Η κράτηση είναι για τις 7. Νωρίς για ελληνικά αλλά και για ρεθυμνιώτικα δεδομένα θα έλεγε κάποιος. Αλλά η ιδέα του δείπνου στο «Πρίμα Πλώρα», δεν είναι μόνο για τις φημισμένες γαστρονομικές δημιουργίες και προτάσεις του, αλλά για ολόκληρη την εμπειρία.
Η φωνή στο gps ακούγεται εκνευριστική έτσι κι αλλιώς, αλλά αυτή τη στιγμή, επάνω στην παλαιά οδό Ρεθύμνου-Χανίων, λίγο πριν την έξοδο στην νέα οδό, μέσα σε ένα καλοκαιρινό κυκλοφοριακό κομφούζιο, προσπαθώντας να εξηγήσει πού να στρίψουμε δεξιά, νιώθω ότι αφαιρεί όλη τη μαγεία της αναζήτησης και του αληθινού προσανατολισμού. Εξάλλου, είναι πανεύκολο να εντοπιστεί το «Πρίμα Πλώρα», αφού βρίσκεται απλωμένο σε τρία επίπεδα σχεδόν επάνω στο νερό, σαν σκάφος δεμένο στο πλάι στη στεριά, με την πιο φανταστική θέα προς το Φρούριο και την πόλη του Ρεθύμνου.
Στην είσοδο περιμένει ο ιδιοκτήτης και εμπνευστής των πιάτων του διάσημου πλέον εστιατορίου, Μιχάλης Μαλανδράκης. Ζωντανός άνθρωπος, με νεύρο αλλά και με μια ευγενική οικειότητα, σε κερδίζει άμεσα. Η άφιξη νωρίς στο «Πρίμα Πλώρα» έχει πολλά ατού. Η παρατήρηση του χώρου, πριν γεμίσει με καλεσμένους, είναι ένα από αυτά. Ήσυχη διακόσμηση, στιβαρά τραπέζια μοιρασμένα σωστά, διακριτικές αποστάσεις. Αίσθηση νησιώτικη, θέα θάλασσα από κάθε γωνιά. Το δεύτερο ατού της άφιξης νωρίς, είναι το παιχνίδι των χρωμάτων καθώς πλησιάζει η νύχτα και ανάβουν τα φώτα της πόλης απέναντι, καθώς και οι χαμηλοί φωτισμοί του εστιατορίου. Είναι σίγουρα ένα από τα ομορφότερα σημεία του Ρεθύμνου για φαγητό.
Το εστιατόριο ακολουθεί την φιλοσοφία της μεσογειακής και κρητικής διατροφής. Πολλά λαχανικά και χορτοφαγικά πιάτα, μπόλικο ελαιόλαδο, πρώτες ύλες χωρίς λιπάσματα και φυτοφάρμακα, από ντόπιους παραγωγούς οι οποίοι σέβονται τα προϊόντα τους, ψάρι και κρέας με φειδώ και όχι από φάρμες μαζικής παραγωγής.
Όλα αυτά μαζί συνθέτουν ένα μενού με επιλογές για όλους. Από δροσερά σεβίτσε από ψάρια ημέρας, μαριναρισμένα σε λάιμ, πιπεριές jalapeno & κόλιανδρο, υπέροχα δροσερό βιολογικό carpaccio λαυράκι με τσίλι και γιούζου, βιολογικό carpaccio από φιλέτο μοσχάρι, φύκια γραμβούσας αλλά και μια αχινοσαλάτα να μοσχοβολά ιώδιο. Φρέσκιες σαλάτες, τοματίνια βελανίδια, έναν ντάκο κρητικό σε μια όμορφη εκδοχή, πλήθος ορεκτικών, από φάβα μέχρι κρέμα ταραμά, ακριβώς όπως το λέει η λέξη, «κρέμα», αληθινό κρητικό σταμναγκάθι, μεζέδες της θάλασσας, όπως τα μύδια τα αχνιστά, οι γαρίδες, τα καλαμάρια και ο αστακός, όλα ψητά στα κάρβουνα. Αν κάποιος είναι πιο «στεριανός» στις προτιμήσεις του, το βιολογικό κοτόπουλο, τα παϊδάκια ψημένα σε ψησταριά μονόλιθου αλλά και το ribeye, ανοίγουν ένα άλλο δωμάτιο των αντίστοιχων γαστριμαργικών συγκινήσεων.
Στραγγίζοντας και τις τελευταίες σταγόνες ενός υπέροχου λευκού κρητικού μοσχάτου σπίνας σε συνδυασμό με βιδιανό, την τοπική ποικιλία άμπελου, ξύνοντας νευρικά με το κουταλάκι τον πάτο του πιάτου με ό,τι απέμεινε από το πλούσιο παγωτό, με διάθεση ανάλαφρη και αίσθημα ικανοποίησης, -κι ενώ καταφτάνουν καλεσμένοι κι ας έχει περάσει η ώρα-, καταλήγω ότι κάπως έτσι οφείλει να είναι η εστίαση, ευφάνταστη αλλά και απλή, φιλόξενη αλλά και σεβαστική, νόστιμη αλλά και διασκεδαστική. Όπως η Κρήτη.
