5+1 λόγοι που το φθινόπωρο του 2024 στα Χανιά μοιάζει με συνέχεια του καλοκαιριού

1η Μέρα: Γνωριμία με μία από τις ωραιότερες πόλεις της Ελλάδας

Από την πρώτη στιγμή που αποφασίσαμε το ταξίδι μας ονειρευόμασταν να κολυμπάμε στα κρυστάλλινα, εξωτικών αποχρώσεων νερά της ακτογραμμής των Χανίων και γι’ αυτό το λόγο αναζητούσαμε ένα κατάλυμα όσο το δυνατό πιο κοντά στην παραλία, αλλά όχι μακριά από την πρωτεύουσα του νομού, τις γραφικές όψεις, τη μοναδική αρχιτεκτονική, την ιστορική ατμόσφαιρα και τα σπουδαία αξιοθέατα της οποίας σκοπεύαμε να ανακαλύψουμε. Η επιλογή δύσκολη, καθώς τα Χανιά βρίθουν από υψηλών προδιαγραφών ξενοδοχεία για όλες τις προτιμήσεις, όπως το Ammos Hotel, ένα boutique πεντάστερο κατάλυμα, του οποίου η χαλαρή και φιλόξενη ατμόσφαιρα και το διανθισμένο με χιούμορ, εκλεκτικό design έδωσε μια ξεχωριστή νότα στη διαμονή μας.

Η τοποθεσία του ακριβώς πάνω στην παραλία των Αγίων Αποστόλων μας έβαλε κατευθείαν σε πειρασμό και η πρώτη αναζωογονητική βουτιά ήρθε αμέσως μετά το check in. Ωστόσο, είχαμε αποφασίσει να αφιερώσουμε την πρώτη μέρα του ταξιδιού μας εξερευνώντας την ιστορική πόλη-στολίδι της Κρήτης κι έτσι σύντομα βρεθήκαμε στην παλιά πόλη των Χανίων, που απείχε μόλις 4 χλμ. από το ξενοδοχείο μας.

Η μαγευτική αύρα και το άρωμα ιστορίας για την οποία φημίζονται τα Χανιά, μάς συνεπήρε από την πρώτη βόλτα στα γραφικά σοκάκια και βέβαια στο πολυφωτογραφημένο Ενετικό Λιμάνι με τον κυματοθραύστη που χτίστηκε τον 16ο αιώνα από τους Ενετούς, για να ακολουθήσει το οχυρό που θα προφύλασσε το λιμάνι και την πόλη από τους επιδρομείς, το περίφημο φρούριο Φιρκά ή Revellino όπως αποκαλούνταν πριν την τουρκοκρατία, στον γωνιακό πυργίσκο του οποίου ο Ελευθέριος Βενιζέλος κι ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ύψωσαν την 1 Δεκεμβρίου 1913 τη σημαία της Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα. Θαυμάσαμε την επιβλητική του δομή και την υπέροχη θέα στο λιμάνι και το διάσημο φάρο -τοπόσημο της πόλης των Χανίων, εξίσου αναγνωρίσιμος με το εντυπωσιακό τέμενος Γιαλί Τζαμισί γνωστό και ως Κιουτσούκ Χασάν, που χτίστηκε από τους Οθωμανούς στη θέση προγενέστερου ναού και πλέον αποτελεί χώρο εικαστικών εκθέσεων.

Έχοντας αφήσει πίσω μας το ζωηρόχρωμο κτήριο του Ναυτικού Μουσείου Κρήτης που δεν προλάβαμε ανοιχτό, αλλά σημειώσαμε να επισκεφτούμε σε επόμενο ταξίδι μας, συνεχίσαμε ως την μαρίνα των Χανίων και μια ακόμη καλοδιατηρημένη πέτρινη ενετική κατασκευή, το Νεώριο Μόρο, κάτω από τις αψίδες του οποίου στεγάζεται ο Ιστιοπλοϊκός Όμιλος Χανίων. Η ώρα ήταν κατάλληλη για μια στάση για καφέ και η τοποθεσία ιδανική, έτσι βρεθήκαμε να ρεμβάζουμε σε κάποιο από τα τραπέζια του Hania Sailing Club Lounge Café, πίνοντας τον καφέ μας, τσιμπολογώντας ελαφριά σνακ, ανταλλάσσοντας τις πρώτες μας εντυπώσεις κι απολαμβάνοντας από μια διαφορετική οπτική την ακαταμάχητη θέα στο παλιό λιμάνι.

Μόλις ανακτήσαμε δυνάμεις, συνεχίσαμε για την περιοχή της Χαλέπας και το Αρχαιολογικό Μουσείο που λειτουργεί καθημερινά εκτός Τρίτης και μάλιστα ως τις 8 το βράδυ. Το εμβληματικό κτήριο όπου στεγάζεται μας εντυπωσίασε, όπως βέβαια και οι σπουδαίες συλλογές με τα ευρήματα της νεολιθικής εποχής, της μινωικής περιόδου και των χρόνων της ρωμαιοκρατίας. Οι τέσσερις αίθουσες δεν μας κούρασαν καθόλου κι έτσι παραμείναμε στην περιοχή, για την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα επίσκεψη στην Οικία -Μουσείο Ελευθερίου Βενιζέλου, το πατρικό σπίτι του σπουδαίου πολιτικού όπου έζησε για πάνω από τρεις δεκαετίες. Εδώ την προσοχή μας τράβηξε τόσο το αυτοκίνητο όπου επέβαινε κατά την απόπειρα δολοφονίας του τον Ιούνιο του 1933, όσο και οι πένες του με τις οποίες υπέγραψε τις συνθήκες των Σεβρών και της Λωζάνης.

Για τους τάφους των Βενιζέλων, μια ολιγόλεπτη διαδρομή με το αυτοκίνητο που είχαμε νοικιάσει, μας έφερε ανατολικότερα στο λόφο του Προφήτη Ηλία με την ομώνυμη εκκλησία του 16ου αιώνα. Γαλήνη και πεύκα περιβάλλουν τους λιτούς τάφους του Ελευθέριου Βενιζέλου και του γιου του Σοφοκλή, ενώ η πανοραμική θέα προς την πόλη των Χανίων ήταν πραγματικά μαγευτική. Για να την απολαύσουμε περισσότερο καθίσαμε σε ένα από τα περιζήτητα τραπέζια της πέτρινης βεράντας του Carte Postale και δοκιμάσαμε δημιουργικά πιάτα με ρίζες στην κρητική παράδοση και ντόπιες πρώτες ύλες, που μας άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις.

Με τη νύχτα να έχει μόλις αρχίσει, επιστρέψαμε στην Παλιά Πόλη, όπου η ενέργεια στα γραφικά και κατάμεστα από κόσμο σοκάκια ήταν μεθυστική. Καλοσυντηρημένα κτήρια σε παστέλ τόνους, με πέτρινες αψιδωτές εισόδους, σφυρήλατα υπέρθυρα και έντονα βαμμένα παραθυρόφυλλα εναλλάσσονταν με μαγαζάκια, εκκλησίες κι εστιατόρια, αναδύοντας ένα γοητευτικό αέρα ιστορίας και κάθε δρόμος μας καλούσε να τον εξερευνήσουμε. Έχοντας περπατήσει αρκετά, κατευθυνθήκαμε στο φημισμένο για τα cocktails του Bohème, βρίσκοντας δροσιά στην αυλή με τον 400 ετών πλάτανο, θαυμάζοντας το ιστορικό κτήριο όπου κάποτε στέγαζε κελιά Φραγκισκανών μοναχών και τσουγκρίζοντας με τα πολύ εξωτικά Tiki cocktail μας.

2η Μέρα: Οι παραδεισένιες παραλίες των νοτίων Χανίων

Ημέρα αφιερωμένη στις ονειρεμένες ακρογιαλιές του νότου του ανατολικότερου νομού της Κρήτης, με τα εξωτικών αποχρώσεων, ολοκάθαρα νερά, τις απίστευτες αμμουδιές που μοιάζουν τροπικές ή τις βοτσαλωτές ακτές. Η πληθώρα είναι τέτοια που πραγματικά χρειάζεσαι μέρες για να τις απολαύσεις όλες, ειδικά αν περιλάβει κανείς στο πρόγραμμά του τους γραφικούς παραθαλάσσιους οικισμούς με τα αυθεντικά ταβερνάκια και τις μοναδικές ντόπιες σπεσιαλιτέ, ή τη συναρπαστική φύση με τα θεαματικά φαράγγια στη σκιά των επιβλητικών Λευκών Ορέων. Τοπία που κόβουν την ανάσα με το φυσικό τους κάλος, διάσημα σε όλο τον κόσμο: αρκεί να σκεφτεί κανείς το μαγευτικό Ελαφονήσι ή το εντυπωσιακό Φαράγγι της Σαμαριάς.

Χωρίς καθυστέρηση και με τον χάρτη ανά χείρας, αφού πεταχτήκαμε μέχρι την πόλη των Χανίων για να απολαύσουμε την πεντανόστιμη χανιώτικη μπουρεκόπιτα του Phyllo και να πάρουμε μαζί μας τα περίφημα κρητικά γλυκά λυχναράκια με μυζήθρα όπως και σάντουιτς με ζυμωτό ψωμί και ντόπια τυριά, ξεκινήσαμε για την απάντηση της Κρήτης στους εξωτικούς προορισμούς, το διάσημο Ελαφονήσι. Ξετρελαθήκαμε αντικρύζοντας τη ροζ αποχρώσεων αμμουδιά που σχηματίζουν εκατομμύρια θρυμματισμένα κοχύλια και τα ρηχά τιρκουάζ νερά που περιβάλουν τη στενόμακρη χερσόνησο. Το πότε αυτή ενώνεται με το μικρό νησάκι εξαρτάται από τον καιρό, η εικόνα παραμένει όμως πάντα μαγευτική. Δεν χορταίναμε να βουτάμε στα μικρά κολπάκια, θέλαμε όμως να εξερευνήσουμε και το κοντινό κεδρόδασος, με τη δική του υπέροχη παραλία, κι έτσι ακολουθήσαμε το μονοπάτι που από τα δυτικά οδηγεί σε μια καταπράσινη όαση, καταλήγοντας σε μια επίσης τροπική παραλία με λευκή αμμουδιά.

Ένα ακόμη κεδρόδασος και η θαυμάσια παραλία του Γραμμένου βρίσκονται ανατολικότερα, κατεύθυνση που ακολουθήσαμε κι εμείς. Σαν σειρήνες η μία μετά την άλλη, οι ακρογιαλιές του νότου σε βάζουν σε συνεχή πειρασμό να βουτήξεις και να κολυμπάς για ώρες στα καταγάλανα νερά τους. Ψιλός Βόλακας, Πλακάκι, Κριός σημειώθηκαν στο χάρτη και μπήκαν αμέσως στο πρόγραμμα για τις επόμενες διακοπές μας στα Χανιά.

Προς το παρόν θα εντοπίζαμε τα ίχνη των hippies που τη δεκαετία του ’70 αγάπησαν τόσο την παραθαλάσσια κωμόπολη της Παλαιοχώρας. Μάς υποδέχτηκε από μακριά ό,τι έχει απομείνει από την επιβλητική «σιλουέτα» του Ενετικού Κάστρου Σελίνου, που τον 13ο αιώνα έλεγχε τους θαλάσσιους δρόμους προς τη βόρεια Αφρική, και δεν χάσαμε την ευκαιρία για μια ακόμη βουτιά και λίγη ηλιοθεραπεία στη φαρδιά αμμουδιά της Παχιάς Άμμου, της μεγάλης, οργανωμένης παραλίας της Παλαιοχώρας. Χαλαρώνοντας κάτω από τον ήλιο, σχολιάζαμε πόσα φαράγγια και τοπία μοναδικής ομορφιάς απλώνονταν πάνω από τα νότια παράλια, αλλά και πόσα χωριουδάκια έχει να ανακαλύψει κανείς.

Θα αφήναμε για το επόμενο ταξίδι το χωριό Άνυδροι με την πανοραμική θέα στο Λυβικό Πέλαγος που μας περίμενε ανατολικότερα, την ενδιαφέρουσα υπαίθρια γλυπτοθήκη του Αυστριακού καλλιτέχνη Gerhard Stelzhammer και ακόμη βορειότερα το χωριό Τεμένια με την πετρόκτιστη βυζαντινή εκκλησία του Σωτήρος που χρονολογείται στον 14ο αιώνα και τις περίφημες ιαματικές πηγές και θα συνεχίζαμε προς Γιαλισκάρι και Σούγια. Χαράξαμε πορεία δοκιμάζοντας τα παραδοσιακά και λίγο πειραγμένα πιάτα του Φοίνικα, ενός καφενείου με ιστορία από το 1968, ρόλο που κρατάει ανοίγοντας νωρίς το πρωί προσελκύοντας ψαράδες και ηλικιωμένους θαμώνες, και έχει εξελίξει λειτουργώντας επίσης ως γαστροταβέρνα -wine restaurant. Κλείσαμε με εξαιρετικό καφέ που καβουρδίζουν μόνοι τους από επιλεγμένους σπόρους που προμηθεύονται από κάθε γωνιά της γης και συνεχίσαμε ανατολικά ως τις δύο παραλίες που σχηματίζει η χερσόνησος στο Γιαλισκάρι.

Το να απαρνηθούμε κι εδώ μια βουτιά ήταν μάταιο, τα βαθυγάλανα νερά ήταν για άλλη μια φορά δελεαστικά και αναζωογονητικά, ενώ στις σημειώσεις για τα must see της επόμενης φοράς προστέθηκαν οι άφθονες ιστορικές βυζαντινές εκκλησίες της περιοχής, το γαλακτομπούρεκο του Κοντεκάκη, στο χωριό Καντάνος, και το καφενείο του Πετράκη στο χωριό Ροδοβάνι, αληθινό μνημείο, εν λειτουργία από το 1875. Καταλήξαμε στη Σούγια, όπως άλλωστε και το Φαράγγι της Αγίας Ειρήνης, και απολαύσαμε έναν χαλαρό απογευματινό περίπατο στο ψαροχώρι με τη θεαματική παραλία μήκους 1,5 χλμ. και την έντονη νυχτερινή ζωή.

Δυστυχώς, δεν είχαμε τον χρόνο να επιβιβαστούμε στα θαλάσσια ταξί που σε μεταφέρουν σε πανέμορφες παραλίες όπως η Τρυπητή και η Φουρνωτή, θα έχουμε έτσι κάτι ακόμη να περιμένουμε για την επόμενη φορά που θα πετάξουμε από την Αθήνα στα Χανιά με τη SKY express. Τότε μάλιστα θα φθάσουμε ακόμη ανατολικότερα, στο πευκόδασος της Σελούδας που καταλήγει στον Άγιο Παύλο, μία από τις θεαματικότερες παραλίες της Μεγαλονήσου, στα γεμάτα θαλάσσιες σπηλιές Μάρμαρα με τα εκτυφλωτικά νερά, στο Λουτρό, του οποίου η εικόνα με τα άσπρα σπιτάκια θυμίζει Κυκλάδες καθώς πλησιάζεις δια θαλάσσης, στα Γλυκά Νερά με τα επιβλητικά βράχια, στη Χώρα Σφακίων, περίφημο παραθαλάσσιο θέρετρο πλέον και βέβαια στο Φραγκοκάστελο με τα γαλαζοπράσινα, διάφανα νερά και το καλοδιατηρημένο φρούριο του 14ου αιώνα.

Όλα αυτά για την επόμενη φορά, καθώς όμως παίρναμε το δρόμο της επιστροφής, φροντίσαμε να κάνουμε για στάση στο χωριό Αγριλέ και το Παλιό Βενζινάδικο, ένα ακόμη παλιό καφενείο όπου γευτήκαμε αυθεντική, σπιτική κρητική κουζίνα, βασισμένη σε εποχικά υλικά από το μποστάνι της ιδιοκτήτριας και πρώτες ύλες από Κρητικούς παραγωγούς. Με θέα τα γύρω βουνά, σχεδόν στη μέση του πουθενά, τσουγκρίσαμε με τσικουδιά, δοκιμάσαμε καταπληκτικά καλτσούνια με χορταρικά, κολοκυθοανθούς γεμιστούς, χοχλιούς μπουρμποριστούς με άφθονα μπαχαρικά, αρνί τσιγαριαστό σκέτο λουκούμι και συμφωνήσαμε πως η κρητική κουζίνα δεν έχει ταίρι σε νοστιμιά.

Το βράδυ μας βρήκε, πού αλλού, στα ατμοσφαιρικά στενά των Χανίων όπου ντόπιοι και τουρίστες γίνονται ένα, γαργαλιστικές μυρωδιές ξεχύνονται από ταβερνάκια κι εστιατόρια και τα cocktails ρέουν άφθονα σε όμορφες αυλές και ταράτσες με θέα. Σαν αυτή του Παλλάς, σε ένα ιστορικό κτήριο του 1830, όπου τα ποτά μας συνόδευσε η θέα στο ιδιαίτερα μαγευτικό τη νύχτα ενετικό λιμάνι και τον αιγυπτιακό φάρο. Συνεχίσαμε στο Fagotto Jazz Bar που φημίζεται και για τις live βραδιές του και για τελευταία στάση αφήσαμε την αψιδωτή αυλή του bar Μοναστήρι του Καρόλου για ένα τελευταίο cocktail, Sticky Fingers φυσικά.

3η Μέρα: Ανακαλύπτοντας μερικές από τις συναρπαστικότερες φυσικές ομορφιές της νησιωτικής Ελλάδας

Η μέρα που το συναρπαστικό ταξίδι μας θα ολοκληρωνόταν, ξεκίνησε με cult πρωινό, χανιώτικη μπουγάτσα φτιαγμένη με πηχτόγαλο, με μπόλικη άχνη και κανέλα, και μάλιστα διπλό, αφού τη δοκιμάσαμε και στα δύο φημισμένα μπουγατσάδικα, τον Ιορδάνη και τον Τωμαδάκη. Διαπιστώνοντας ότι για να κάνουμε τις προμήθειές μας σε εκλεκτά ντόπια προϊόντα θα χρειαστούμε μία επιπλέον αποσκευή, την προσθέσαμε εύκολα στην κράτησή μας και χωρίς άγχος επιδοθήκαμε σε όλων των ειδών τα ψώνια. Αγοράσαμε παξιμάδια κι άλλα εκλεκτά ντόπια προϊόντα από το φροντισμένο μπακάλικο Ψαρρός -Αρώματα Γης, βιολογικό έξτρα παρθένο ελαιόλαδο από το Pamako, πρωτότυπα δώρα για φίλους από το gift shop του κομψού εκθεσιακού χώρου του Βασίλη Πλατσάκη και για εμάς κάποια από τα στιλάτα, γεμάτα χρώμα, δερμάτινα αξεσουάρ της Χανιώτικης καταγωγής σχεδιάστριας Τζωρτζίνας Σκαλίδη στο κατάστημά της, Georgina Skalidis.

Δεν θα χάναμε φυσικά το μπάνιο μας, για αυτό επιλέξαμε και τη βραδινή πτήση της επιστροφής: για να κερδίσουμε χρόνο και να βάλουμε πλώρη για τον εξωτικό Μπάλο, ένα ακόμη μοναδικό θέαμα τροπικών αποχρώσεων νερών και ροζ αμμουδιάς. Καθ’ οδόν για το λιμάνι του Κισσάμου, απ΄όπου θα παίρναμε το εκδρομικό σκάφος, κάναμε μια στάση στους Αμπελώνες Καραβιτάκη για να δοκιμάσουμε ξεχωριστούς οίνους από κρητικές ποικιλίες, όπως Κοτσιφάλι, Λιάτικο, Βιδιανό και Βηλάνα.

Πλέοντας με το τουριστικό καραβάκι προς τη λιμνοθάλασσα του Μπάλου, ένα θαύμα της φύσης που σχηματίζεται ανάμεσα στη χερσόνησο Τηγάνι και τη δυτική πλευρά του ακρωτηρίου της Γραμβούσας, οι εικόνες μας άφηναν εκστασιασμένες, καθώς φωτογραφίσαμε τις απόκρημνες ακτές του ακρωτηρίου της Γραμβούσας, κολυμπήσαμε στα νερά της Ήμερης Γραμβούσας και θαυμάσαμε το δικό της ενετικό φρούριο αλλά και το σκουριασμένο ναυάγιο στη νότια πλευρά της. Εξίσου συναρπαστική εμπειρία και το κολύμπι στον Μπάλο, όπου μάλιστα είχαμε στην ευκαιρία να χρησιμοποιήσουμε και τον εξοπλισμό μας, αφού πέρα από τα βράχια, η ρηχή και ζεστή θάλασσα βαθαίνει και τα δροσερά νερά προσφέρονται για παρατήρηση του βυθού.

Μάς μάγεψε τόσο το μοναδικό τοπίο, που αποφασίσαμε να μην επισκεφτούμε τη διάσημη παραλία Φαλάσαρνα αυτή τη φορά και να παραμείνουμε ως αργά το απόγευμα στην ενταγμένη στο δίκτυο προστασίας Natura 2000 λιμνοθάλασσα. Καθώς μάλιστα η πτήση Χανιά -Αθήνα της SKY express αναχωρούσε λίγο μετά τις 22:30 είχαμε χρόνο για μια τελευταία απολαυστική εμπειρία, ιδανικό συνδυασμό κρητικής φιλοξενίας και αυθεντικών γεύσεων, στο εξαιρετικό εστιατόριο Gramvousa. Ντάκος, σταμναγκάθι, αυγά με στάκα, κρεμμυδοκαλίτσουνα, μπουρέκι χανιώτικο και κρεατότουρτα με αρνί, ό,τι κι αν πέρασε από το τραπέζι μας ήταν μια γιορτή γεύσης, μια ωδή στην αξεπέραστη κρητική παράδοση.

«Θα μας λείψουν όλα, γεύσεις και στιγμές, βουτιές και εικόνες μοναδικές», σκεφτόμασταν έχοντας ολοκληρώσει γρήγορα το check in και καθώς «βουλιάζαμε» στα άνετα σκούρα μπλε καθίσματα του αεροσκάφους της SKY express. Συζητώντας για τις αξέχαστες μέρες που περάσαμε, η αναζήτηση για τον τόπο που θα ταξιδεύαμε προσεχώς, ήρθε αβίαστα. Η Ελλάδα έχει τόσες ομορφιές και η SKY express μας ταξιδεύει κυριολεκτικά παντού, έτσι δυσκολευτήκαμε να επιλέξουμε τον επόμενο προορισμό μας, μετά όμως από αρκετή σκέψη καταλήξαμε πως θα προτιμήσουμε πάλι νησί, όσο τουλάχιστον ακόμη ο καιρός μάς το επιτρέπει. Η επόμενη συναρπαστική, ταξιδιωτική μας περιπέτεια θα ξεκινούσε σύντομα, για τη δική σας δεν έχετε παρά να κλείσετε θέση εδώ.

Διαβάστε ακόμα:

Λίμνη Κουρνά, Σηρικαριανό Φαράγγι, Κομολίθοι -3 τοπία μοναδικά τοπία στα Χανιά

City Break στα Χανιά: Ατμοσφαιρικές βόλτες στο Ενετικό Λιμάνι και στα γραφικά στενά

Τα χωριά του Αποκόρωνα στα Χανιά