«Απαλούζα: Φυλή αλόγων με πιτσιλωτά σχέδια και κύριο χαρακτηριστικό τη μεγάλη αντοχή. Είναι πειθήνια και ανθεκτικά, πρόθυμα και ήρεμα.
Το όνομά τους προέρχεται από την περιοχή Παλούζ. Υπάρχει μια θεωρία σύμφωνα με την οποία οι Ισπανοί εισήγαγαν πιτσιλωτά Ναπολιτάνικα Άλογα στη Βόρεια Αμερική κατά τον 17o αιώνα. Τα έγχρωμα αυτά άλογα εκτρέφονταν από τους Ινδιάνους Νε-Περσέ που ζούσαν στην κοιλάδα Παλούζ για να τα χρησιμοποιούν για κυνήγι και πόλεμο». Αυτό γράφει η www.gaiapedia.gr
Φωνές και γέλια ξεπηδούν από το μικρό μπαλκονάκι του Αppaloosa, στο νούμερο 11 της οδού Μαυρογένους, στο Γουμενιό της Χώρας. Γύρω από βαριά, σκουρόχρωμα, ξύλινα τραπέζια, στολισμένα με πολύχρωμες μαξιλάρες και ολοζώντανα φυτά κάθονται οι παρέες, σαν σε επίσκεψη σε ιδιωτική οικία με τον οικοδεσπότη σε υπέροχη διάθεση.
Τα πιάτα πηγαινοέρχονται, μυρωδιές έντονες, πιπεράτες, γλυκόξινες, υπερβολικά ορεκτικές. Μαζί και οι μαργαρίτες. Από το 1997 όπου και πρωτοάνοιξε, το Αppaloosa είναι το πρώτο ραντεβού για αυτούς που επισκέπτονται συχνά το νησί, οι πρώτες συναντήσεις με φίλους κανονίζονται εδώ, γύρω από την ξύλινη μπάρα, με κέφι και σε αναμονή των πρώτων ποτών που έχει αρχίσει ήδη να ετοιμάζει ο Ασκληπιός.
Με boho αισθητική και φιλοσοφία, υπέρ – χρωματιστό στο στόλισμα και στους φωτισμούς, με εμπνεύσεις και γεύσεις από Ελλάδα, Μεξικό, Ινδία, Ινδονησία, στέκει σταθερά στις πρώτες θέσεις των πιο διάσημων και ποιοτικών value for money εστιατορίων της Μυκόνου.
Ο Άνχελ, ο περουβιανός μάγειρας με το αινιγματικό βλέμμα, χειρίζεται την κουζίνα μαεστρικά, ήσυχα, προετοιμάζοντας τα γευστικά του ταξίδια μέσα στα πιάτα του. Με πρώτες ύλες κυρίως από προμηθευτές του νησιού αλλά και ντόπιους παραγωγούς, με έμφαση στη χαλαρότητα και στην απλότητα και όχι σε επιτηδευμένη στάση, το Αppaloosa γίνεται εύκολα στέκι και καθημερινή συνήθεια. Εκτός των επισκεπτών, εδώ έρχονται και πάρα πολλοί ντόπιοι, μόνιμοι κάτοικοι αλλά και επιχειρηματίες και εργαζόμενοι οι οποίοι θέλουν να βρεθούν, να ανταλλάξουν τα νέα της ημέρας, να μοιραστούν φαγητό και ποτά και να χαλαρώσουν από την πολύβουη καθημερινότητά τους.
Σχεδόν όλο το χρόνο, αφού το Αppaloosa παραμένει ανοιχτό περίπου έντεκα μήνες κάνοντας ιδιαίτερα χαρούμενους και τους διαφορετικούς επισκέπτες του χειμώνα. Χαρούμενους όμως και για τα burritos με μπιφτέκι, με κοτόπουλο ή με ανάμικτες γεύσεις και τσίλι, για αυθεντικό μυθικό chili con carne, για απίθανα burger και φιλέτα, μεξικάνικες σάλτσες, gucamole και nachos, τοστάδες, πολύχρωμες (τι άλλο ) σαλάτες αλλά και noodles.
Όλα αυτά συνοδεύονται εύκολα και, ίσως, αυτονόητα από δροσερές μαργαρίτες, οι οποίες, όπως μου λέει ο Ασκληπιός «το burrito με μαργαρίτα είναι περίπου τόσο αυτονόητο όσο και το τσίπουρο με το καλαμαράκι σε μια παραδοσιακή ταβέρνα». Το πρόβλημα εδώ είναι, όπως και με τα τσίπουρα, ότι δεν μπορείς να σταματήσεις τις μαργαρίτες τόσο εύκολα, όπως και σχεδόν κανείς άλλος που βρίσκεται εδώ. Και έτσι, κάτω από τους υπέρ-εργατικούς ανεμιστήρες οροφής, μέσα στην αποικιακή κατάνυξη, με ήχους από lounge, μέχρι ηλεκτρονικούς αλλά και ροκ, μέσα στην αγκαλιά αυτής της παρεΐστικης απόδρασης στην καρδιά της Μυκόνου, καταλαβαίνει κανείς την γνήσια ομορφιά που παράγουν οι προσμίξεις και τα «ανακατέματα» γεύσεων, πολιτισμών αλλά και διάθεσης.