Η ρωμαϊκή πρωτεύουσα είναι ένας θρύλος. Θρύλος της ιστορίας, του πολιτισμού, των τεχνών, των μνημείων, της αρχιτεκτονικής, της αισθητικής, της ευζωίας. Ταυτόχρονα, η Ρώμη ζει παράλληλα με τους θρύλους, τους αγκαλιάζει, τους συντηρεί, τους διαιωνίζει. Όπως αυτόν γύρω από την ίδρυσή της και την ανάθρεψη του Ρώμου και του Ρωμύλου από τη λύκαινα-σύμβολο της πόλης. Όπως αυτόν περί σφοδρής αντιπαλότητας των δύο σπουδαίων καλλιτεχνών Μπερνίνι και Μπορομίνι, που τη στόλισαν με τα μνημειώδη έργα τους. Ή όπως αυτόν της Dolce Vita, που ξεπήδησε από την ομώνυμη ταινία του 1960 του Φεντερίκο Φελίνι, για να γίνει η απόλυτη φαντασίωση για κάθε επισκέπτη της «Αιώνιας Πόλης» αλλά και η λαμπερή πραγματικότητα για σταρ και στάρλετ από την Cinecittà ως το Hollywood, να ορίσει εν τέλει μια ολόκληρη εποχή.
Την εποχή που επίκεντρο της διασκέδασης και σημείο αναφοράς για ολόκληρη την Ευρώπη ήταν η θρυλική Via Vittorio Veneto, η απόλυτη ενσάρκωση όχι μόνο του αστραφτερού ιταλικού στυλ, αλλά και του μοναδικού τρόπου που οι Ιταλοί απολαμβάνουν κάθε στιγμή. Δεύτερο σπίτι για σταρ βεληνεκούς των Sofia Loren, Audrey Hepburn, Anita Ekberg, Claudia Cardinale, Vittorio Gassman, Anna Magnani, Brigitte Bardot, Ava Gardner, Frank Sinatra και Gary Cooper. Στέκι εκπροσώπων των τεχνών και των γραμμάτων όπως οι Orson Welles, Tennessee Williams, Jean Cocteau, Carlo Ponti και Coco Chanel, αλλά και διάσημων playboy σαν τους Gigi Rizzi και Pier Luigi Torri, με ονομαστά καφέ, μπαρ, εστιατόρια και νυχτερινά κέντρα να διαδέχονται το ένα το άλλο και κομψά, αριστοκρατικά ξενοδοχεία να υποδέχονται την εκλεκτή πελατεία στους πολυτελείς χώρους τους. Η διάσημη οδός είχε καταφέρει να αλλάξει τη φράση «Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη» σε «όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Via Veneto» και δεν είναι καθόλου υπερβολή να πούμε ότι ακόμη κι όταν αυτές οι μέρες πέρασαν ανεπιστρεπτί, συνέχισε να αποτελεί ξεχωριστό, δημοφιλές αξιοθέατο της Ρώμης, απαραίτητη στάση όποιου ταξίδευε στην πόλη – «caput mundi».
Το ντεμπούτο του Rome Edition
Ενώ τις τελευταίες δεκαετίες τίποτα δεν θύμιζε την αίγλη εκείνων των ημερών του ατέλειωτου πάρτι και τα εναπομείναντα από τα μυθικά στέκια του διάσημου δρόμου είχαν μεταλλαχθεί σε υπερτιμημένες τουριστικές παγίδες ξεθωριασμένων φωτογραφιών, η άφιξη ενός στιλάτου νέου ξενοδοχείου, προσδοκά να φέρει ξανά στο προσκήνιο αν όχι τη Via Veneto που αποτυπώθηκε στα φιλμ των παπαράτσι, σίγουρα μια ενδιαφέρουσα περιοχή, με κορυφαία αξιοθέατα που αξίζει να εξερευνήσουμε.
Πρόκειται για το πρώτο εγχείρημα της αλυσίδας Edition στην Ιταλία, που εκπροσωπεί το μοντέρνο, lifestyle τμήμα του portfolio της Mariott και ισορροπώντας ανάμεσα στη λάμψη και το μινιμαλισμό, μπορεί να θεωρηθεί εξίσου ένα μοδάτο στέκι συνάντησης όσο κι ένα καταφύγιο ηρεμίας και χαλάρωσης. Στο σύμπαν που εμπνεύστηκε ο διάσημος επιχειρηματίας Ian Schrager – συνιδρυτής του θρυλικού club Studio 54 και συνεμπνευστής των boutique hotels-, η πολυτέλεια διακρίνεται από απλότητα και καθαρές γραμμές και η joie de vivre διάθεση που ανέκαθεν χαρακτήριζε την περιοχή δίπλα στη Via Veneto, εμποτίζει τους ανοιχτούς σε όλους, κοινόχρηστους χώρους.
Όπως παντού στη Ρώμη, η ιστορία είναι έκδηλη και στο κτήριο του νέου ξενοδοχείου, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ρασιοναλιστικού στυλ, που σχεδίασαν το 1940 οι Cesare Pascoletti και Marcello Piacentini προκειμένου να στεγάσει τα γραφεία της τράπεζας Banca Nazionale del Lavoro. Την ανακαίνιση του εντυπωσιακού κτηρίου επέβλεψε ο ίδιος ο Schrager, ενώ η επικεφαλής σπουδαία αρχιτέκτονας Patricia Urquiola διατήρησε πολλά από τα αυθεντικά στοιχεία, από μικρές ιστορικές λεπτομέρειες όπως οι λάμπες και τα αγαλματίδια ως την αρχική εσωτερική σκάλα από εντυπωσιακό μάρμαρο και τις κεντρικές αυλές.
Μια τέτοια αυλή παίζει το ρόλο μιας ρωμαϊκής piazza, σαν αυτές που υποδέχονται τους επισκέπτες της Ρώμης, αφήνοντάς τους θαμπωμένους. Στην περίπτωση του Rome Edition, ένας ηλιόλουστος κήπος-πλατεία λειτουργεί σαν εξωτερική αίθουσα υποδοχής αλλά και σαν ένας χαρούμενος τόπος συνάντησης, προέκταση του εστιατορίου του ξενοδοχείου, πριν ακόμη φθάσει κανείς στο lobby. Εκεί, το ύφος αλλάζει δραματικά, καθώς οι σε ύψος 7 μέτρων οροφές, τα αντίστοιχου ύψους παράθυρα και οι κουρτίνες σε ζωηρό πράσινο δημιουργούν ένα χώρο γεμάτο θεατρική ένταση, που ωστόσο διατηρεί τις χαρακτηριστικές για την αλυσίδα Edition απαλές, μινιμαλιστικές γραμμές. Η συμμετρική διάταξη των κατά παραγγελία φτιαγμένων λευκών επίπλων –υπέροχοι οι μεγάλοι γωνιακοί καναπέδες– και ο χαμηλός, ζεστός φωτισμός υπογραμμίζουν την αυστηρή γεωμετρία και το δυναμισμό ενός χώρου που καταφέρνει τα φαινομενικά ασυμβίβαστα: να σε προδιαθέτει να χαλαρώσεις ή να απολαύσεις ένα παιχνίδι μπιλιάρδου στο επίσης κατά παραγγελία τραπέζι, αλλά και να αποτελεί το πλέον σικ μέρος για να δεις και να σε δουν.
Από τα θεαματικά εστιατόρια και μπαρ στα μινιμαλιστικά δωμάτια
Το προαναφερθέν casual εστιατόριο Garden, με τα θεσπέσια αρώματα των γιασεμιών που ξεχωρίζουν ανάμεσα στα 400 φυτά του, δεν είναι το μόνο του ξενοδοχείου Rome Edition. Το έτερο, πιο λαμπερό εστιατόριο Amina διευθύνει η αναγνωρισμένη Ρωμαία σεφ Paola Colucci –γνωστή από το αγαπημένο των ντόπιων εστιατόριο Pianostrada, που προσεγγίζει με σύγχρονη ματιά κλασσικές οικογενειακές συνταγές και παραδοσιακά ιταλικά πιάτα. Από τους δύο χώρους που απαρτίζουν το Amina, ο ένας διακρίνεται για τα υφάσματα επιπλώσεων και τη μοκέτα σε κιτρινοπράσινους τόνους, ο άλλος για το έντονο μπλε χρώμα, ενώ και οι δύο χωρίζονται από την κουζίνα με γυάλινο τοίχο.
Αντίστοιχα, δύο είναι και τα εντυπωσιακά μπαρ του Rome Edition, που μέσα σε λίγους μόνο μήνες έχουν αναδειχθεί σε στέκια για απαιτητικούς θαμώνες, προσφέροντας το καθένα μια ξεχωριστή εμπειρία. Το Punch Room ακολουθεί το ζεστό, οικείο ύφος που χαρακτηρίζει τα μπαρ των καταλυμάτων Edition, επενδύεται από τη μπάρα ως τους τοίχους με ξύλο καρυδιάς, υιοθετεί τόνους του μπορντό και του βαθύ ροζ στους βελούδινους καναπέδες με τα γούνινα ριχτάρια και τις άνετες πολυθρόνες και μας καλεί γύρω από το υπέροχο τζάκι – από σκούρο μάρμαρο Rosso Levanto αυτή τη φορά –να μοιραστούμε ένα μπολ punch– μια παράδοση του 17ου αιώνα που αναβιώνει με σύγχρονο τρόπο και δίνει στο μπαρ το όνομά του.
Το σχεδόν exclusive Jade Bar από την άλλη, έχει θέσεις για 10 μόλις άτομα, φιλοξενεί μια εναλλασσόμενη λίστα εποχικών cocktail και είναι ντυμένο με μάρμαρα–αντίκες σε σκούρο πράσινο από το δάπεδο και τους τοίχους ως τα στρογγυλά τραπέζια. Η ατμόσφαιρα γίνεται ακόμη πιο υποβλητική από το σμαραγδί βελούδο σε όλα τα καθίσματα και τις διακοσμητικές λεπτομέρειες σε σατινέ μπρούτζο, περιλαμβανομένου ενός επιτοίχιου έργου με την επιρροή του Jeff Koons. Τίποτα όμως δεν συγκρίνεται με τη συγκλονιστική θέα πάνω από τις στέγες, τους τρούλους και τα μνημεία της Αιώνιας Πόλης, που περιμένει όσους χαλαρώσουν στο μπαρ της πισίνας στην ταράτσα του έβδομου ορόφου του ξενοδοχείου.
Πέρα από τη ζωντάνια των κοινόχρηστων χώρων, στα 91 δωμάτια που φωλιάζουν πίσω από την κρυμμένη από τα αναρριχητικά φυτά πρόσοψη του Rome Edition, το ξύλο καρυδιάς και το μάρμαρο δίνουν ένα διαφορετικό αυτή τη φορά αποτέλεσμα. Δύο τόνοι κυριαρχούν σχεδόν ολοκληρωτικά: το ζεστό καφέ στους τοίχους, στα πατώματα σε σχέδιο ψαροκόκκαλο και στα δερμάτινα κεφαλάρια και φωτεινό μπεζ σε έπιπλα και υφάσματα. Το πολυτελές μάρμαρο στα μπάνια από την άλλη, έρχεται από την Καράρα και συνδυάζεται με την γκρι πέτρα για να δημιουργήσει τον προσωπικό σας χώρο χαλάρωσης και αναζωογόνησης, όταν δεν καταφεύγετε στις αποκλειστικές θεραπείες του spa.
Λουντοβίζι: Μια συνοικία που αξίζει να ανακαλύψετε
Ανάμεσα στη γαλήνη που αποπνέει το υπέροχο πάρκο Villa Borghese και την αδιάκοπη κίνηση της Piazza Barberini, η συνοικία Ludovizi–Rione Ludovisi, η 16η του κέντρου της Ρώμης, διακρίνονταν ανέκαθεν από έναν αέρα εκλεκτισμού. Την τελευταία περίοδο της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας εδώ βρίσκονταν όχι λαμπερά μνημεία, αλλά πολυτελείς βίλες πατρικίων και στρατηγών. Διασημότερος κάτοικος ήταν ο Ιούλιος Καίσαρας, ωστόσο ο ιστορικός και πολιτικός Γάιος Σαλλούστιος συνέδεσε το όνομά του με την περιοχή, διαμορφώνοντας τους περίφημους Horti Sallustiani, μια σειρά πλούσιων κήπων που συνδέονταν μέσω στοών με διακοσμημένα με αγάλματα λουτρά και ναούς.
Την ξεχασμένη για αιώνες μετά την πτώση της αυτοκρατορίας περιοχή, αγόρασε το 1621 ο καρδινάλιος Ludovico Ludovisi για να χτίσει τη δική του πολυτελή βίλα που ενσωμάτωνε κάποια από τα αρχαία απομεινάρια των Horti και αποτελούσε σημείο συνάντησης για καλλιτέχνες και διανοούμενους της εποχής. Η Λουντοβίζι ως αυτούσια συνοικία σχεδιάστηκε και αναπτύχθηκε μόλις στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν η οικογένεια Boncompagni, κληρονόμοι του Ludovisi και ιδιοκτήτες της περιοχής, υπέγραψαν πράξη παραχώρησης στο δήμο της Ρώμης, μαζί με την περίφημη βίλα και τα παρακείμενα Αυρηλιανά Τείχη. Έτσι, το 1894 και στα πλαίσια ανάδειξης της νέας πολυτελούς αστικής περιοχής, γεννήθηκε η φαρδιά, δεντροφυτεμένη Via Vittorio Veneto, που δεν άργησε να γεμίσει νέες λαμπερές βίλες, παλάτια ευγενών, αριστοκρατικά καφέ και ακριβά εστιατόρια όπου σύχναζε η ανώτερη τάξη. Πρόσφορο έδαφος και την ανάλογη απαιτούμενη έκταση βρήκαν και τεράστια, υπερπολυτελή ξενοδοχεία που ξεπετάγονταν το ένα μετά το άλλο, όπως το θρυλικό Excelsior, που εγκαινιάστηκε το 1906 από τον ιδιοκτήτη του, Βαρώνο Von Pfyffer.
Η βόλτα στη σημερινή Via Veneto ξεκινά βόρεια, από την Porta Pinciana, μία από τις πύλες των τειχών του Αυρηλίου, υπέροχα πλαισιωμένη από τα περίφημα πεύκα-ομπρέλες της Ρώμης. Η πύλη, ιδιαίτερα ατμοσφαιρική με το βραδινό της φωτισμό, χωρίζει τον αστικό ιστό από την καταπράσινο τοπίο της Villa Borghese, που έτσι κι αλλιώς αποτελεί κορυφαίο αξιοθέατο της ιταλικής πρωτεύουσας, ως αγαπημένο πάρκο των Ρωμαίων και για την εκθαμβωτική συλλογή τέχνης του μουσείου Galleria Borghese. Ακολουθώντας τις καμπύλες της Via Veneto που ελίσσεται νωχελικά κατηφορίζοντας προς την Piazza Barberini, θα θαυμάσετε μερικά από τα εμβληματικά ορόσημά της, όπως το έξοχο Casino dell’ Aurora Ludovisi – απομεινάρι της ιστορικής Villa Ludovisi και το θαυμάσιο Palazzo Margherita, κατοικία της βασίλισσας Μαργαρίτας της Σαβοΐας και νυν έδρα της Αμερικανικής πρεσβείας, ενώ θα σταθείτε σίγουρα μπροστά στις φωτογραφίες των διάσημων που κοσμούν ακόμη κάποια από τα ιστορικά καφέ.
Εδώ, θα βρείτε και μια από τις πιο ιδιαίτερες εκκλησίες της Ρώμης, τη Santa Maria della Concezione dei Cappuccini, διάσημη για το κοιμητήριο των Καπουτσίνων μοναχών που βρίσκεται στο υπόγειό της από το πρώτο μισό του 18ου αιώνα. Τα πέντε παρεκκλήσια της κάπως ανατριχιαστικής και μακάβριας κρύπτης είναι διακοσμημένα με 4.000 περίπου οστά μοναχών, που σχηματίζουν ρόδακες, στήλες, αστέρια, λουλούδια και σταυρούς, ενώ αν και εντυπωσιακό, το θέαμα σίγουρα δεν ενδείκνυται για λιπόψυχους και παιδιά. Προχωρώντας ακόμη περισσότερο, την αρχή του διάσημου δρόμου οριοθετούν δύο σιντριβάνια, το καθένα με τη δική του ιστορία, αμφότερα συνδεδεμένα με την ισχυρή οικογένεια των Barberini, φιλοτεχνημένα και τα δύο από τον κορυφαίο εκπρόσωπο της μπαρόκ γλυπτικής, Gian Lorenzo Bernini.
Η Fontana del Tritone, η διάσημη Κρήνη του Τρίτωνα, μπορεί να προσπερνάται βιαστικά από τα οχήματα που διέρχονται από τον πολυσύχναστο κόμβο της Piazza Barberini στο κέντρο της οποίας βρίσκεται από το 1642, όχι όμως και από τους πεζούς. Εκείνοι, πάντα κοντοστέκονται για να θαυμάσουν τη ρωμαλέα φιγούρα της ανδρικής θαλάσσιας θεότητας που φυσά νερό μέσα από ένα κοχύλι, πλαισιωμένη από τεράστια ψάρια που στηρίζουν το όστρακο πάνω στο οποίο ισορροπεί. Κοιτάξτε προσεκτικά και θα διακρίνετε όχι μόνο την τιάρα του Πάπα Ουρβανού Η΄ της οικογένειας Μπαρμπερίνι, αλλά και το οικόσημό τους. Δεν είναι άλλο από τις μέλισσες που κοσμούν και την πολύ μικρότερη Fontana delle Api, την Κρήνη των Μελισσών που βρίσκεται στην αρχή της Via Veneto και προκάλεσε μεγάλο σάλο κατά τα αποκαλυπτήριά της το 1644. Αιτία ήταν η επιγραφή που έφερε για τη συμπλήρωση 22 ετών ηγεμονίας του Πάπα Ουρβανού Η΄, προκαλώντας τους προληπτικούς Ρωμαίους, αφού τα αποκαλυπτήρια έγιναν λίγες εβδομάδες πριν την επέτειο. Όντως ο Ουρβανός δεν έζησε για να συμπληρώσει 22 χρόνια παπικής εξουσίας, το όνομα Barberini όμως συνδέθηκε για πάντα με την περιοχή.
Κι αυτό γιατί δίπλα στην Piazza Barberini βρίσκεται ένα από τα μεγαλοπρεπέστερα παλάτια της Ρώμης, το μνημειώδες Palazzo Barberini όπου στεγάζεται η Εθνική Πινακοθήκη Αρχαίας Τέχνης– Galleria Nationale d’ Arte Antica, μια συναρπαστική συλλογή έργων ζωγραφικής που εκτείνεται από τον 13ο ως τον 18ο αιώνα, επιδεικνύοντας το ταλέντο μερικών από τα σημαντικότερα ονόματα στην ιστορία της τέχνης. Οι Raffaello, Bronzino, Holbein, Lotto, Tintoretto, Caravaggio, Bernini, Guercino, Poussin, Da Cortona και Canaletto είναι μερικοί μόνο από τους μεγάλους δασκάλους των οποίων οι δημιουργίες εκτίθενται στους δύο ορόφους που συνδέει η θεαματική σκάλα του Bernini. Μην παραλείψετε να θαυμάσετε και το ίδιο το ανάκτορο, μια σπάνια περίπτωση συνεργασίας των δύο μεγάλων αντιπάλων Bernini και Boromini, ένα αριστούργημα αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και πλούσιας διακόσμησης με σημαντικές νωπογραφίες. Μία ακόμη επιβεβαίωση – όπως και το ξενοδοχείο Rome Edition στις μέρες μας – του μεγαλείου της περιοχής Λουντοβίζι και τελικά της ίδιας της Ρώμης.
Διαβάστε ακόμα:
City break στη Ρώμη: Η εμπειρία της Αιώνιας Πόλης on a budget
Η Ρώμη κάτω από τη Ρώμη – Τεράστιες κατακόμβες και χαμένες εκκλησίες