλλά και η κατά κεφαλήν παραγωγή κρασιού στην Ελλάδα και η αύξηση των εξαγωγών συντελούν στην πολύ καλή φήμη των κρασιών μας. Τέλος, ο οινοτουρισμός είναι πλέον πολύ διαδεδομένος, καθώς συνδυάζει πανέμορφα τοπία, εξερεύνηση γεύσεων και, κατά κανόνα, ανθρώπους που αγαπούν το αντικείμενό τους.
