Με τη θερμοκρασία να μην ξεπερνά τους δύο βαθμούς και την ομίχλη να επιμένει ακόμα και στις εννιά το πρωί, ξεκινάμε για μια πρωινή βόλτα στους δρόμους του Amsterdam-Oost, της πιο χίπστερ γειτονιάς της ολλανδικής πρωτεύουσας. Ξέρουμε ήδη πού θέλουμε να πάμε: ένα ελληνικό καφέ, μόλις τρεις στάσεις μακριά με τη γραμμή 14 του τραμ, που ξεκινάει από το Amsterdam Centraal και διασχίζει ολόκληρο το ανατολικό Άμστερνταμ. Χωρίς να χάνουμε χρόνο, φτάνουμε στη στάση Hogeweg και περιμένουμε το τραμ 14 με προορισμό τη στάση Dapperstraat, από όπου θα χρειαστεί να περπατήσουμε λίγα μέτρα μέχρι το γωνιακό καφέ.
Κατεβαίνοντας στη στάση, κατευθυνόμαστε προς το καφέ, ενώ παράλληλα παρατηρούμε τους δρόμους του Άμστερνταμ. Ψηλά τούβλινα κτήρια, που θυμίζουν κάτι από Upper West Side, πλαισιώνουν την πορεία μας ανάμεσα σε κατάφυτους δρόμους. Παρά την υγρασία, οι δρόμοι παραμένουν ανεξήγητα ανθισμένοι και πράσινοι, δημιουργώντας μια γοητευτική αντίθεση. Στη διαδρομή συναντάμε και μια μικρή αυτοσχέδια λαϊκή αγορά, με πάγκους γεμάτους οικιακά είδη, φρούτα, λαχανικά και ρούχα. Μια αναπάντεχη εικόνα που δεν περιμέναμε να δούμε στους δρόμους του Άμστερνταμ.
Μετά από λίγα λεπτά περπάτημα, φθάνουμε στο καφέ. Γωνιακό με μίνιμαλ μεγάλα τζάμια με μαύρα διαχωριστικά, το καφέ φαίνεται η ιδανική ζέστη λύση απέναντι στο υγρό, παγερό και συννεφιασμένο Άμστερνταμ στις 9 το πρωί.
Ανοίγοντας τις δύο πόρτες του καφέ, αμέσως το άρωμα της φρεσκοψημένης τυρόπιτας και του ζεστού καφέ πλημμυρίζει τον μικρό χώρο, ενώ η Άντζελα πίσω από τον πάγκο, μάς υποδέχεται με ένα ζεστό χαμόγελο έτοιμη να μας εξυπηρετήσει.
«Καλημέρα», μας λέει αμέσως στα ελληνικά. «Φαίνεται τόσο πολύ ότι ήλθαμε από Ελλάδα;», λέμε χιουμοριστικά εμείς και αμέσως ξεκινάμε να συζητάμε μέχρι να δώσουμε την παραγγελία μας. «Ελληνικό καφέ έχετε;», ρωτάω εγώ και η Άντζελα αμέσως γνέφει καταφατικά λέγοντάς μου ότι το μαγαζί σερβίρει, μέχρι και τσάι του βουνού. Ομολογουμένως, η δεύτερη έκπληξη που δεν περίμενα να βρω στο κέντρο του Άμστερνταμ.
«Ε, τότε ένα τσάι», λέω χαμογελαστά εγώ και ξεκινάω να βλέπω τον κατάλογο του μαγαζιού. Σπανακοτυρόπιτα, τυρόπιτα, κοτόπιτα, μανιταρόπιτα, σαλάτες, αλλά και διάφορα άλλα αγαπητά σνακ φιγουράρουν στον κατάλογο του μαγαζιού, ενώ εξίσου υποσχόμενη είναι και η επιλογή σε καφέδες.
Όση ώρα χαζεύω τα χαρακτηριστικά τούβλινα κτήρια του Άμστερνταμ γύρω από το καφέ, η Άντζελα μάς φέρνει την παραγγελία μας. Τυρόπιτα με φύλλο και τσάι του βουνού. «Μην την κόβεις σε κομμάτια», λέω εγώ ήδη από πριν, «καλύτερα στο χαρτί, γιατί είναι πιο απολαυστική». «Έτσι προτιμώ να την τρώω κι εγώ», μου λέει η Άντζελα και λίγο λίγο ξεκινάμε να συζητάμε για την καθημερινότητα στο Άμστερνταμ, τις διαφορές Ελλάδας-Ολλανδίας και τις προτιμήσεις των Ολλανδών.
Το ενδιαφέρον είναι ότι όση ώρα συζητάμε, κάθε τρεις και λίγο διακόπτουμε, γιατί νέοι πελάτες μπαίνουν διαρκώς στο μαγαζί αποδεικνύοντας ότι οι ελληνικές σπεσιαλιτέ του δρόμου έχουν κερδίσει επάξια μια θέση στις καθημερινές συνήθειες των Ολλανδών. Άλλωστε, η ίδια η Άντζελα μου επιβεβαιώνει ότι δεν είναι λίγοι οι Ολλανδοί τακτικοί θαμώνες που επισκέπτονται το καφέ αναζητώντας την «ζεστή» ελληνική καλημέρα, έναν πιο γευστικό καφέ και μια πιο ανθρώπινη εξυπηρέτηση, χωρίς την αυστηρή ευρωπαϊκή τυπικότητα.
Info:
Διαβάστε ακόμα:
Άμστερνταμ, ένας ιδανικός προορισμός για solo travelers
