Ο interior designer Βαγγέλης Μπόνιος, επικεφαλής του Studio Bonarchi με δεκάδες έργα στη νησιωτική και ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά και στην Αττική, επικέντρωσε την ομιλία του στο μεγάλο ζήτημα της ελληνικότητας, ανοίγοντας παράλληλα μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για το πώς αντλεί έμπνευση ο ίδιος και η ομάδα του για το εκάστοτε project.
«Εμείς οι Έλληνες νιώθουμε ότι ο ουρανός μας είναι ο πιο γαλανός στον κόσμο. Νομίζω ότι η σκέψη μας καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την καθαρότητα και τη γαλήνη αυτής της γραμμής του ουρανού. Πώς να υπάρξεις απέναντι σε αυτό;» αναρωτήθηκε στην αρχή της ομιλίας του ο κ. Μπόνιος καταλήγοντας στο μεγάλο ερώτημα: «Τι είναι τελικά ελληνικότητα;».
Για να μάς δώσει απάντηση αφηγήθηκε μία ιστορία από την επίσκεψη του σε ένα κατάλυμα στο Ημεροβίγλι της Σαντορίνης όπου κάποιος είχε τοποθετήσει την εικόνα μίας μπαλαρίνας απέναντι από την Καλντέρα. «Πέρασα ολόκληρο το απόγευμα κοιτάζοντας μία την καλντέρα και μία τη μπαλαρίνα, μία τη μπαλαρίνα και μία την καλντέρα. Τελικά, το πρωί στο πρωινό δεν ήξερα αν έπρεπε να αναζητήσω κάποιο ελληνικό πιάτο ή κάποιο ρώσικο ψωμάκι.
Και συνέχισε «Εμείς στο Studio Bonarchi αντιλαμβανόμαστε πως ελληνικότητα είναι η σύνδεση μας με τον τόπο μας και ο δημιουργικός διάλογος με τις μνήμες του. Το κάναμε αυτό στο Kalesma στη Μύκονο, όπως και σε πολλά ακόμα έργα στη νησιωτική Ελλάδα». Πιο πρόσφατο έργο του Studio η πολυτελής ξενοδοχειακή μονάδα odera στην Τήνο, όπου χρησιμοποιήθηκαν βασικά στοιχεία από τον χαρακτήρα του νησιού και της παράδοσης στο εσωτερικό περιβάλλον του ξενοδοχείου.
Μέσα από μία σειρά από μοναδικές φωτογραφίες από τα καταλύματα των οποίων το Studio Bonarchi έχει αναλάβει αποκλειστικά την εσωτερική διακόσμηση, ο κ. Μπόνιος έδειξε στο κοινό, μέσα από εικόνες, αυτό που ο ίδιος και η ομάδα του έχουν θέσει σαν στόχο της δουλειάς τους: «Θέλω να κάνω κάθε επισκέπτη να νιώσει την έννοια της ελληνικότητας. Όπως είχε πει ο Οδυσσέας Ελύτης, ελληνικότητα είναι ένας τρόπος να βλεπεις και να αισθάνεσαι τα πραγματα, είτε στη μεγάλη στιγμή είτε στην ταπεινή είτε στον Παρθενώνα είτε σε ένα λυχνάρι».
