Η εμπειρία της οδικής περιήγησης στη μαγευτική Κεφαλονιά

Καθ’ οδόν για τις παραλίες Πετανοί και Φτέρη

Η πρώτη διαδρομή στο νησί ήταν αρκετή για να επιβεβαιώσει ότι ο τόπος έχει ομορφιά πράγματι αξιομνημόνευτη. Ξεκινώντας από την περιοχή του αεροδρομίου κινηθήκαμε παράλληλα με τον κόλπο του Αργοστολίου εκεί όπου η ξηρά έχει μια ιδιαίτερη πεταλοειδή μορφή και ο δρόμος οδηγεί στην απέναντι πλευρά, στη χερσόνησο του Ληξουρίου.

Είναι άξιο αναφοράς το πέρασμα από τον Υδροβιότοπο Λιβάδι, σημαντικό οικοσύστημα για το νησί καθώς αποτελεί καταφύγιο σπάνιων ειδών πτηνών και αμφίβιων. Ένας ευθύς δρόμος διέρχεται από τη σχεδόν επίπεδη πεδιάδα με τα έλη χωρίζοντας την από τη θάλασσα. Εμείς κατευθυνόμασταν προς την παραλία Πετανοί, τον πρώτο σταθμό μας.

Περνώντας από το ημιορεινό τμήμα, ένας δρόμος με χαρακτηριστικό φιδωτό σχήμα και διαδοχικές στροφές αποκάλυψε σύντομα τη θέα ενός προφυλαγμένου όρμου με σμαραγδένια νερά, στα οποία καταλήγουν απότομοι βράχοι με πυκνή χαμηλή βλάστηση. Η παραλία είναι οργανωμένη στο μεγαλύτερο τμήμα της, και συνδυάζει ψιλό βότσαλο με καθαρά νερά. Απολαύσαμε την πρώτη βουτιά, ωστόσο αποφασίσαμε να κατευθυνθούμε έπειτα στην ήρεμη και μοναχική παραλία Φτέρη στον κόλπο του Μύρτου. Αυτή η παραλία, που δεν είναι εύκολα προσβάσιμη, καθώς μπορεί να προσεγγιστεί είτε με καραβάκι είτε μέσω μονοπατιού περίπου μισής ώρας, διαφυλάσσει ακέραια την αυθεντικότητά της.

Ήταν συνώνυμο απόλυτης ηρεμίας η θέα του απέραντου γαλάζιου της θάλασσας σε ισόρροπη αντίθεση με το λευκό βότσαλο της ακτής και τα άναρχα σμιλεμένα γκριζωπά βράχια. Χορτασμένοι από την ομορφιά αυτού του τοπίου, πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς το Ληξούρι. Ακολούθησε μια σύντομη βόλτα στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του νησιού που διατηρεί ατόφια τη γραφικότητα της. Καθώς ο ήλιος έδυε επιβιβαστήκαμε στο ferry boat από το Ληξούρι για το Αργοστόλι, απολαμβάνοντας εν πλω τους ποικίλους χρωματικούς τόνους στον ορίζοντα.

Το Σπήλαιο Δρογκαράτη

Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε καθ’ οδόν προς το ανατολικό τμήμα του νησιού, εκεί όπου βρίσκεται το λιμάνι της Σάμης. Λίγα χιλιόμετρα νωρίτερα εντοπίζεται ένα εντυπωσιακό φυσικό μνημείο με παρουσία που ξεπερνά τα 100 εκατομμύρια χρόνια. Το Σπήλαιο Δρογκαράτη αποκαλύφθηκε τυχαία μετά από έναν σεισμό και συγκαταλέγεται στα ομορφότερα ασβεστολιθικά σπήλαια της χώρας, λόγος σημαντικός για να βρεθείς εκεί και να θαυμάσεις τη μεγαλοπρέπεια της φύσης. Σαν φυσικά γλυπτά οι σταλαγμίτες και οι σταλακτίτες εναλλάσσονται σε ποικίλους σχηματισμούς στις δύο κύριες αίθουσες του Σπηλαίου, τη μεγαλύτερη που έχει ημικυκλική δομή σαν φυσικό αμφιθέατρο με εξαιρετική ακουστική και αποκαλείται Αίθουσα της Αποθέωσης, και τη μικρότερη γνωστή με το όνομα Βασιλικός Εξώστης.

Η περιήγηση εντός του Σπηλαίου είχε κάτι το απόκοσμο και ήταν αυτό το ξεκίνημα που μάς ενεργοποίησε σοβαρά, μαζί με την αναπάντεχη δροσιά -η θερμοκρασία εντός του Σπηλαίου είναι σταθερά στους 18 βαθμούς. Βγήκαμε στην επιφάνεια κυριολεκτικά συνεπαρμένοι και έτοιμοι να ανακαλύψουμε τα υπόλοιπα γεωλογικά μνημεία της περιοχής. Προηγήθηκε όμως στάση σε ένα επίσης μυστηριακό μέρος, ένα χωριό φάντασμα, τα εγκαταλελειμμένα Παλιά Βλαχάτα. Ο συγκεκριμένος οικισμός, όπως πολλοί ακόμα σε όλο το μήκος του νησιού, καταστράφηκε και ερημώθηκε μετά τον τρομακτικό σεισμό του 1953 που ισοπέδωσε το μεγαλύτερο μέρος της Κεφαλονιάς. Κατάλοιπα του οικισμού αποκαλύπτουν την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και την ανθρώπινη παρουσία που άλλοτε άκμαζε εκεί.

Επίσκεψη στο Λιμνοσπήλαιο Μελισσάνη

Επόμενο τοπόσημο της περιοχής, το Λιμνοσπήλαιο Μελισσάνη με σπουδαίο γεωλογικό, οικολογικό, μυθολογικό και αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Μετά από σεισμό αποκολλήθηκε και έπεσε τμήμα της οροφής του Σπηλαίου διαμορφώνοντας ένα φυσικό άνοιγμα σε αυτό το ξεχωριστό γεωλογικό μνημείο με το θολωτό σχήμα, τα βαθυγάλανα νερά της ανοιχτής λίμνης, την βλάστηση και τους σταλακτίτες σε ιδιαίτερους σχηματισμούς. Κορυφαία στιγμή η ώρα 12 το μεσημέρι όταν οι ακτίνες του ήλιου εισχωρούν κάθετα και το φως αναδεικνύει την τριλογία των χρωμάτων, το βαθύ γαλάζιο της λίμνης, το πράσινο της βλάστησης και το καφέ το πετρωμάτων. Μοναδικά ισορροπημένα συνθέτουν ένα μεγαλόπρεπο σκηνικό μυθικών διαστάσεων, καθώς αρχαιολογικά ευρήματα ήδη από τον 4ο αιώνα π.Χ. πιστοποιούν την αρχαία λατρευτική χρήση του Σπηλαίου, το οποίο αποκαλείται και Σπήλαιο των Νυμφών.

Η έντονη εξερευνητική διάθεση εκείνου του πρωινού ολοκληρώθηκε με βουτιά σε -άλλη μια- κορυφαία παραλία του νησιού, την Αντίσαμο. Όρμος προφυλαγμένος δίπλα από το λιμάνι της Σάμης μάς κέρδισε από μακριά λόγω των κατάφυτων βράχων που περιβάλλουν μια μεγάλη σε μήκος και πλάτος ακτή με το χαρακτηριστικό λευκό βότσαλο. Στιγμή αποφόρτισης και σχεδιασμού των επόμενων μετακινήσεών μας, καθώς είχαμε ακόμα πολλά μέρη να ανακαλύψουμε.

Από την Άσσο στον Μύρτο

Το απόγευμα μάς βρήκε ξανά δυτικά στον γραφικό οικισμό της Άσσου η οποία διαφυλάσσει την παραδοσιακή κεφαλλονίτικη αρχιτεκτονική καθώς δεν υπέστη ζημιές στον σεισμό του 1953. Προφυλαγμένος σε έναν μικρό όρμο, ο οικισμός ξεχωρίζει λόγω των καλαίσθητων αρχοντικών με προσόψεις σε διαφορετικές αποχρώσεις και αρμονική αλληλουχία. Η περιπλάνηση ξεκίνησε από τα σοκάκια, για να συνεχίσει στο μονοπάτι κατά μήκος της χερσονήσου προς το Ενετικό Κάστρο.

Περπατώντας περίπου για σαράντα λεπτά με θέα τον οικισμό φτάσαμε σε ένα από τα μεγαλύτερα κάστρα στην Ελλάδα, οχυρωματικό έργο των Ενετών κατά τον 16ο αιώνα σε μια θέση με στρατηγική σημασία. Από εκεί επιτηρήσαμε ολόκληρη την περιοχή, μέχρι να βρεθούμε ξανά εν κινήσει προς τον πασίγνωστο Μύρτο, όπου απολαύσαμε ένα μεγαλόπρεπο ηλιοβασίλεμα ανάμεσα στις κατακόρυφες πλαγιές των βράχων που καταλήγουν στο ακαταμάχητο γαλάζιο της θάλασσας.

Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με μια πρωινή περιήγηση στην πρωτεύουσα της Κεφαλονιάς, το Αργοστόλι και τα αξιοθέατά του. Η πλατεία της Καμπάνας, το κεντρικό λιθόστρωτο, ο Κήπος του Νάπιερ, το λιμάνι και η εμβληματική, λόγω του μεγάλου μήκους της, πέτρινη γέφυρα Ντε Μποσέ, παρακαταθήκη από την περίοδο της Αγγλικής κατοχής του νησιού στις αρχές του 19ου αιώνα.

Συνεχίσαμε οδικώς για το βόρειο τμήμα της πόλης, εκεί όπου σχηματίζεται ένα σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο, γνωστό ως Καταβόθρες, δηλαδή ρωγμές του εδάφους μέσα στις οποίες εισχωρεί το θαλασσινό νερό, ακολουθεί υπόγεια ρεύματα και τελικά αναδύεται στο ανατολικό τμήμα του νησιού. Εκεί εντοπίζεται άλλο ένα φημισμένο αξιοθέατο, ο Φάρος των Αγίων Θεοδώρων ή Φανάρι, αντίγραφο μαρμάρινου φάρου χτισμένου την περίοδο της Αγγλικής κατοχής. Ο δρόμος οδηγεί έπειτα σε διαδοχικούς γραφικούς κολπίσκους, ιδανική ευκαιρία για γρήγορη βουτιά.

Εξερευνώντας τον Αίνο

Μετά από αρκετή περιπλάνηση σε παραθαλάσσιες τοποθεσίες, είχε έρθει η ώρα της εξερεύνησης στα ορεινά. Ήμασταν καθ΄ οδόν για τον Αίνο, τον κύριο ορεινό όγκο και το ψηλότερο βουνό στα Επτάνησα με την ψηλότερη κορυφή του, τον Μεγάλο Σωρό να φτάνει τα 1.628 μέτρα. Η διαδρομή μέσα στην πυκνή βλάστηση με κυρίαρχη την μαύρη ελάτη, γνωστή ως Κεφαλληνιακή, αποδείχθηκε μια διαφορετική ευκαιρία ψυχαγωγίας. Σπουδαία η οικολογική αξία του δάσους, επιβεβαιώνεται από την αναγνώρισή του ως Εθνικού Δρυμού από το 1962. Ακολουθώντας ένα πεζοπορικό μονοπάτι περίπου μιας ώρας (απαραίτητη προϋπόθεση τα κλειστά και άνετα παπούτσια), φτάνεις στην κορυφή, το ψηλότερο σημείο της Κεφαλονιάς, από όπου η θέα σε μεγάλο βάθος του ορίζοντα, είναι αφοπλιστική. Αισθάνεσαι σαν να εποπτεύεις μέσα από τις διαδοχικές κορυφογραμμές τα θαλάσσια περάσματα και τα γειτονικά νησιά.

Ολοκληρώνοντας το ταξίδι στο βόρειο τμήμα του νησιού

Η απογευματινή επίσκεψη στο κοσμοπολίτικο και γραφικό Φισκάρδο, στο βόρειο τμήμα του νησιού ήταν η καλύτερη επιλογή για το κλείσιμο το ταξιδιού μας. Προφυλαγμένο σε ένα φυσικό και απάνεμο λιμάνι, ξεχωρίζει για την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του, καθώς τα αρχοντικά του διατηρούνται από τα μέσα του 19ου αιώνα. Από τις παραλίες του βόρειου τμήματος ξεχωρίσαμε το Φώκι, τις Αλατιές και την Αγία Ιερουσαλήμ. Στο τέλος εκείνης της μέρας, οι εμπειρίες τα βιώματα και οι εικόνες δημιούργησαν έναν υπέροχο συνδυασμό θετικών συναισθημάτων.

Είναι πραγματικά ασύγκριτη η δυναμική και η γοητεία του πολύμορφου κεφαλλονίτικου τοπίου με τα γεωλογικά φαινόμενα, τα σπήλαια, τις ξεχωριστές παραλίες, τους οικισμούς αλλά και τον μοναδικό ορεινό όγκο του Αίνου. Πλήρεις από εικόνες, παραδεχθήκαμε ότι είχαμε ακόμα κι άλλα σημεία του νησιού να ανακαλύψουμε. Αλλά σε ένα επόμενο ταξίδι εκεί, στο όποιο θα προτιμήσουμε ξανά την ενοικίαση αυτοκινήτου από την Avis, καθώς αναγνωρίσαμε ότι ήταν εξαιρετικά συμφέρουσα επιλογή λαμβάνοντας υπόψη τις συνεχείς προσφορές της.

Ένας μικρός γαστρονομικός οδηγός:

-Για φαγητό προτείνουμε «Η Λαδόκολλα στην Πλαγιά» (Δαμουλιανάτα, Ληξούρι), «Ο Μπότσολος» (Αγίου Γερασίμου, Αργοστόλι), «Καφέ-Ουζερί η Γέφυρα» (Ληξούρι), «Alati All-Day Bar & Restaurant» (Παραλία Αλατιές)

-Για καφέ ή γλυκό «Myrtillo» (Διβαράτα), «Old Time Café» (Επαρ. Οδ. Περατάτων)

-Για να δοκιμάσετε τα αξιόλογα κρασιά της Κεφαλονιάς αξίζει μια επίσκεψη στο οινοποιείο «Ορεάλιος Γη»

– «Συνεταιρισμός Παραγωγών Ρομπόλας Κεφαλονιάς» (Βαλσαμάτα)

Info:

Το Σπήλαιο Δρογκαράτη είναι ανοικτό καθημερινά 09:00 –18:00. Το βάθος του φτάνει τα 95 μέτρα και θέλει ίσως κάποια προσοχή κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια. Το Λιμνοσπήλαιο Μελισσάνη είναι επίσης ανοικτό καθημερινά 09:00 –18:00, αλλά έχει μεγάλη αναμονή.

Επιμέλεια: Χρήστος Τζούτης 

Κείμενο:  Ευαγγελία Πέττα

Φωτογραφία:  Γιάννης Παπαναστασόπουλος/Χρήστος Τζούτης 

Βίντεο: Γιάννης Παπαναστασόπουλος

Διαβάστε ακόμα:

Από τον Βόλο προς το Κεντρικό Πήλιο: Μια οδική εξερεύνηση αντιθετικών εικόνων

Ανακαλύπτοντας τις ομορφιές της Κέρκυρας μέσα από μια οδική εξερεύνηση

Αθηναϊκή Ριβιέρα και Σούνιο: Βουτιές, επαφή με τη φύση κι ένα μαγευτικό ηλιοβασίλεμα