Πλησιάζοντας προς την Ηρακλειά, αναρωτιόμουν αν το πλοίο της γραμμής θα χωρέσει στο μικρό λιμάνι της. Μια σταλιά είναι όλο και όλο, όσο και το ίδιο το νησί. Κατεβαίνοντας διαπιστώνει κανείς ότι ο χρόνος έχει σταματήσει κάπου στη δεκαετία του ’70. Ο μαζικός τουρισμός δεν την έχει αγγίξει ακόμα (ευτυχώς) και διατηρεί τον ήσυχο κι ήρεμο χαρακτήρα της.
Η Ηρακλειά είναι το μεγαλύτερο νησί των Μικρών Κυκλάδων, το αγαπημένο σύμπλεγμα νησιών που κρύβεται ανάμεσα στη Νάξο και την Αμοργό, τα «νησιά της άγονης γραμμής», όπως τα αποκαλούν, αλλά μόνο άγονα δεν είναι. Αρκετά, όμως, με την γεωγραφία. Η επίσκεψη στο νησί είχε συγκεκριμένο σκοπό και μάλιστα γαστρονομικό.
Ο Γιάννης Γαβαλάς είναι ένας γνωστός σεφ που μαγείρευε για χρόνια στη Αθήνα αλλά και στη Μύκονο. Η βαβούρα τον είχε κουράσει και πάντα ήθελε να επιστρέψει στο τόπο του, την Ηρακλειά, για να στήσει το δικό του εστιατόριο. Να μαγειρεύει με τα κυκλαδίτικα προϊόντα και να συνδυάζει τις παραδοσιακές γεύσεις με τις σύγχρονες τεχνικές σε πιάτα που κρύβουν βαθιά νοστιμιά. Με λίγα λόγια, να κάνει αυτό που ήξερε και έκανε όλα αυτά τα χρόνια, στις διάφορες κουζίνες των εστιατορίων που συνεργαζόταν.
Του πήρε λίγο καιρό μέχρι να ωριμάσει αυτή η σκέψη και να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα. Έτσι, πριν από δύο χρόνια, ανακαίνισε το πατρικό του σπίτι, έστησε μια μοντέρνα και καλά εξοπλισμένη κουζίνα, έστρωσε τραπέζια στην όμορφη αυλή, άρχισε να μαζεύει νόστιμους θησαυρούς από το νησί αλλά και τις Κυκλάδες και ξεκίνησε τις μαγειρικές.
Η επίσκεψη μου στην Αρακλειά (Araklia), όπως έχει ονομάσει το εστιατόριο του ο Γιάννης, ήταν από τα πράγματα που περίμενα όλο το χειμώνα. Όχι μόνο γιατί θα πήγαινα σε αυτό το λιλιπούτειο και όμορφο νησί για λίγες μέρες, αλλά για τους προφανείς λόγους, γιατί θα δοκίμαζα ξανά τα πραγματικά νόστιμα πιάτα του Γιάννη. Το εστιατόριο βρίσκεται στο ύψωμα μόλις αφήσετε πίσω σας το λιμάνι και την μικρή παραλία με την ξανθή άμμο και τα αλμυρίκια που σχηματίζουν μια παχιά σκιά. Η θέα από το μπαλκόνι του είναι μοναδική: σε πρώτο, γαλάζιο πλάνο η βραχονησίδα Βενέτικο και δίπλα η γειτονική Σχοινούσα. Λίγο πιο πέρα η Κέρος και στο βάθος η Αμοργός. Σκηνικό καλοκαιριού με τα γιασεμί να γεμίζουν με μυρωδιές την εικόνα, που δεν χορταίνεις να βλέπεις. Όλα αυτά έρχονται σε αρμονία με τα πιάτα του Γιάννη.
«Συνεργάζομαι με προμηθευτές από διάφορα κυκλαδονήσια. Προμηθεύομαι χειροποίητο χυλοπιτάκι, κρίταμο και κρασιά από την Τήνο, λούζα, πατάτες από τη Νάξο, τυριά από την Άνδρο, την Ίο, πελτέ από τη Μύλο, λουκάνικα από τη Μύκονο και ψημένη (μοιάζει με το ρακόμελο) από την Αμοργό» εξηγεί. Με λίγα λόγια, στα πιάτα του βρίσκεις όλα τα καλούδια των Κυκλάδων. Φυσικά δεν λείπουν και τα προϊόντα του νησιού (φάβα, αλμυρίκια, χορταρικά κτλ) που όλο τον χειμώνα τα μαζεύει ο Γιάννης.
Εκείνο το βράδυ, δοκίμασα τους τυρολουκουμάδες, οι οποίοι φτιάχνονται από γραβιέρα Νάξου και γίδινο κεφαλοτύρι από την Ίο. Ήταν τραγανοί και χρυσαφένιοι χωρίς ίχνος από λάδι. Δοκίμασα τη φάβα, που τη μαζεύει από το χωράφι του, με κάπαρη και λιαστό τοματάκι από την Τήνο, τους τσιγαριαστούς βλητοκορφάδες μαζί με ξυνομυζήθρα από την Ηρακλειά (τόσο απλό αλλά τόσο νόστιμο πιάτο) καθώς και την αφράτη λαδένια με τον γλυκό πελτέ από την Μήλο. Μην νομίζετε, όμως, ότι σταματήσαμε εδώ, είχε και συνέχεια: χταποδάκι ψητό με ροβίτσα και κρέμα φάβας, μαγιάτικο σουβλάκι με μοσχολέμονο και αρωματικό ταμπουλέ τραχανά με λαχανικά και ντόπιο κατσίκι γεμιστό στο φούρνο (σκέτο λουκούμι).
Όπως καταλαβαίνετε, η Αρακλειά είναι ένα εστιατόριο για όλους εμάς που αγαπάμε το καλό, ελληνικό φαγητό, που λείπει από την Αθήνα. Αλλά για να είμαι ειλικρινής, δεν με ενοχλεί. Μου αρέσει που είναι εκεί, στο νησί αυτό. Γιατί αν βρισκόταν σε μια μεγάλη πόλη ίσως να μην ήταν ίδια η αίσθηση. Αν και ο Γιάννης σίγουρα θα μαγείρευε το ίδιο νόστιμα. Παρ’ όλα αυτά, αν είστε κάπου στις Μικρές Κυκλάδες ή στη Νάξο, κάντε μια βόλτα. Ή ακόμα καλύτερα, οργανώστε μια εξόρμηση σε αυτό το λιλιπούτειο νησί όσο δύσκολη κι αν είναι η πρόσβαση. Θα σας ανταμείψει στο έπακρο.
Εστιατόριο Αρακλειά, Ηρακλειά, Μικρές Κυκλάδες, τηλ 2285071570
