Ελατοσκέπαστα μονοπάτια, αλπικά τοπία, κρυστάλλινα νερά που τρέχουν μέσα από πετρόκτιστες βρύσες, πλακόστρωτες πλατείες, εντυπωσιακοί καταρράκτες: ήταν πολλοί οι λόγοι που μας οδηγήσαν στα Τζουμέρκα. Το ταξίδι μας έγινε πριν από λίγες ημέρες και δεδομένου ότι δεν είχαμε στην κατοχή μας ένα άνετο αυτοκίνητο για ένα απαιτητικό ταξίδι, η ενοικίαση αυτοκινήτου ήταν μονόδρομος.
Απευθυνθήκαμε στην Αvis και μέσω της ιστοσελίδας της, βρήκαμε το κατάλληλο όχημα για το δύσκολο ορεινό οδικό δίκτυο της Ηπείρου. Να σημειωθεί ότι η Avis διαθέτει μεγάλη γκάμα από αυτοκίνητα με χαμηλή κατανάλωση, πράγμα σημαντικό σε εποχές με υψηλές τιμές καυσίμων.
Μετά την άνετη αλλά «μονότονη» οδήγηση στον αυτοκινητόδρομο, ακολουθεί το απαιτητικότερο αλλά πανέμορφο κομμάτι οδήγησης στον επαρχιακό δρόμο Ιωαννίνων-Συρράκου. Ανεβαίνοντας τα Τζουμέρκα και πλησιάζοντας στον προορισμό μας, το Συρράκο, νιώθουμε πολύ τυχεροί που τελικά αποφασίσαμε να έρθουμε εδώ. Ο Καλαρρύτικος ποταμός «κόβει» τη στεριά στα δύο, ενώ τα χρώματα της εποχής δένουν αρμονικά με τη φύση. Καθώς κινούμαστε στον φιδωτό δρόμο, το Συρράκο, το χωριό που είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1.200 μέτρων και μοιάζει να «κρέμεται στις πλαγιές του βουνού, εμφανίζεται και εξαφανίζεται ξανά.
Μετά από περίπου 5 ώρες οδήγησης, αφήνουμε το αυτοκίνητο έξω από το χωριό. Το Συρράκο, όπως και οι γειτονικοί Καλαρρύτες, είναι χαρακτηρισμένο παραδοσιακός οικισμός και τα αυτοκίνητα εντός του απαγορεύονται. Ο φίλος που θα μας φιλοξενήσει, μάς υποδέχεται και καθώς πηγαίνουμε προς το σπίτι του μας «ταξιδεύει» στην ιστορία των δύο χωριών τα οποία κάποτε ήκμασαν χάρη στο εμπόριο, την αργυροχρυσοχοΐα και την υφαντική. Εδώ φτιάχνονταν κάποτε κάπες και κουβέρτες που προορίζονταν για τα καλύτερα σπίτια της Ευρώπης. Η παλιά αίγλη αντικατοπτρίζεται και στα όμορφα πέτρινα αρχοντικά σπίτια με τις στέγες από σχιστόλιθο που βλέπουμε περπατώντας στα καλντερίμια του Συρράκου. Από όλα τα κτίρια, όμως, ξεχωρίζει το παλιό δημοτικό σχολείο που έχει μετατραπεί σε ξενώνα.
Το υπέροχο μονοπάτι
Η επόμενη μέρα της εκδρομής θα μας βρει να διασχίζουμε το ιστορικό μονοπάτι που ενώνει το Συρράκο με τους Καλαρρύτες. Τα δύο χωριά απέχουν περίπου 40 λεπτά με το αυτοκίνητο αλλά στην ευθεία του μονοπατιού που διασχίζει την απόκρημνη χαράδρα του Καλαρρύτικου ποταμού απέχουν 1800 μέτρα. Για καλή μας τύχη, δεν βρέχει, ούτε έχει προηγηθεί βροχή που θα απαιτούσε περισσότερη προσοχή, ενώ η θερμοκρασία είναι τέτοια ώστε το περπάτημα να είναι ευχάριστο.
Για να φτάσουμε στους Καλαρρύτες, χρειαστήκαμε περίπου 1 ώρα και 40 λεπτά. Η διαδρομή έχει τις δυσκολίες της με απότομες κατηφόρες -που γίνονται ανηφόρες αν επιχειρήσετε να επιστρέψετε- αλλά η θέα και η επαφή με τη φύση αποζημιώνει σε κάθε περίπτωση. Στους Καλαρρύτες, απολαύσαμε ελληνικό καφέ στο καφενείο η Άκανθος -ο ιδιοκτήτης της, Ναπολέων Ζαγκλής, είναι από τις εμβληματικές φυσιογνωμίες της περιοχής. Ακόμα, μυηθήκαμε στις αυθεντικές γεύσεις της ηπειρώτικης κουζίνας: χοιρινό στην κατσαρόλα, κόκορα με χυλοπίτες και φυσικά, κρασί από τη Ζίτσα.
Προτιμήσαμε να επιστρέψουμε από τους Καλαρρύτες με αυτοκίνητο. Αν είστε, όμως, εξοικειωμένοι με την πεζοπορία, δεν θα δυσκολευτείτε να περπατήσετε το μονοπάτι μετ’επιστροφής. Πριν γυρίσουμε στο Συρράκο, ακολουθήσαμε τον δρόμο που μας έφερε κοντά στην Μονή Κηπίνας, το μοναστήρι που μοιάζει να κρέμεται στον αέρα έτσι όπως είναι σφηνωμένο στο άνοιγμα ενός βράχου. Ο ντόπιος φίλος μας εξηγεί ότι το μοναστήρι πιθανότατα ιδρύθηκε στις αρχές του 13ου αιώνα όσο εμείς εστιάζουμε στη συγκλονιστική εικόνα της «αιωρούμενης» μονής.
Στα ελατόσκεπα χωριά των Τζουμέρκων
Οι επόμενες μέρες της εκδρομής μας περιελάμβαναν διαδρομές με το αυτοκίνητο και γνωριμία με το υπέροχο φυσικό περιβάλλον και τα χωριά της περιοχής: την αμφιθεατρικά χτισμένη Πράμαντα, τους Καταρράκτες, το φημισμένο σπήλαιο της Ανεμότρυπας. Ξεχωρίσαμε, επίσης, το Βουργαρέλι. Χτισμένο ανάμεσα σε δύο λόφους σκεπασμένους από τα έλατα, με πηγές με δροσερά νερά, πέτρινα τοξωτά γεφύρια και φυσικά μια πλακόστρωτη πλατεία. Αν βρεθείτε εδώ, αξίζει σίγουρα να περπατήσετε στο υπέροχο καλντερίμι που οδηγεί στις δύο πετρόχτιστες βρύσες. Την «Αρχόντω» και την «Κρυστάλλω».
Πριν αποχαιρετήσουμε τα Τζουμέρκα, επισκεφτήκαμε ένα σημείο που συμβολίζει τον «αδάμαστο» χαρακτήρα της περιοχής: το περίφημο γεφύρι της Πλάκας. Το τόξο κατέρρευσε το 2015 σε μία μεγάλη κακοκαιρία αλλά ξαναφτιάχτηκε το 2020 μετά από πρωτοβουλία Εθνικού Μετσόβιο Πολυτεχνείου με τα ίδια υλικά και τις τεχνικές που χρησιμοποίησαν πριν 150 χρόνια ο πρωτομάστορας Κώστας Μπέκας και οι δικοί του τεχνίτες.
Πέτρα, χώμα, μαστοριά, επιμονή, προσπάθεια. Όλα αυτά και κυρίως ένα εκπληκτικό φυσικό τοπίο χαρακτηρίζουν τα Τζουμέρκα: έναν θαυμαστό ορεινό προορισμό για τον οποίο, όμως, θα χρειαστείτε σίγουρα ένα καλό αυτοκίνητο αν θέλετε να τον γνωρίσετε καλά. Εμάς αυτό μας το εξασφάλισε η ενοικίαση αυτοκινήτου από την Avis.
Ανυπομονούμε να τον ξαναδούμε τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες, όταν θα υπάρχει και δυνατότητα για δραστηριότητες, όπως ράφτινγκ και μπάνιο στην παραλία του Αχελώου.
Διαβάστε ακόμα:
Τζουμέικερς: Μια παρέα στα Τζουμέρκα δημιουργεί αγροτικά εργαλεία με αντισυμβατικό τρόπο
Road trip στη Bόρεια Εύβοια, τον προορισμό που ετοιμάζει την μεγάλη επιστροφή
Από τη Θεσσαλονίκη στον Όλυμπο: Ένα road trip στη φθινοπωρινή φύση και τη μυθική διάσταση του βουνού
