Η σύγχρονη τάση των ταξιδιωτών, που διψούν για περιπέτεια χωρίς προγραμματισμό, δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την αβεβαιότητα που επικρατεί στη φύση.
Η ένταση της προετοιμασίας για ένα ταξίδι, η ακρίβεια στα σηματοδοτημένα μονοπάτια και η κατάκτηση απομακρυσμένων κορυφών ολοκληρώνονται με τον κατάλληλο εξοπλισμό. Περιπλανώμενη στα τοπία της φύσης, έχω μάθει να αποδέχομαι την αδάμαστη δύναμή της και να μην υπερεκτιμώ τη δική μου, παραμένοντας ταπεινή. Αποτελεί το συναισθηματικό μου καταφύγιο, σαν την πόρτα της Νάρνια, κρυμμένη σε βουνά, αιωνόβια δάση, ρέοντα ποτάμια και γαλήνιες λίμνες. Όταν το «οξυγόνο» μου τελειώνει, αυτή είναι η λύση. Αντιμετωπίζω την προετοιμασία ενός τέτοιου εγχειρήματος σαν αποστολή. Φροντίζω να μελετώ αυτά τα μέρη πριν τα επισκεφτώ, ασχολούμαι προσεκτικά με τα μονοπάτια, τις υψομετρικές διαφορές, τα χιλιόμετρα και τη μορφολογία του εδάφους με υπομονή, ενώ παρακολουθώ πάντα τις καιρικές συνθήκες.
Για να νιώσω όλη τη θεραπευτική επίδραση της φύσης, μακριά από τους τεχνητούς ήχους της πόλης, και να απολαύσω την εμπειρία της ελευθερίας και της δράσης, στηρίζομαι πάντα στην καλή οργάνωση. Όσο προσεκτικά κι αν έχω προγραμματίσει τα πάντα, όταν η φύση με «φιλοξενεί», πάντα υπάρχει χώρος για το αναπάντεχο. Μετά από αρκετές τέτοιες εμπειρίες, συνεχίζω να ετοιμάζω τη λίστα “τι χρειάζομαι” με την ίδια προσοχή και επιμέλεια. Όσες ώρες κι αν έχω περάσει στα βουνά, πάντα ανακαλύπτω κάτι ακόμη που, αν το διόρθωνα ή προσέθετα στον εξοπλισμό μου, θα με βοηθούσε.
Ένας αξιόπιστος εξοπλισμός – προσαρμοσμένος στη δραστηριότητα και στην εποχή – έχει καθοριστική σημασία για τη δημιουργία μιας ασφαλούς και ευχάριστης ταξιδιωτικής εμπειρίας. Εκεί θα πρέπει να εστιάσει όποιος επιθυμεί να γνωρίσει τη φύση ανακαλύπτοντας τα μονοπάτια της. Ο εξοπλισμός ενός πεζοπόρου ή ορειβάτη είναι μελετημένος και δοκιμασμένος σε κάθε συνθήκη. Λέξεις-κλειδιά: άνεση και πρακτικότητα.
Το σακίδιό μου, o συνοδοιπόρος μου
Συνοδοιπόρος μου σε κάθε περιπέτεια είναι το ορειβατικό σακίδιο, όπου αποθηκεύω κάθε «πολύτιμο» αντικείμενο που θα μου φανεί χρήσιμο. Έτσι και τώρα, το ετοιμάζω με προσοχή και στόχο να με συντροφεύσει στα δασωμένα, φθινοπωρινά μονοπάτια της Ορεινής Ναυπακτίας, καθώς θα απολαμβάνω κάθε κελάηδισμα και άρωμα από τα μοσχομυριστά βότανα. Έχω επενδύσει στον εξοπλισμό μου, σαν μικρή «χελώνα» που τον κουβαλά πάντα όπου κι αν βρεθεί. Για το σακίδιο, η επιλογή πρέπει να είναι προσεγμένη και σωστή: το μέγεθός του εξαρτάται από τη διάρκεια της πεζοπορίας, το υλικό πρέπει να είναι ανθεκτικό, με αδιάβροχο κάλυμμα και ανατομικό σχεδιασμό, ώστε το βάρος να κατανέμεται ομοιόμορφα και να στηρίζεται καλά.
Οι ζώνες που αγκαλιάζουν τη μέση και οι ιμάντες στο στήθος παρέχουν σταθερότητα και ισορροπία στο περπάτημα, ενώ η δυνατότητα ρύθμισης των ιμάντων προσαρμόζει το σακίδιο στις αναλογίες του σώματος. Οι τσέπες είναι εξίσου σημαντικές – στα πλάγια πρέπει να υπάρχουν μεγάλες θήκες για νερό, και στη ζώνη μέσης μια θήκη για γρήγορη πρόσβαση στο κινητό μου. Όσο τεχνικά σωστό κι αν είναι ένα σακίδιο, η σωστή τοποθέτηση του φορτίου παραμένει κρίσιμη: τα βαριά αντικείμενα τοποθετούνται κοντά στην πλάτη, τα ελαφριά στο πάνω μέρος και τα μεσαίου βάρους στο κάτω. Για διατήρηση ισορροπίας, ιδανικά δεν πρέπει να προεξέχουν αντικείμενα από το σακίδιο.
Σε αυτή την εκδρομή επέλεξα ένα σακίδιο 30 λίτρων, που χωρούσε ό,τι χρειαζόμουν. Το ευρύτερο δίκτυο μονοπατιών της περιοχής χρησιμοποιείται από τα αρχαία χρόνια, με ευρήματα που υποδεικνύουν ότι η περιοχή κατοικείται από το 2500 π.Χ. Περπατώντας στα πέτρινα καλντερίμια και τις γειτονιές του χωριού, θαυμάσαμε την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, κοντά στα παραδοσιακά καφενεία, και στη συνέχεια συναντήσαμε το θρυλικό λεωφορείο, τον Καρνάβαλο, που συνέδεε τη γραμμή Ναυπάκτου-Άνω Χώρας. Αφήνοντας πίσω μας τα τελευταία σπίτια του οικισμού, φτάσαμε στην αρχή του δασικού μονοπατιού. Αποχρώσεις του χρυσοκίτρινου κυριαρχούν γύρω μας καθώς διασχίζουμε ένα από τα ομορφότερα δάση που έχουμε βρεθεί, ανάμεσα σε αιωνόβιες καστανιές με κορμούς σημαδεμένους από το πέρασμα του χρόνου.
Πακέτο πεζοπορικού ρουχισμού
Η χαρά της ορεινής πεζοπορίας απαιτεί άνετο περπάτημα. Δένω σφιχτά και προσεκτικά τα κορδόνια στις μπότες μου μέχρι την κορυφή και ξεκινώ την περιήγησή μου στα πυκνόφυτα δάση της Άνω Χώρας, παρατηρώντας όλα όσα ευδοκιμούν στο έδαφος. Με αυτόν τον τρόπο περιορίζεται η κίνηση του ποδιού μέσα στην μπότα κατά την πεζοπορία, εξασφαλίζοντας σταθερότητα στον αστράγαλο. Η επιλογή ενός λίγο μεγαλύτερου νούμερου προσφέρει άνεση, ακόμα κι όταν φοράω μάλλινες κάλτσες ή όταν τα πόδια πρήζονται μετά από πολύωρη πεζοπορία.
Η αδιαβροχοποίηση, ιδανικά με τύπο Gore-Tex, είναι βασικό χαρακτηριστικό που διατηρεί το πόδι ζεστό, ενώ η σκληρή αλλά εύκαμπτη σόλα, με ενισχυμένο αντιολισθητικό πάτο, καλή πρόσφυση και απορρόφηση κραδασμών, με προστατεύει από τις ποικίλες μορφολογίες του εδάφους. Αυτά τα χαρακτηριστικά βοηθούν στην αποφυγή τραυματισμών και διατηρούν το χαμόγελό μου μέχρι το τέλος της διαδρομής.
Στο τέλος της διαδρομής, αν έχω τη δυνατότητα, δροσίζομαι μέχρι τα γόνατα σε κάποιο αναζωογονητικό ποτάμι ή πηγή που θα συναντήσω. Σχετικά με τον ρουχισμό, ακολουθώ την τεχνική του layering (δηλαδή πολλαπλά στρώματα ρούχων), προσαρμοσμένα στις καιρικές συνθήκες και στις απαιτήσεις της διαδρομής. Έτσι, μπορώ να προσθέτω ή να αφαιρώ ρούχα ανάλογα με τη θερμοκρασία, βοηθώντας το σώμα να διατηρεί τη θερμική του ισορροπία και προστατεύοντάς το από το κρύο, τη ζέστη ή την υγρασία της υπαίθρου.
Επιλέγω ενισχυμένα υλικά και ξεκινώ από τη βάση, με τα ισοθερμικά – ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες – που διατηρούν τη θερμότητα και τη στεγνότητα του σώματος. Η δεύτερη στρώση είναι fleece για μόνωση (ανάλογα με την εποχή, λεπτό ή βαρύ). Το παντελόνι πρέπει να είναι ελαστικό, άνετο και να στεγνώνει εύκολα. Όταν ο καιρός το επιτρέπει, προτιμώ εκείνα που μετατρέπονται σε βερμούδες, και φροντίζω να έχω πάντα ένα εφεδρικό ζευγάρι κάλτσες – πάντοτε χρήσιμες. Ελαφρύ πουπουλένιο μπουφάν, αντιανεμικό softshell και αδιάβροχο κατάλληλο για ξηρό και ψυχρό κλίμα (απαραίτητο ακόμα και τους καλοκαιρινούς μήνες) είναι επίσης μέρος του εξοπλισμού μου.
Όσο αδιάβροχο κι αν είναι το μπουφάν, βρίσκω πάντα λίγο χώρο στο σακίδιο για να προσθέσω ένα αδιάβροχο πόντσο με κουκούλα. Ένα μαντήλι από μαλλί merino με προστατεύει από το κρύο και τον αέρα και απομακρύνει γρήγορα την υγρασία. Γάντια, σκούφος και γκέτες είναι απαραίτητα στις χειμερινές «αποστολές» μου. Στα μεγάλα υψόμετρα, αντηλιακό, καπέλο και γυαλιά είναι εξίσου απαραίτητα, τόσο τον χειμώνα όσο και το καλοκαίρι.
Χρήσιμα αντικείμενα εξοπλισμού
Αν δεν διαθέτετε πεζοπορικούς χάρτες, είναι απαραίτητο να έχετε προετοιμάσει τη διαδρομή που θα ακολουθήσετε και να την έχετε κατεβάσει στο κινητό σας (υπάρχουν διαθέσιμες εφαρμογές για αυτόν τον σκοπό). Κρατώ τα χέρια μου ελεύθερα για να χρησιμοποιώ τα μπατόν, διατηρώντας σταθερό ρυθμό στο βήμα μου. Ειδικά στην κατηφόρα, αλλά και σε όλη τη διαδρομή, βοηθούν στη διατήρηση της ισορροπίας και στην προστασία των γονάτων, περιορίζοντας την καταπόνηση των αρθρώσεων. Ένα μικρό φαρμακείο με προσωπικά φάρμακα, κρέμα για τσιμπήματα, αναλγητικά, γάζες και αυτοκόλλητα επιθέματα έχει πάντα μια θέση στο σακίδιο. Φακός κεφαλής για τις νυχτερινές πεζοπορίες, αναπτήρας και σουγιάς/πολυεργαλείο είναι επίσης εξαιρετικά χρήσιμα.
Το σακίδιο εξερεύνησης είναι έτοιμο. Όλα όσα χρειάζομαι για να απολαύσω κάθε δασικό μονοπάτι, κάθε περιήγηση στη φύση, νιώθοντας ασφάλεια και χαρά, είναι μαζί μου. Ένα χαμόγελο στο πρόσωπο και μια φωτογραφική μηχανή για την αποτύπωση κάθε στιγμής ολοκληρώνουν το «πακέτο πεζοπορικού εξοπλισμού». Αυτές οι αναμνήσεις με συντροφεύουν για πάντα, αφήνοντάς μου την πιο γλυκιά και ξεχωριστή αύρα όποτε τις ξαναφέρνω στον νου.
Για να επεκτείνω «το βιβλίο της περιπέτειας» ανακαλύπτοντας κάθε μυστικό της ελληνικής φύσης, ακολουθώ πιστά τις παραπάνω συμβουλές. Κάθε ορειβάτης πρέπει να είναι οργανωμένος και καλά προετοιμασμένος για τα αναπάντεχα που ίσως προκύψουν. Η φύση απαιτεί ψυχραιμία από όσους την επισκέπτονται, όχι επιπολαιότητα. Η σημαντικότερη συμβουλή είναι να μετριάσουμε την αλαζονεία μέσα μας, να κατανοήσουμε τον αδάμαστο χαρακτήρα της φύσης και να αναγνωρίσουμε τα δικά μας όρια.
Αν και πιστεύω ότι όποιος επιλέγει τη διαφυγή προς τη φύση την αγαπά και τη σέβεται, οφείλω να τονίσω ότι όσο περιπλανιόμαστε μέσα της, οφείλουμε να μην αφήνουμε «σημάδια» ρύπανσης αλλά να συμβάλλουμε στην προστασία της. Το μόνο που έχουμε δικαίωμα να αφήνουμε πίσω μας είναι τα ίχνη μας. Καλή εξερεύνηση και απόλαυση της παρατήρησης σε κάθε βήμα σας στη φύση.
Διαβάστε ακόμα:
Φθινοπωρινό Σαββατοκύριακο στην Άνδρο για πεζοπορία και sightseeing
Κυριακάτικη βόλτα στα βουνά της Αττικής: Πεζοπορία, ιστορικά μονοπάτια, όμορφη φύση
Φθινοπωρινές εμπειρίες στην Ορεινή Αρκαδία – Πεζοπορία, ξυλογλυπτική, κατάνυξη
