Το Παληό ή Παλαιό Τσιφλίκι όπως ονομάζεται επίσημα, βρίσκεται δέκα λεπτά από το κέντρο της Καβάλας, πάνω στον παραλιακό δρόμο που, πριν φτιαχτεί η Εγνατία οδός, οδηγούσε στη Θεσσαλονίκη. Ίσως για κάποιους να θεωρείται απλώς ένα προάστιο της Καβάλας αλλά για μένα είναι πολλά παραπάνω.
Είναι όλη η παιδική μου ηλικία, τα πιο όμορφα καλοκαίρια της ζωής μου, οι τρεις πιο τρελοί και ανέμελοι μήνες κάθε χρονιάς, το μέρος που με «ψήλωνε» κι από όπου επέστρεφα τους Σεπτέμβρηδες στη χειμωνιάτικη έδρα μου στη Δράμα, πιο έμπειρη, μαυρισμένη και με μισοεπουλωμένες πληγές στα γόνατα από τα πεσίματα στη γειτονιά.
Το σπίτι στο Παληό έχει κάτι μαγικό. Ένα μπαλκόνι όπου μόλις ανοίξεις τα μάτια σου το πρωί σε αγκαλιάζει όλη η θάλασσα, σχεδόν σου βρέχει τα πόδια. Όταν ο καιρός είναι καλός, απέναντι φαίνεται πεντακάθαρα η βόρεια πλευρά της Θάσου. Μια εικόνα που δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου ως παιδί ήταν να την βλέπω να καίγεται, σιωπηλή στην αγκαλιά της μαμάς μου, τον Αύγουστο του 1985.
Πολύ πιο κοντά βρίσκεται το Φιδονήσι, ένα νησάκι που δεν κατοικείται (κάποτε έλεγαν ότι ήταν γεμάτο φίδια και από εκεί πήρε το όνομά του) και που μπορείς να βρεθείς εκεί με ένα βαρκάκι σε 10 μόλις λεπτά. Στην πίσω μεριά του σπιτιού μας είναι το βουνό. Ο βραχώδης όγκος του τροφοδότησε όνειρα και εφιάλτες και στα παιδικά μου μάτια δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από τον ίδιο τον Όλυμπο. Στη Μακεδονία, οι λόφοι και τα βουνά στέκονται φύλακες πάνω από τις ακτές. Σε εκείνα τα μονοπάτια, είχαμε ηθελημένα χαθεί με την παρέα μου κάποιο καλοκαίρι. Χωρίς κινητά, χωρίς ενήλικες, ελεύθεροι. Μια βραχύβια επανάσταση που κράτησε ως τη δύση του ηλίου.
Στο Παληό του σήμερα έχεις την ευκαιρία να κάνεις ήσυχες διακοπές. Μπορείς να απολαύσεις ταβερνάκια και μπαράκια δίπλα στη θάλασσα ή και αμμουδερές παραλίες, ελεύθερες για όλους. Σήμα κατατεθέν αποτελεί το μικρό και φιλόξενο ξενοδοχείο «ΑΚΤΗ», πρόσφατα ανακαινισμένο, σε απόλυτη αρμονία με την λευκή εκκλησία δίπλα του, ακριβώς μπροστά στο κύμα με οργανωμένη παραλία. Αν πάλι θέλεις φασαρία και χαμό, στα δέκα λεπτά μπορείς να βρεθείς σε μια από τις καλύτερες παραλίες της περιοχής, τους Αμμόλοφους. Το αγαπημένο μου στέκι εκεί είναι το «Πεπόνι», ένα καταπληκτικό beach bar με ωραία μουσική, προσεγμένο φαγητό και τρομερή ενέργεια που είναι ανοιχτό μέχρι το βράδυ που πολλές φορές διοργανώνει parties με dj ή live μουσική.
Όταν πέφτει ο ήλιος, πηγαίνουμε συχνά στην Ηρακλείτσα για φαγητό και ποτό. Με το γραφικό λιμανάκι του, το χωριό ζωντανεύει τους καλοκαιρινούς μήνες και προσφέρει κάτι για όλους. Οι δύο σημαντικότεροι γαστρονομικοί προορισμοί του, που συστήνω ανεπιφύλακτα, είναι οι εξής: Πίτσα σε ξυλόφουρνο στο «De facto», μια παραδοσιακή πιτσαρία με πάνω από 30 χρόνια συνεχούς παρουσίας, και αμέσως μετά, λουκουμάδες με πραλίνα στο «Ακταίον» από τον Άπο.
Στην άλλη μεριά του Παληού, βρίσκεται η πόλη της Καβάλας. Όποιος έχει χρόνο μπορεί να επισκεφθεί μερικά από τα μνημεία της πόλης που χρονολογούνται από τη Ρωμαϊκή εποχή και άνθισαν κατά την οθωμανική περίοδο, όταν το λιμάνι της Καβάλας έφερνε χρήμα και αίγλη στην πόλη. Στα ψηλότερα της πόλης βρίσκονται οι Καμάρες που ξεκίνησαν ως Ρωμαϊκό Υδραγωγείο, συνέχισαν ως κομμάτι της οχύρωσης της πόλης και χρησιμοποιήθηκαν πάλι ως υδραγωγείο έως και το 1919. Το φρούριο στην Παλιά πόλη (Κάστρο), όπου πριν από δύο χρόνια κάναμε μια από τις ωραιότερες συναυλίες μας με τον Νίκο Πορτοκάλογλου, απαιτεί γερά πόδια αλλά η θέα αποζημιώνει.
Στη σκιά του Κάστρου βρίσκεται το Τζαμί Χαλίλ Μπαλή και το Ιμαρέτ, ένα αριστούργημα αρχιτεκτονικής που βρίσκεται μέσα στα τείχη της Παλιάς Πόλης σε περίοπτη θέση. Πλέον έχει μετατραπεί σε πολυτελές ξενοδοχείο που αν το σηκώνει η τσέπη κάποιου, πρέπει να μείνει ή έστω να δειπνήσει στο εστιατόριό του με θέα το λιμάνι. Λίγο πάνω από το Ιμαρέτ, είναι η γειτονιά της Παναγίας και στην άκρη της, η αυλή ενός σχολείου με έναν υπέροχο φάρο. Δεκάδες μέτρα κάτω στα βράχια συχνά βουτάνε οι πιτσιρικάδες ακόμα και σήμερα για να τραβήξουν τα βλέμματα των κοριτσιών.
Τα χρόνια που μεγάλωνα στη Δράμα, ζούσα στο πετσί μου την άγραφη κόντρα που είχε η πόλη μου με την Καβάλα. Μεγάλη κόντρα που ξεκινούσε από λεκτικούς διαξιφισμούς έως ξύλο σε αγώνες ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Η Καβάλα είχε θάλασσα, εμείς είχαμε βουνά και πηγές. Η Καβάλα είχε το κάστρο, εμείς είχαμε περισσότερα μπαρ και νυχτερινά μαγαζιά από τη Θεσσαλονίκη. Πήγαινα στην Καβάλα και την κοιτούσα με μισό μάτι από ζήλια γιατί δεν μπορούσα ακόμη να εκτιμήσω τις ομορφιές της πόλης μου. Για μένα η Καβάλα ήταν η ανεμελιά, τα μπάνια κι οι διακοπές κι η Δράμα απλώς με προσγείωνε απότομα στο σχολείο και στον ύπνο από τις 9. Μακάρι να γύριζα πίσω στη μικρή Βίκυ να της πω ότι η παιδική της ηλικία είχε τα πάντα! Να της εξηγήσω πόσο τυχερή ήταν.
*Η Βίκυ Καρατζόγλου είναι τραγουδίστρια. Το φετινό καλοκαίρι ταξιδεύει μαζί με τον Νίκο Πορτοκάλογλου σε Ελλάδα και Κύπρο, ενώ στις 24 Σεπτεμβρίου θα τους συναντήσουμε σε μια μεγάλη συναυλία στον Λυκαβηττό. Τα Σάββατα 12, 19 και 26 Οκτωβρίου ξεκινάει τις χειμερινές της εμφανίσεις στο Σταυρό του Νότου, σε ένα λαϊκό πρόγραμμα που επιμελείται η ίδια.
Διαβάστε ακόμα:
Απόδραση στην Καβάλα, μεταξύ παρελθόντος και παρόντος
Εμπειρίες που αξίζει να ζήσετε στην Καβάλα
Καβάλα: Η Παλιά Πόλη των χρωμάτων, της πέτρας και της ιστορίας
