Δεν πρόκειται για μια σύγχρονη τάση βέβαια, αλλά μια συνήθεια που συνδέεται με σημαντικές ιστορικές και πολιτικές εξελίξεις τις οποίες το Τορίνο φιλοξένησε στα ιστορικά καφέ του. Μέλη της βασιλικής οικογένειας, καλλιτέχνες και διανοούμενοι, επιχειρηματίες, πολιτικοί και άνθρωποι που καθόρισαν την ιστορία της Ιταλίας ειδικά σε ό,τι αφορά στην Ιταλική Ενοποίηση, συνήθιζαν να κάθονται στις σάλες τους και να συζητούν απολαμβάνοντας τον καφέ και το γλυκό τους. Από τον Αλέξανδρο Δουμά και τον πρωθυπουργό Καμίλο Καβούρ έως τον Νίτσε.
Ακολουθώντας το άρωμα της σοκολάτας
Πολλοί μπορεί να μη γνωρίζουν ότι το Τορίνο είναι μία από τις πρωτεύουσες της σοκολάτας, έχοντας μεγάλη ιστορία στην παρασκευή της από τον 16ο αιώνα. Το «φαγητό των Θεών» όπως λέγεται ξεκίνησε τη διαδρομή του στην περιοχή αρχικά ως ρόφημα. Στα 1700 ένα γευστικό τελετουργικό ξεκινούσε στην Αυλή: κάθε μέρα μεταξύ 2 και 10 μ.μ. οι αριστοκράτες με την εκλεπτυσμένη γεύση απολάμβαναν ζεστή σοκολάτα και διάφορα γλυκά συνοδευτικά για να βουτούν – torcetti, confortini, savoiardi, μπισκότα που ετοίμαζαν για εκείνους οι σεφ του παλατιού και είναι κάποια από τα παλαιότερα της Ιταλίας. Τη «merenda», το τελετουργικό αυτό, εξακολουθούν να προσφέρουν και σήμερα τα παραδοσιακά καφέ της πόλης.
Έναν αιώνα σχεδόν μετά, το 1802, οι ζαχαροπλάστες επινόησαν στο Τορίνο την παραγωγή σοκολάτας σε πλάκα. Οι εξαγωγές ξεκίνησαν σε Γερμανία, Αυστρία, Γαλλία και Ελβετία.
Λίγο νωρίτερα, για να ξεπεράσουν τις ελλείψεις σε κακάο λόγω των περιορισμών στο εμπόριο από τον Ναπολέοντα, οι σοκολατοποιοί της εποχής σκέφτηκαν να αναμείξουν μια πολύ μικρότερη ποσότητα κακάο με φουντούκια που προσέφερε η περιοχή του Λάνγκε, παράγοντας ένα γευστικότατο μείγμα που το 1865 χρησιμοποιήθηκε για τη γέμιση του bocconcino. Ήταν αυτό που αποτέλεσε τον προάγγελο του gianduiotto και εξακολουθεί να είναι μέχρι σήμερα το πιο διάσημο σοκολατάκι της περιοχής με το τριγωνικό σχήμα του και τυλιγμένο σε χρυσόχαρτο. Όλα τα ζαχαροπλαστεία στο Τορίνο ανεξάρτητα από το πόσα διαφορετικά είδη προσφέρουν, έχουν το δικό τους gianduiotto.
Στάση στα πιο ιστορικά café και ζαχαροπλαστεία του Τορίνο
Στο Al Bicerin, ένα από τα μικρότερα ιστορικά καφέ του κόσμου, επινοήθηκε και πήρε το όνομά του το χαρακτηριστικό ρόφημα bicerin και συνδυάζει καφέ, ζεστή σκούρα σοκολάτα και κρέμα και σερβίρεται ακόμα σε όλα τα καφέ της πόλης. Όπως είχε αναφέρει ο Αλέξανδρος Δουμάς, είναι «ένα από τα πιο όμορφα και γευστικά πράγματα στο Τορίνο».
Το Caffe Baratti & Milano στεγάζεται στην Galleria Subalpina, μια υπέροχη στοά με καταστήματα και γυάλινη οροφή που προσφέρει φυσικό φως όλη την ημέρα. Στο εσωτερικό του πολυέλαιοι, τοιχογραφίες και περίτεχνα γύψινα. Εδώ, δημιουργήθηκε το διάσημο cremino, η σοκολάτα που αποτελείται από τρεις στρώσεις, με τις δύο εξωτερικές να είναι φτιαγμένες με gianduja και η μεσαία με καφέ, λεμόνι και πάστα φουντουκιού.
Στο επίσης ιστορικό Caffe Mulassano με την ατμόσφαιρα μιας άλλη εποχής και την επίπλωση που δείχνει το παρελθόν του, πέρα από καφέ μπορεί να το επιλέξει κανείς για σνακ μετά τις βόλτες στο κέντρο. Μια ακόμα γευστική «ανακάλυψη» που έγινε στο Τορίνο, ανήκει στους πρώτους ιδιοκτήτες του Mulassano: τα tramezzini, τα μικρά τετράγωνα σάντουιτς που έκαναν γνωστό το café σε όλο τον κόσμο και αξίζει να δοκιμάσετε κάποιες από τις τριάντα διαφορετικές εκδοχές τους.
Το Caffe Torino κάτω από την διασημότερη φωτεινή επιγραφή του Martini, είναι ένα από τα διασημότερα και κεντρικότερα καφέ και μπαρ της πόλης σε στυλ Αρτ Νουβό (για την ακρίβεια Liberty στην Ιταλία), με τραπέζια στην σκεπαστή στοά του 17ου αιώνα και στην πλατεία όταν ο καιρός επιτρέπει. Ανοιχτό όλη την ημέρα για καφέ, μεσημεριανό και δείπνο, υπήρξε αγαπημένο του βασιλιά Umberto di Savoia αλλά και πολλών αστέρων του Hollywood πολύ αργότερα. Αρκετά τουριστικό σήμερα, αλλά εξακολουθεί να είναι ένα από τα ορόσημα της πόλης.
Οι δημοσιογράφοι της εποχής όταν ξεκίνησε τη λειτουργία του το Caffe San Carlo, μετά το 1822, το χαρακτήριζαν ως «Βασιλικό Παλάτι» λόγω της πολυτελούς διακόσμησής του. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο καταστράφηκε αλλά ξαναχτίστηκε το 1963 αναβιώνοντας την παλιά του αίγλη, που μέχρι και σήμερα παραμένει εντυπωσιακή στον εσωτερικό του χώρο. Κόκκινο βελούδο στα έπιπλα, αγάλματα, κολώνες, μαρμάρινα πατώματα και τοιχογραφίες.
Το Confetteria Stratta στην Piazza San Carlo λειτουργεί από το 1836 και διατηρεί μέχρι σήμερα την αυθεντική του ξύλινη πρόσοψη. Είναι γνωστό σε όλη την Ιταλία για τα gianduiotti και τις πραλίνες του και αποτελεί ένα από τα ιστορικά καταστήματα της Ιταλίας Locali Storici d’Italia. Πρόκειται για την ένωση στην οποία ανήκουν ξενοδοχεία, εστιατόρια και καφέ με μεγάλη παράδοση και έχει στόχο στην προστασία και ανάδειξή τους. To Caffe Fiorio ιδρύθηκε το 1780 και είχε θαμώνες καλλιτέχνες και μέλη της μεσαίας τάξης. Η επίσκεψη επιβάλλεται για να δοκιμάσετε ένα από τα πιο ωραία παγωτά στην πόλη με γεύση – τι άλλο; Gianduja.
Το ιστορικό ζαχαροπλαστείο Pfatisch δημιουργήθηκε το 1915 από τον διάσημο Βαυαρό ζαχαροπλάστη Gustavo Pfatisch και στεγάζεται στο ίδιο κτίριο Art Deco από το 1921. Παράγει ορισμένα από τα πιο διάσημα γλυκά και κεράσματα της Ιταλίας που θα τα βρείτε διαθέσιμα σε αρκετά delicatessen της χώρας. Gianduiotti, χειροποίητες σοκολάτες και μπισκότα, πραλίνες και αλοιφές σοκολάτας αξίζει να δοκιμάσει κανείς όπως επίσης και το εμβληματικό τους γλυκό Il Festivo που θεωρείται γιορτινό και αποτελείται από δύο δίσκους σοκολατένιας μαρέγκας με σαντιγί κακάο ανάμεσά τους και με ξύσμα σοκολάτας στην επιφάνειά του.
