«Η έμπνευση πίσω από τον φωτισμό της Ακρόπολης» ήταν το θέμα της ομιλίας της Lighting Designer, Ελευθερίας Ντεκώ στο μεγάλο συνέδριο του Travel.gr που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 16 Νοεμβρίου στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
«Ο φωτισμός έχει ως λειτουργία την ανάδειξη ενός μνημείου την νύχτα (ως σύμβολο και ως φόρος τιμής) ή ως πόλος έλξης τουριστών. Ο φωτισμός υπογραμμίζει την ιστορία του μνημείου, ή καλύτερα το προσκαλεί να αφηγηθεί το ίδιο το μνημείο την ιστορία του στον περαστικό της νύχτας, στον ταξιδιώτη, στον τουρίστα. Είτε ο ταξιδιώτης κοντοσταθεί για να το παρατηρήσει, να το θαυμάσει, είτε απλά του ρίξει μια φευγαλέα ματιά, αυτή η αλληλεπίδραση με το μνημείο αφήνει στους ανθρώπους μια ελαφριά μνήμη όπως κάνει μια ωραία μυρωδιά, ένα άγγιγμα ή ένα συναίσθημα. Συνδέει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον, επιτρέποντας σε αυτό το άρωμα να ταξιδέψει στον χρόνο, να περάσει από τους προγόνους στο τώρα. Κι αυτό το πέρασμα δεν μπορεί να γίνει πάρα μέσα από την Τέχνη, την προσωπική αναζήτηση της αλήθειας, το ρυθμικό κάλεσμα σε έναν αέναο αγώνα ενάντια στην βαρβαρότητα, την μιζέρια, την αμάθεια, τον διχασμό» σημείωσε μεταξύ άλλων στην ομιλία της η Lighting Designer.
Στη συνέχεια της ομιλίας της ανέφερε: «Το φως είναι ένας τρόπος να βλέπουμε όχι μόνο το προφανές αλλά και το πολύτιμο ή το κρυμμένο. Ο καθένας η καθεμία μας έχει μια προσωπική κατανόηση για το φως, μια προσωπική αλληγορία. Όλοι όμως θα συμφωνήσουμε ότι το φως μας συνδέει. Κατά την διαδικασία της μελέτης φωτισμού της Ακρόπολης δεν μπορούσαμε παρά να εξετάσουμε αυτές τις ερμηνείες, τις φιλοσοφικές απόψεις και την σύνδεση του φωτός με την αλήθεια. Θέλαμε διακαώς να τις εφαρμόσουμε στον φωτισμό του εθνικού μας συμβόλου. Εξ αρχής αισθανθήκαμε ότι ο φωτισμός της Ακρόπολης, δεν ήταν μια δουλειά -ένα project, αλλά ένα ταξίδι. Ένα φιλοσοφικό και προσωπικό ταξίδι που περισσότερο από οτιδήποτε άλλο μας έκανε να βουτήξουμε στην ιστορία και τον πολιτισμό των προγόνων μας και να ξαναγεννήσουμε την σύνδεσή μας, μαζί τους. Πρόθεσή μας δεν ήταν να τοποθετήσουμε τα κατάλληλα φωτιστικά στις σωστές θέσεις αλλά να ξεσκονίσουμε την μνήμη, να κάνουμε πιο διαυγή τα γυαλιά μέσα από τα οποία βλέπουμε το μνημείο, να τονίσουμε την λευκότητα του μαρμάρου ως πνευματική αγνότητα, ως ιστορική αλήθεια, ως αριστούργημα της αρχιτεκτονικής και της τέχνης».
